کوفتگی ریوی (ریه کبود): علت و درمان

کوفتگی ریه (ریه کبود) در نتیجه ضربه شدید نیروی بلانت رخ می دهد و می تواند نشانه ای از آسیب شدید باشد. علیرغم اینکه ریه های شما توسط قفسه سینه شما محافظت می شود، ممکن است در صورت برخورد با نیروی قابل توجه کبود شوند و معمولاً ناشی از صدمات شدید هستند. چنین صدماتی می تواند در تصادف رانندگی یا سقوط از ارتفاع قابل توجهی متحمل شود.

این مقاله علت کوفتگی ریوی، علائم و جدول زمانی بهبودی را بررسی می‌کند.

کوفتگی ریوی علت و عوامل خطر

مانند بسیاری از اندام های شما، ریه های شما توسط لایه هایی از بافت همبند احاطه شده است. اینکه کوفتگی‌های ریه دقیقاً چگونه ایجاد می‌شوند، سوال برانگیز است، اما تصور می‌شود که این کبودی‌های داخلی ناشی از آسیب به کیسه‌های هوایی (آلوئول‌ها) در ریه‌ها است که می‌تواند تنفس شما را مختل کند.

صدمات ناشی از نیروی بلانت علت اکثر تروماهای قفسه سینه است. ایجاد کوفتگی ریوی بدون آسیب تروماتیک امکان پذیر است، اما شایع ترین علل کوفتگی ریوی عبارتند از:

حملات
انفجارها
از ارتفاع قابل توجهی سقوط می کند
تصادفات وسایل نقلیه موتوری
برخوردهای مرتبط با ورزش

علائم کوفتگی ریوی

علائمی که می‌تواند در اوایل ریه‌های کبود ظاهر شود، می‌تواند شبیه علائم سایر آسیب‌های قفسه سینه باشد. اگر دچار کوفتگی ریوی شوید، ممکن است علائمی مانند موارد زیر را تجربه کنید:

درد قفسه سینه
هموپتیزی (سرفه خونی)
تنگی نفس شدید
ممکن است با کوفتگی ریوی هیچ علامتی نداشته باشید. ممکن است بین ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از آسیب اولیه طول بکشد تا علائم ایجاد شود. علائم بعدی کوفتگی شدید ریوی یا عوارض ناشی از آسیب عبارتند از:

سیانوز (کبود شدن پوست، لب ها یا بستر ناخن، که می تواند نشان دهنده کمبود اکسیژن باشد)
کاهش صداهای تنفسی
کاهش سطح اکسیژن
اتساع (تورم) ورید ژوگولار در گردن
حرکات فلیلینگ در قفسه سینه (حرکات قفسه سینه که نشان دهنده شکستگی دنده های متعدد است)
افزایش ضربان قلب
افزایش تعداد تنفس
شعله ور شدن بینی
انقباض در دیواره قفسه سینه هنگام نفس کشیدن

کوفتگی های ریوی را نمی توان با چشم غیرمسلح دید و اغلب تنها زمانی تشخیص داده می شود که عوارض شدید ایجاد شود.

کوفتگی ریوی در اشعه ایکس

اگر شما یا یکی از عزیزانتان آسیب تروماتیک قفسه سینه داشته باشید، تیم مراقبت های بهداشتی ابتدا علائم و اندازه گیری های حیاتی مانند ضربان قلب، فشار خون و اشباع اکسیژن را ارزیابی می کند. هنگامی که وضعیت شما تثبیت شد، آنها مطالعات تصویربرداری را برای بررسی میزان کامل صدمات شما انجام خواهند داد.

اشعه ایکس قفسه سینه و سونوگرافی می تواند اطلاعات کافی را برای تشخیص فراهم کند. با این حال، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) جامع تر است و اکثر ارائه دهندگان این گزینه را در صورت وجود ترجیح می دهند.

در عکس‌برداری با اشعه ایکس، یک ریه کبود شده می‌تواند به‌عنوان ناحیه‌ای از سایه‌های تکه‌ای یا تثبیت ظاهر شود، اما اشعه ایکس ممکن است آسیب اولیه را تشخیص ندهد.

سی تی اسکن می تواند تصاویر دقیق تری از ریه و نواحی اطراف آن ارائه دهد. این مهم است، زیرا صدمات سینه می تواند بیشتر از ریه ها تأثیر بگذارد. تصویربرداری CT به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اجازه می دهد تا فضاها و عروق اطراف حفره قفسه سینه را برای آسیب های مرتبط بررسی کنند.

عوارض کوتاه مدت و بلند مدت کوفتگی ریوی

مشکلات کوتاه مدت و بلندمدتی وجود دارد که می تواند از کوفتگی ریوی ناشی شود.

بلافاصله پس از آسیب، کوفتگی ریوی می تواند منجر به عوارضی مانند:

یک ریه از بین رفته (پنوموتوراکس)
سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS)
نشت خون از اطراف ریه (هموتوراکس)
دیسترس تنفسی که نیاز به لوله گذاری و تهویه مکانیکی دارد

کوفتگی های ریوی آسیب های جدی هستند که معمولاً نیاز به بستری و درمان طولانی مدت دارند. عواقب دراز مدت کوفتگی ریوی به شدت به میزان آسیب اولیه، عوارض ایجاد شده و اینکه چگونه این مشکلات سریع یا موثر درمان شدند بستگی دارد.

هنگامی که عوارضی مانند ARDS و پنومونی از کوفتگی ریوی ایجاد می شود، نارسایی تنفسی طولانی مدت یک تهدید واقعی است. نارسایی تنفسی طولانی مدت، میزان مرگ و میر بین ۱۰ تا ۲۵ درصد را به همراه دارد.

درمان و مدیریت کوفتگی ریوی

صدمات تروماتیک اغلب پیچیده هستند که می تواند به تشخیص نادرست یا دیرهنگام کوفتگی ریوی کمک کند. کوفتگی های ریوی در صورت تشخیص و درمان مناسب می توانند بدون عارضه در یک هفته یا کمتر بهبود پیدا کنند.

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای شناسایی عوارض و جلوگیری از نارسایی تنفسی، کوفتگی های ریوی را از نزدیک بررسی می کنند. استراتژی های مدیریت اضافی عبارتند از:

مایعات داخل وریدی برای درمان هیپوولمی (از دست دادن مایعات)
مدیریت درد برای کنترل تنفس دردناک
نشستن در حالت درازکش
درمان اضافه بار مایعات با داروهای دیورتیک
استفاده از اکسیژن رسانی مکمل از طریق روش های غیرتهاجمی یا تهاجمی
با عوارض، اکسیژن درمانی تهاجمی مانند لوله گذاری و تهویه مکانیکی گزینه های ممکن هستند. اگر عوارض به ARDS پیشرفت کند، موقعیت مستعد (دراز کشیدن روی شکم) و سایر درمان‌های فشرده ممکن است دنبال شود.

به طور کلی، درمان کوفتگی ریوی همیشه قابل پیش بینی نیست. تشخیص زودهنگام، تشخیص و درمان در پیشگیری از نارسایی تنفسی حیاتی است، اما عوارض شایع هستند.

بهبود و توانبخشی کوفتگی ریه

مراقبت های حمایتی مانند اکسیژن درمانی و بهداشت خوب تنفسی می تواند به کاهش احتمال عوارض شدید کمک کند.

اهداف بازیابی و توانبخشی برای کوفتگی ریوی اطمینان از موارد زیر است:
شما به طور مداوم اکسیژن کافی دریافت می کنید.
شما از شر درد ناشی از آسیب خلاص می شوید.
راه‌های هوایی شما شفاف می‌مانند.
ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به کسانی که پس از کوفتگی ریوی بهبود می یابند، توصیه می کنند سرفه کنند و به طور منظم نفس عمیق بکشند تا ریه های خود را پاک نگه دارند و از بهبودی حمایت کنند.

پیشگیری کوفتگی ریوی

اقدامات پیشگیرانه برای کوفتگی ریوی، اقدامات ایمنی استاندارد با هدف جلوگیری از آسیب های تروماتیک است. این موارد شامل موارد زیر است:

پرهیز از فعالیت های پرخطر
رعایت قوانین ایمنی در محل کار
جلوگیری از سقوط
پوشیدن لباس محافظ در طول ورزش های تماسی
بستن کمربند ایمنی هنگام رانندگی یا سوار شدن در وسیله نقلیه
این مراحل می تواند به جلوگیری از آسیب های تروماتیک کمک کند، اما نه به طور کامل. در صورت ضربه به قفسه سینه، جستجوی فوری مراقبت های پزشکی برای شناسایی و درمان سریع ریه های کبود یا آسیب دیده بسیار مهم است.

منبع : verywellhealth