لخته شدن خون پریود چیست؟

لخته شدن خون پریود گاه به گاه در طول قاعدگی به طور کلی جای نگرانی ندارد. آنها می توانند زمانی ایجاد شوند که پوشش داخلی رحم در طول چرخه قاعدگی طبیعی شما ریخته شود. اما زمانی که یک لخته به اندازه یک چهارم یا بزرگتر است  یا با درد شدید یا جریان شدید همراه است، ممکن است به دلیل یک بیماری جدی تر مانند آندومتریوز، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یا حتی سرطان باشد.

این مقاله از سلول سبز علت ایجاد لخته های خون پریود و همچنین علائم و نشانه های لخته شدن غیرطبیعی را که باید توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشاهده شود، توضیح می دهد.

چه چیزی باعث لخته شدن خون پریود طبیعی می شود؟

قاعدگی شما زمانی شروع می شود که هورمون ها بدن شما را تحریک می کنند تا پوشش داخلی رحم را که آندومتر نامیده می شود، بریزد. با جدا شدن پوشش داخلی، رگ های خونی کوچکی به نام مویرگ ها پاره می شوند و خونریزی می کنند و باعث جریان ماهیانه شما می شوند.

برای جلوگیری از از دست رفتن خون بیش از حد، بدن شما با تشکیل لخته های خون پاسخ می دهد. این کار را با سلول‌های خونی به نام پلاکت‌ها انجام می‌دهد که برای بستن رگ‌های پاره شده به هم می‌پیوندند. پروتئین هایی به نام فاکتورهای انعقادی به تثبیت و تقویت لخته با تولید یک ترکیب فیبری سخت به نام فیبرین کمک می کنند.
برای عبور لخته های بزرگتر، دهانه رحم باید گشاد شود و دردی ایجاد کند که گاهی اوقات می تواند شدید باشد. این تا حدی توضیح می‌دهد که چرا، اگر جریان شدیدی دارید، احتمال گرفتگی عضلات شما بیشتر است.

یک لخته خون دوره طبیعی چگونه به نظر می رسد؟

لخته خون پریود شبیه یک لکه خون قرمز تیره است. اندازه لخته ها می تواند متفاوت باشد، اما یک لخته خون طبیعی به اندازه یک سکه است

مخلوط با خون قاعدگی ممکن است تکه‌هایی از بافت پوششی رحم باشد. بنابراین، آنچه که لخته خون به نظر می رسد ممکن است در واقع توده ای از بافت های ریخته شده یا مخلوطی از لخته ها و بافت ها باشد. این کره های ژله مانند طبیعی هستند و معمولاً جای نگرانی ندارند.

وقتی جریان قاعدگی شما سنگین است، لخته‌های خون بیشتر می‌شوند، زیرا مقدار بیشتری خون در رحم نشسته است. خون نیز ممکن است غلیظ یا رشته ای باشد.

رنگ لخته های خون پریود نیز می تواند متفاوت باشد. پریود شما ممکن است با لخته های قرمز روشن به دلیل آزاد شدن سریع خون از رحم شروع شود. هنگامی که جریان شدیدترین حالت خود را دارد، لخته ها ممکن است قرمز تیره یا حتی مایل به سیاه باشند، اما با شروع دوره قاعدگی شما دوباره روشن می شوند.

دوره غیر طبیعی لخته های خون

مواقعی وجود دارد که لخته شدن خون پریود باعث نگرانی می شود. این معمولا زمانی است که لخته به دلیل خونریزی شدید قاعدگی، که قبلا به عنوان منوراژی شناخته می شد، بیش از حد بزرگ باشد. خونریزی شدید قاعدگی به خونریزی قاعدگی گفته می شود که بیش از هفت روز طول بکشد.

بسته به سن و سابقه پزشکی شما، شرایط زیادی با خونریزی شدید قاعدگی مرتبط است، از جمله :

فیبروم های رحمی : فیبروم رحم توده های معمولی و خوش خیم (غیر سرطانی) در رحم اغلب باعث خونریزی شدید می شوند.

یائسگی : تغییرات هورمونی در دوران یائسگی می تواند باعث خونریزی نامنظم و گاهی شدید شود.

بیماری تیروئید : هم کم کاری تیروئید (تیروئید پرکار) و هم پرکاری تیروئید (تیروئید کم کار) می توانند تعادل هورمون ها را بر هم بزنند و باعث خونریزی شدید شوند.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) : خونریزی شدید مشخصه این اختلال هورمونی است که باعث ایجاد کیست های پر از مایع در داخل یا روی تخمدان ها می شود.

آندومتریوز : این وضعیتی است که در آن بافت آندومتر در خارج از رحم رشد می‌کند و باعث چسبندگی (بافت‌های به هم چسبیده)، درد و خونریزی غیرطبیعی می‌شود.

آدنومیوز : این وضعیتی است که در آن بافت آندومتر به داخل دیواره رحم رشد می کند و هر زمان که پوشش جدا می شود، آن را در برابر خونریزی شدید آسیب پذیر می کند.

سقط جنین : این ممکن است در اوایل بارداری اتفاق بیفتد، گاهی قبل از اینکه متوجه شوید باردار هستید. لخته شدن خون پریود و خونریزی شایع است.

حاملگی خارج از رحم : این یک وضعیت بالقوه تهدید کننده زندگی است که در آن جنین در خارج از رحم، اغلب در لوله فالوپ، کاشته شده است.

سرطان رحم یا سرطان دهانه رحم : سرطان دهانه رحم علل بالقوه اما کمتر احتمالی خونریزی غیرطبیعی قاعدگی و لخته شدن خون هستند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر یک از موارد زیر را تجربه کردید، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید :

لخته های خون بزرگتر از یک چهارم هستند.
مقدار زیادی لخته وجود دارد.
خونریزی قاعدگی شدید است و باید تامپون یا پد خود را پس از کمتر از دو ساعت تعویض کنید.
خونریزی بیش از هفت روز طول می کشد.
درد شدید شکمی همراه با حالت تهوع یا استفراغ دارید.

تشخیص علت لخته شدن خون در دوره غیرعادی

اگر در مورد لخته شدن خون پریود به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید، آنها با پرسیدن سؤالاتی شروع می کنند که می تواند به تشخیص کمک کند، مانند :

قاعدگی شما چقدر طول می کشد؟
جریان معمول شما چقدر سنگین است؟
آیا در طول زمان متوجه تغییراتی در جریان خود شده اید؟
اندازه لخته ها چقدر است؟
آیا قبلا باردار بوده اید؟
آیا تا به حال جراحی لگن انجام داده اید؟
آیا از کنترل بارداری استفاده می کنید و اگر چنین است، چه نوع؟
چه داروهایی مصرف می کنید؟
آنها همچنین احتمالاً معاینه لگنی را انجام می دهند و آزمایشاتی را برای تعیین علت لخته شدن خون پریود شما تجویز می کنند.

تست های آزمایشگاهی

آزمایش‌ها و روش‌های آزمایشگاهی زیر ممکن است برای بررسی غیرمستقیم یا مستقیم مشکلات رحم یا شرایطی که رحم را تحت تأثیر قرار می‌دهند تجویز شوند:

آزمایش خون : آزمایش های مختلف خون می تواند مشکلات تیروئید، عدم تعادل هورمونی، کم خونی یا مشکل پلاکت ها را بررسی کند.

تست پاپ : این روشی است که در آن سواب سلول‌ها را از سطح دهانه رحم خارج می‌کند تا زیر میکروسکوپ بررسی شود.

اولتراسوند : این روش تصویربرداری غیر تهاجمی از امواج صوتی برای ارزیابی جریان خون رحم و تشخیص مشکلاتی مانند فیبروم یا اندومتریوز استفاده می کند.

هیستروسکوپی : این شامل قرار دادن یک اسکوپ روشن از طریق دهانه رحم برای مشاهده داخل رحم است.

بیوپسی آندومتر : این شامل برداشتن نمونه ای از بافت آندومتر برای مشاهده زیر میکروسکوپ است.

سونوهیستروگرام : این یک سونوگرافی تخصصی است که در آن مایع نمکی به داخل رحم تزریق می شود تا اندام منبسط شده راحت تر دیده شود.

توموگرافی کامپیوتری (CT) : آزمایش تصویربرداری، چندین اشعه ایکس را ترکیب می‌کند که می‌تواند «برش‌های» سه‌بعدی رحم را ایجاد کند.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) : این فناوری تصویربرداری از امواج مغناطیسی و رادیویی قدرتمند برای ایجاد تصاویر بسیار دقیق از بافت‌های نرم استفاده می‌کند.

درمان لخته های خون پریود غیرطبیعی

درمان لخته‌ خون پریود غیرطبیعی ممکن است شامل مکمل‌های آهن، هورمون درمانی، داروها و در برخی موارد جراحی باشد. برنامه درمانی بر اساس علت و شدت علائم شما و همچنین سن و برنامه های بارداری شما متفاوت خواهد بود.

مکمل های آهن

خونریزی طولانی مدت و شدید قاعدگی یکی از علل شایع کم خونی است. یک مطالعه نشان داد که ۶۳.۴ درصد از افراد مبتلا به خونریزی شدید قاعدگی نیز کم خونی داشتند.

برای درمان کم خونی، پزشک ممکن است مکمل های آهن را تجویز کند. آهن جزء اصلی هموگلوبین است، پروتئینی روی گلبول‌های قرمز خون که اکسیژن را به سلول‌ها می‌رساند، و بدون مقدار کافی آن، ممکن است کم‌خونی ناشی از فقر آهن داشته باشید.

مکمل‌های آهن قاعدگی شما را سبک‌تر نمی‌کنند، اما می‌توانند به غلبه بر خستگی و خستگی مرتبط با خونریزی شدید قاعدگی کمک کنند.

داروهای ضد بارداری هورمونی

برخی از داروهای ضد بارداری هورمونی ممکن است با تغییر چرخه قاعدگی به کنترل خونریزی نامنظم کمک کنند:

قرص های ضد بارداری ترکیبی (“قرص”) می توانند جریان خون سنگین را تا ۷۷٪ کاهش دهند.
قرص یا تزریق فقط پروژسترون جریان خون قاعدگی را بیش از ۸۰% کاهش می دهد.
دستگاه های هورمونی داخل رحمی مانند Mirena می توانند جریان خون قاعدگی را تا ۹۵ درصد پس از یک سال کاهش دهند.

ایبوپروفن

ادویل یا موترین (ایبوپروفن) داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) هستند که نه تنها درد را درمان می کنند بلکه التهاب را نیز کاهش می دهند. مطالعات نشان داده اند که این اثرات ضد التهابی می تواند قاعدگی سنگین را تا ۴۹ درصد کاهش دهد.

سایر NSAID ها مانند آسپرین یا آلو (ناپروکسن) این اثرات را ندارند و در واقع می توانند خونریزی قاعدگی را افزایش دهند.

درمان هورمونی

پروژسترون، استروژن یا ترکیبی از این دو می تواند به کاهش خونریزی کمک کند. این ها را می توان در داروهای ضد بارداری یافت، اما پزشکان مراقبت های بهداشتی همچنین می توانند هورمون هایی را در دوزهایی تجویز کنند که برای پیشگیری از بارداری مناسب نیستند. به این درمان هورمونی درمانی (THT) گفته می شود.

داروی آنتی فیبرینولیتیک

داروهای ضد فیبرینولیتیک مانند Lysteda (ترانگزامیک اسید) یا آمیکار (آمینوکاپروئیک اسید) می توانند به کاهش خونریزی شدید قاعدگی کمک کنند. آنها این کار را با جلوگیری از تجزیه فیبرین تولید شده توسط فاکتورهای انعقادی در خون انجام می دهند. با کاهش سرعت تجزیه لخته ها، می توان خونریزی را کاهش داد.

مطالعات نشان داده اند که Lysteda می تواند جریان قاعدگی شدید را تا ۵۸٪ کاهش دهد.

عمل جراحی

اگر پولیپ یا فیبروم دارید، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. در صورتی که درمان های محافظه کارانه برای خونریزی شدید قاعدگی نتواند تسکین دهد، ممکن است پزشک شما جراحی را توصیه کند.

گزینه های جراحی عبارتند از:

لاپاراسکوپی : این جراحی کم تهاجمی می تواند فیبروم های کوچک رحم را با دو یا چند برش کوچک در شکم شما حذف کند.

میومکتومی : این عمل برای برداشتن فیبروم ها با حفظ رحم است.

فرسایش آندومتر: این روشی است که تمام یا بخشی از پوشش رحم را برای کاهش یا توقف پریود از بین می‌برد.

هیسترکتومی : برداشتن رحم با جراحی است.

منبع : verywellhealth
​