دید تونلی چیست؟ + (علائم + علت + درمان)

دید تونلی از دست دادن دید جانبی یا محیطی است. بینایی که باقی می ماند ممکن است تونل مانند به نظر برسد، از این رو “دید تونلی” نامیده می شود. این بیماری در اثر چندین نوع بیماری چشم مانند گلوکوم و جداشدگی شبکیه ایجاد می شود.

این مقاله از سلول سبز به علائم مرتبط با دید تونلی و همچنین علت و درمان های احتمالی می پردازد.

علائم دید تونلی

دید تونلی از دست دادن دید محیطی شما است. با دید تونلی، در دیدن اشیاء خارج از میدان دید مرکزی خود مشکل دارید یا نمی‌توانید ببینید. ممکن است به دلیل دید تونلی بیشتر در معرض زمین خوردن قرار داشته باشید، یا ممکن است رانندگی برای شما سخت‌تر باشد.
علائم دیگری که ممکن است ایجاد کنید به علت دید تونلی بستگی دارد. این علائم ممکن است شامل انواع دیگر از دست دادن بینایی (مانند از دست دادن بینایی مرکزی) و مشکل در بینایی در مناطق با نور کم باشد.

همچنین می توان دید تونلی را بدون هیچ علامت دیگری تجربه کرد. به عنوان مثال، گلوکوم، یکی از علل دید تونلی، اغلب تا مراحل بعدی خود علائم دیگری ایجاد نمی کند.

علت بینایی تونلی

شایع ترین علت بینایی تونلی عبارتند از گلوکوم، جداشدگی شبکیه و رتینیت پیگمانتوزا.

گلوکوم

گلوکوم یکی از علل اصلی نابینایی در سراسر جهان است. علت آن افزایش فشار در چشم است. اگرچه گلوکوم همیشه علائمی ندارد، اما یکی از توصیف‌های از دست دادن بینایی که با گلوکوم رخ می‌دهد، «نگاه کردن از یک نی» است.

جداشدگی شبکیه

جداشدگی شبکیه یک اورژانس پزشکی است که به دلیل جدا شدن شبکیه، بافت حساس به نور، از پشت چشم ایجاد می شود. این می تواند باعث تاری دید ناگهانی و شناور شدن و چشمک زدن در میدان دید شما شود.

رتینیت پیگمانتوزا (RP)

رتینیت پیگمانتوزا یک بیماری ژنتیکی نادر است که به شبکیه شما آسیب می رساند و نحوه واکنش شبکیه به نور را تغییر می دهد. بسته به نوع ژنتیکی شما، RP معمولاً یک دوره تدریجی را انجام می دهد: از سنین پایین شروع می شود و در میانسالی، بینایی خود را از دست می دهید. از دست دادن بینایی معمولاً با دید ضعیف در شب شروع می شود، سپس به از دست دادن دید جانبی (که منجر به دید تونلی می شود) و در نهایت از بین رفتن دید مرکزی پیش می رود.

علل دیگر دید تونلی عبارتند از:

میگرن
نوریت اپتیک یا التهاب فیبرهایی که پیام ها را به مغز می فرستند
سکته
ضربه مغزی
تومور
اضطراب

نحوه درمان بینایی تونلی

درمان دید تونلی به علت آن بستگی دارد.

برای گلوکوم، قطره های دارویی مختلفی وجود دارد که چشم پزشک ممکن است برای کمک به کاهش فشار چشم تجویز کند. این داروها نمی توانند از دست دادن بینایی را که قبلاً رخ داده است، معکوس کنند، اگرچه می توانند به کاهش آسیب بیشتر بینایی کمک کنند. جراحی همچنین می تواند به درمان گلوکوم و کاهش بیشتر بینایی کمک کند.

برای پارگی یا سوراخ‌های شبکیه، درمان‌های لیزری (فتوکاگولاسیون) یا فریز (کرایوپکسی) می‌توانند به ترمیم پارگی‌ها یا سوراخ‌های شبکیه شما کمک کنند. برای جداشدگی شبکیه، درمان نیاز به جراحی دارد.

جراحی های مورد استفاده برای جداشدگی شبکیه چشم عبارتند از:

رتینوپکسی پنوماتیک : ارائه دهنده مراقبت از چشم شما حباب گازی را به چشم تزریق می کند که شبکیه را فشار می دهد تا در جای خود بماند.
سگک اسکلرال : در این روش، یک نوار پلاستیکی نرم یا لاستیکی در اطراف چشم در برابر نیرویی عمل می کند که باعث می شود شبکیه از جای خود خارج شود.
ویترکتومی: این جراحی شامل جایگزینی زجاجیه (مایع شفافی که چشم را پر می کند) با حباب هوا، گاز یا روغن است. حباب به حرکت شبکیه در محل برای بهبود آن کمک می کند
هیچ درمان قطعی برای RP وجود ندارد، اگرچه محققان در تلاش برای یافتن درمان های احتمالی هستند. نوعی دارویی که در چشم تزریق می شود به نام voretigene neparvovec-rzyl می تواند به درمان نوعی از RP ناشی از ژن RPE65 کمک کند. این در طول ویترکتومی به چشم تزریق می شود.

عوارض بینایی تونلی

بدون درمان، مهم ترین عارضه مرتبط با علل اصلی بینایی تونلی، از دست دادن بیشتر بینایی یا نابینایی است. این می تواند برای گلوکوم درمان نشده یا جداشدگی شبکیه رخ دهد. هیچ درمانی نمی تواند از از دست دادن بینایی برای اکثر اشکال رتینیت پیگمانتوزا جلوگیری کند، اما این بیماری باعث کوری کامل نمی شود.

آیا آزمایشاتی برای تشخیص علت بینایی تونلی وجود دارد؟

یک معاینه کامل چشم می تواند به تعیین علت دید تونلی کمک کند. یکی از آزمایشات رایجی که چشم پزشک انجام می دهد، معاینه اتساع چشم است. در طول معاینه چشم گشاد شده، چشم پزشک قطره هایی را در چشمان شما می ریزد تا مردمک چشم شما بازتر شود. این امر بررسی پشت چشم را برای علائم گلوکوم یا جداشدگی شبکیه آسان تر می کند.

انواع دیگر آزمایشاتی که چشم پزشک ممکن است برای تعیین علت بینایی تونلی استفاده کند عبارتند از :

تست میدان بینایی: دید جانبی شما را اندازه گیری می کند.
توموگرافی انسجام نوری: نوعی تصویربرداری که از امواج نور برای گرفتن عکس از شبکیه چشم استفاده می کند.
سونوگرافی: شبکیه چشم شما را مشاهده می کند.
تونومتری: فشار چشم شما را اندازه گیری می کند.
آزمایش‌های دقیق به آنچه ارائه‌دهنده شما مشکوک است که باعث بینایی تونلی شما شده است، بستگی دارد.

منبع : verywellhealth