بیماری سل نهفته چیست؟

در حالی که عفونت ناشی از باکتری سل (TB) می تواند بر عملکرد ریه تأثیر بگذارد و علائم جدی ایجاد کند، هیچ نشانه آشکاری برای بسیاری وجود ندارد. بدون علائم، این عفونت به عنوان سل نهفته شناخته می شود. فقط با آزمایش بالینی قابل تشخیص است و بر خلاف همتای فعال خود، مسری نیست.

در حالی که تقریباً ۹۰ تا ۹۵ درصد موارد نهفته هرگز به سل فعال تبدیل نمی‌شوند، این می‌تواند خطرآفرین باشد، به‌ویژه برای کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.

این مقاله از سلول سبز مروری بر سل نهفته ارائه می دهد و علل، تشخیص، درمان و پیش آگهی این بیماری را مورد بحث قرار می دهد.

علائم سل پنهان

هنگامی که عفونت سل علامتدار باشد، باعث درد قفسه سینه، سرفه مداوم، و ترشح خون یا خلط در هنگام سرفه و سایر موارد می شود. با این حال، سل نهفته هیچ یک از این علائم را ایجاد نمی کند. این به این دلیل است که سیستم ایمنی می تواند از رشد و گسترش باکتری های عفونی جلوگیری کند.

علت سل پنهان

سل در اثر عفونت توسط باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود. هنگامی که قطرات موجود در هوا (که هنگام سرفه کردن، صحبت کردن یا آواز خواندن یک فرد آلوده دفع می شوند) پخش می شود. به این ترتیب، نزدیکی به فردی که بیمار است و تماس منظم با آنها می تواند شما را بیمار کند. لمس فیزیکی شخصی، به اشتراک گذاشتن غذا یا نوشیدنی، لمس سطوح مشترک، مانند صندلی توالت یا پیشخوان، و حتی بوسیدن منجر به انتقال نمی شود.

در سل فعال، علائم با گسترش باکتری در ریه‌ها و گلو بروز می‌کنند، اما سیستم ایمنی به طور موثر این گسترش را در موارد نهفته مدیریت می‌کند. با این حال، اگر ایمنی ضعیف شود، موارد می توانند علامت دار شوند.

عوامل خطر برای این پیشرفت عبارتند از :

نوزاد یا خردسال بودن
ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) یا ایدز
پیوند عضو
بیماری کلیه در مراحل پایانی
سرطان های خون (لوسمی، لنفوم، و مولتیپل میلوما و غیره)
مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی یا کورتیکواستروئیدها

تشخیص سل پنهان

از آنجایی که سل نهفته علائمی ایجاد نمی کند، تشخیص بالینی تنها راه تشخیص موارد است. چندین آزمایش برای تشخیص عفونت سل و ارزیابی پیشرفت آنها استفاده می شود. این موارد عبارتند از :

ارزیابی پزشکی : بر اساس معاینه و ارزیابی فیزیکی، افراد مبتلا به سل نهفته هیچ نشانه ظاهری از این بیماری را نشان نمی‌دهند. برای کمک به تشخیص، از شما در مورد سابقه پزشکی و داروهایی که مصرف می کنید سؤال می شود.

تست پوستی سل : آزمایش پوستی سل نیاز به دو ملاقات با مراقب شما دارد. در اولین نوبت، یک مایع مخصوص به نام توبرکولین به قسمت پایین بازو تزریق می شود. این باعث می شود ناحیه تزریق شده سفت شده و بالا بیاید. این ناحیه در دومین ویزیت مطب پس از ۴۸ تا ۷۲ ساعت بررسی می شود که اندازه و ویژگی های آن نشان دهنده وجود عفونت است. این تست پوستی می تواند موارد نهفته و فعال را جدا کند.

آزمایش خون سل : همانطور که سیستم ایمنی با سل مبارزه می کند، آنتی ژن آزاد می کند که می تواند در جریان خون شناسایی شود.

اشعه ایکس قفسه سینه : در حالی که نتایج غیرطبیعی در سل نهفته دیده نمی شود، اشعه ایکس قفسه سینه می تواند پیشرفت اشکال فعال در ریه ها را تشخیص دهد. وجود ضایعات می تواند نشانه عفونت باشد، اگرچه این به تنهایی تشخیص قطعی نیست.

اسمیر خلط (بزاق) : اسمیر خلط آزمایش دیگری است که بسیاری از موارد فعال را تشخیص می دهد اما یک مورد نهفته را جدا نمی کند. این شامل ارزیابی بالینی یک نمونه بزاق، با نتایج مثبت به تایید تشخیص است.

درمان سل نهفته

در حالی که سل نهفته مشکلاتی برای سلامتی ایجاد نمی کند، خطر ابتلا به یک مورد فعال را افزایش می دهد. درمان نه تنها می تواند از این پیشرفت جلوگیری کند، بلکه به کنترل گسترش این بیماری نیز کمک می کند. درمان معمولاً شامل مصرف آنتی بیوتیک در دوره های طولانی است. رویکردهای رایج عبارتند از:

ریفامپین (RIF): RIF روزانه به مدت چهار ماه برای سل نهفته مصرف می شود.
ایزونیازید (INH): مشتقات INH روزانه یا دو بار در هفته برای دوره های شش یا نه ماهه گرفته می شود.

INH و ریفاپنتین (RPT): یک درمان ترکیبی، INH و RPT، یک بار در هفته به مدت سه ماه مصرف می شود.
INH و RIF: این ترکیب روزانه به مدت سه ماه مصرف می شود.

در نهایت، تنها بخش کوچکی از موارد سل نهفته فعال می شوند. محققان دریافته‌اند که ۵ تا ۱۰ درصد از افراد آلوده در عرض دو تا پنج سال پس از قرار گرفتن در معرض علائم دچار علائم می‌شوند.

با این حال، عفونت سل در صورت درمان نشدن می‌تواند شدید شود و در حدود ۴۵ درصد موارد منجر به مرگ شود.

منبع : verywellhealth