عفونت ریه زمانی اتفاق می افتد که ویروس، باکتری یا قارچ وارد ریه ها شود. سلول های ایمنی برای مبارزه با عفونت به مجاری هوایی می روند و باعث التهاب می شوند. احتقان قفسه سینه، مشکل در تنفس، سرفه، خس خس سینه و تب نتیجه آن است.
عفونت ریه می تواند ناشی از ذات الریه، آنفولانزا، کووید-۱۹، سرماخوردگی و سایر بیماری های دستگاه تنفسی فوقانی باشد.
اکثر عفونت های ریه با آنتی بیوتیک ها یا داروهای ضد ویروسی قابل درمان هستند و عفونت های خفیف اغلب خود به خود برطرف می شوند. اگرچه در برخی موارد، عفونت ریه می تواند شدید باشد و منجر به بستری شدن در بیمارستان و حتی مرگ شود.
در این مقاله انواع عفونت ریه توضیح داده شده است. در مورد علائم مختلف، علل، و درمان های عفونت ریه و زمان مراجعه به پزشک صحبت می کند.
ذات الریه
ذات الریه یک عفونت ریه است که کوچکترین راه های هوایی (آلوئول ها) را که در آن تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن انجام می شود، تحت تاثیر قرار می دهد.
ذات الریه می تواند یک بیماری خفیف باشد که به راحتی در خانه قابل درمان است، اما همچنین می تواند یک عفونت تهدید کننده زندگی باشد که نیاز به مراقبت های ویژه دارد.
علائم ذات الریه می تواند شامل سرفه همراه با خلط زنگار یا خونی، تب بالا، درد قفسه سینه و ضربان قلب و تنفس سریع باشد.
آنفولانزا
آنفولانزا یکی از شایع ترین عفونت های ریه است. هر دو ویروس آنفولانزای A و آنفلوانزای B از طریق قطراتی که هنگام سرفه، عطسه یا حتی صحبت کردن از بدن خارج می شوند، پخش می شوند. به همین دلیل است که آنفولانزا بسیار مسری است.
آنفولانزا می تواند باعث گلودرد، آبریزش بینی، تب، لرز، بدن درد، سرفه و خستگی شود.
کووید و سایر ویروس های کرونا
همه‌گیری کووید-۱۹ مردم را نسبت به کروناویروس‌ها بیشتر آگاه کرد، اما عامل ایجاد کووید (SARS-CoV-2) تنها یکی از چندین ویروس کرونا است که انسان‌ها را مبتلا می‌کند.
سایر بیماری‌های تنفسی در انسان که توسط کروناویروس‌ها ایجاد می‌شوند، سندرم حاد تنفسی شدید (SARS) و سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) هستند.
سرماخوردگی
سرماخوردگی عامل ۶۰ تا ۸۰ درصد غیبت های مدرسه در کودکان و ۳۰ تا ۵۰ درصد زمان از دست دادن کار برای بزرگسالان است.
در طول شش سال اول زندگی، کودکان به طور متوسط سالانه شش تا هشت سرماخوردگی دارند. برای اکثر بزرگسالان سالم، به سه تا چهار سرماخوردگی در سال کاهش می یابد.
انواع دیگر عفونت ریه
عفونت های ریه بسته به اینکه چگونه بر ریه ها و راه های هوایی تاثیر می گذارند به انواع مختلفی دسته بندی می شوند.
برخی از ارگانیسم ها بیشتر احتمال دارد که نوع خاصی از عفونت ریه را ایجاد کنند، اما ممکن است برخی از آنها همپوشانی داشته باشند. به عنوان مثال، برخی از ویروس ها می توانند باعث برونشیت و ذات الریه شوند.
برونشیت
برونشیت عفونت راه‌های هوایی بزرگ (نایژه‌ها) است که بین نای (نای) و راه‌های هوایی کوچکتر حرکت می‌کنند.
برونشیت بیشتر در اثر عفونت ویروسی ایجاد می شود. در ۱٪ تا ۱۰٪ موارد، عفونت باکتریایی علت است.
برونشیولیت
برونشیولیت عفونت راه های هوایی کوچکتر (برونشیول ها) بین برونش های بزرگتر و آلوئول های کوچک است که در آن تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن انجام می شود.
برونشیولیت در کودکان زیر دو سال شایع است و علت اصلی بستری شدن نوزادان در بیمارستان در سال اول زندگی است. با این حال، اکثر کودکان در صورت ابتلا به آن نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارند
پس از بهبودی، کودکانی که برونشیولیت داشته اند ممکن است در دوران کودکی و حتی در بزرگسالی خطر ابتلا به خس خس مکرر یا آسم را افزایش دهند.
انترو ویروس
انتروویروس های غیر فلج اطفال گروهی از ویروس های رایج هستند که می توانند باعث عفونت ریه شوند. آنها همچنین باعث بیماری دست، پا و دهان (انتروویروس A71) و عفونت های شدید در سایر قسمت های بدن مانند میوکاردیت (التهاب قلب)، مننژیت (التهاب لایه محافظ اطراف مغز) و آنسفالیت (عفونت مغزی) می شوند. یا التهاب).
عفونت های ریوی ناشی از انتروویروس اغلب با علائم سرماخوردگی مانند تب، آبریزش بینی، بدن درد و گاهی بثورات پوستی شروع می شود.
سیاه سرفه
سیاه سرفه اغلب به عنوان یک عفونت ریه قابل پیشگیری با واکسن در گذشته در نظر گرفته می شود، اما مردم هنوز هم به آن مبتلا می شوند.
سیاه سرفه می تواند باعث بیماری خفیف تا شدید شود، اما بیشتر برای نوزادان و کودکان خردسال نگران کننده است. حدود ۵۰ درصد از نوزادان زیر ۱۲ ماه که سیاه سرفه می گیرند باید در بیمارستان بستری شوند.
حدود یک چهارم نوزادان و کودکان خردسالی که سیاه سرفه می‌گیرند به ذات‌الریه مبتلا می‌شوند. به ندرت (۰.۳%)، عوارض سیاه سرفه مانند آنسفالیت ممکن است رخ دهد.
بیماری سل
سل (TB) یک عفونت ریه است که در مناطق در حال توسعه جهان شایع تر است. این بیماری توسط باکتری به نام مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود.
علائم عفونت ریه
عفونت ریه، صرف نظر از نوع یا علت، تمایل به ایجاد علائم خاصی دارد. در اینجا برخی از رایج ترین علائم عفونت ریه آورده شده است :
سرفه : سرفه‌ای که خشک (غیرمولد – مخاط ایجاد نمی‌کند) یا “تر” (مولد) است. می تواند خفیف یا شدید باشد.
تولید مخاط : مخاط می تواند شفاف، زرد، سبز، قهوه ای یا زنگ زده باشد و ممکن است بدون بو یا بوی بد باشد.
خس خس سینه : خس خس سینه هنگام بازدم اما گاهی اوقات هنگام تنفس نیز. صدایی متفاوت – صدایی بلندتر از خس خس سینه به نام استریدور – ممکن است هنگام تنفس اتفاق بیفتد. استریدور با عفونت در مجاری هوایی بالای ریه‌ها، مانند نای (نای) شایع است.
تب : درجه حرارت می تواند درجه پایین (کمتر از ۱۰۰ درجه فارنهایت)، زیاد یا بسیار بالا باشد.
لرز یا تشنج (لرز لرزان) : لرز ممکن است با بالا رفتن تب رخ دهد و گاهی اوقات با پایین آمدن تب ممکن است عرق کردن (که می تواند خیس کننده باشد) ایجاد شود.
علائم تنفسی فوقانی : احتقان بینی، گلودرد، گرفتگی صدا، لارنژیت و سردرد معمولا به خصوص در عفونت های ویروسی رخ می دهد.
سایر علائم احتمالی عفونت ریه عبارتند از:
دردهای عضلانی (میالژی)
درد مفاصل (آرترالژی)
از دست دادن اشتها
خستگی
تهوع و استفراغ
اسهال
درمان عفونت ریه
درمان عفونت ریه بستگی به این دارد که چه چیزی باعث آن شده است و چقدر بیمار است، و همچنین اینکه آیا او شرایط سلامت دیگری دارد یا خیر.
درمانهای خانگی
درمان های خانگی برای عفونت ریه عبارتند از :
مصرف داروهای بدون نسخه (OTC) مانند تیلنول (استامینوفن) یا ایبوپروفن
استراحت کافی و نوشیدن مایعات فراوان
با استفاده از مرطوب کننده یا بخارساز خنک کننده
یک قاشق چایخوری عسل (مثلاً در یک نوشیدنی گرم مانند چای)
درمان خانگی برای سرفه خشک
داروهای تجویزی و درمان بیمارستانی
عفونت‌های باکتریایی ریه را می‌توان با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان کرد، اما عفونت‌های ریوی ویروسی باید «دوره خود را طی کنند». با این حال، افراد مبتلا به عفونت ریه به هر دلیلی ممکن است در صورت داشتن علائم شدید نیاز به درمان پزشکی داشته باشند.
به عنوان مثال، افرادی که با عفونت ریه دچار تنگی راه های هوایی می شوند (بیماری واکنشی راه هوایی) ممکن است به داروهای استنشاقی که راه های هوایی را باز می کند و کورتیکواستروئیدها برای کمک به التهاب نیاز داشته باشند.
افرادی که سطوح پایین اکسیژن (هیپوکسی) را در اثر عفونت ریه ایجاد می‌کنند ممکن است به اکسیژن درمانی نیاز داشته باشند و موارد شدید ممکن است به کمک تنفس یا تهویه مکانیکی برای کمک به تنفس نیاز داشته باشند.
عفونت های ریه ویروسی
در عفونت‌های ریه ویروسی، درمان به این معناست که به فرد کمک می‌کند در حین بهبودی تا حد امکان احساس راحتی کند. عفونت ریه ناشی از ویروس را نمی توان با آنتی بیوتیک درمان کرد.
در اینجا چند نمونه از نحوه درمان عفونت های ریوی ویروسی مختلف آورده شده است:
برای افراد مبتلا به آنفولانزای A، درمان با تامیفلو (اسلتامیویر) در صورت شروع زودهنگام ممکن است شدت و طول مدت عفونت را کاهش دهد.
برای کودکان بسیار پرخطر مبتلا به برونشیولیت ناشی از RSV، ممکن است یک درمان آنتی بادی مونوکلونال داده شود.
درمانهای مختلفی برای کووید-۱۹ وجود دارد که در حال آزمایش هستند، اما ما هنوز در حال یادگیری هستیم که کدام یک کمک می‌کنند و کدامیک نه. اگر ارائه دهنده شما فکر می کند که شما در معرض خطر عوارض هستید، ممکن است از شما بخواهد که داروهای ضد ویروسی مصرف کنید.
عفونت های باکتریایی ریه
آنتی بیوتیک ها اصلی ترین درمان عفونت های باکتریایی ریه هستند. آنتی بیوتیکی که مورد استفاده قرار خواهد گرفت به این بستگی دارد که کدام باکتری باعث عفونت شده است.
در برخی موارد، یک ارائه‌دهنده ممکن است تصمیم بگیرد که آنتی‌بیوتیک را در حالی که منتظر بازگشت آزمایش است، شروع کند. هنگامی که آنها بدانند کدام باکتری عامل عفونت است، ممکن است آنتی بیوتیک را تغییر دهند.
بسته به میزان بیماری یک فرد، ممکن است بتواند دارو را از طریق خوراکی (آنتی بیوتیک های خوراکی) مصرف کند یا ممکن است نیاز به تزریق وریدی داشته باشد.
زمان بندی نیز مهم است. به عنوان مثال، در مورد ذات الریه، آنتی بیوتیک ها باید در اسرع وقت شروع شوند.
عفونت های قارچی و انگلی ریه
داروهای ضد قارچی مانند دیفلوکان (فلوکونازول)، نیزورال (کتوکونازول)، یا آنکوبون (فلوسیتوزین) برای درمان عفونت های قارچی ریه استفاده می شوند.
عفونت ریه انگلی با داروهای ضد انگلی درمان می شود. داروی انتخابی به انگلی که باعث عفونت می شود بستگی دارد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
عفونت های ویروسی ریه، مانند آنفولانزا و سرماخوردگی، اغلب خود به خود از بین می روند. علائم زیر باید توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ارزیابی شود:
درد قفسه سینه (به غیر از درد خفیف ناشی از سرفه)
گیجی یا زمین خوردن (در افراد مسن)
سرفه خونی یا خلط زنگ زده
نبض سریع (ضربان قلب بیش از ۱۰۰ ضربه در دقیقه) یا تپش قلب
تب بیش از ۱۰۲ درجه فارنهایت که بیش از سه روز ادامه دارد
سبکی سر
تهوع و استفراغ
تغذیه ضعیف یا بی حالی (شیرخواران)
تنفس سریع
تنگی نفس (به خصوص در حالت استراحت)
علائم کم آبی بدن مانند تشنگی، خشکی لب ها یا کمبود ادرار
علائمی که بعد از دو هفته بهتر نمی شوند
منبع : verywellhealth
