داروهای صرع ؛ انواع و گزینه های موجود

داروهایی که صرع را درمان می کنند بر اساس نوع اختلال تشنج متفاوت است. دو نوع اصلی از داروهای صرع وجود دارد : داروهای ضد صرع با طیف باریک (AEDs) و AEDs با طیف وسیع.

به طور کلی، داروهایی که برای کمک به مدیریت تشنج استفاده می‌شوند، با کند کردن کانال‌های خاصی در مغز که می‌توانند بیش از حد برانگیخته شوند، کار می‌کنند، که می‌تواند منجر به اسپاسم عضلانی موقت، سفتی عضلات یا از دست دادن هوشیاری شود.

این مقاله از سلول سبز انواع مختلف داروهای صرع، نوع اختلالات صرع را که می توانند درمان کنند و کدام دارو ممکن است برای شما مناسب باشد، توضیح می دهد.

انواع داروهای صرع

دو نوع داروی صرع وجود دارد: داروهای ضد صرع با طیف باریک (AEDs) و AEDs با طیف وسیع. پزشک ممکن است بسته به اختلال تشنجی خاص شما، یک یا چند AED تجویز کند.

AED با طیف باریک

AED های طیف باریک می توانند انواع خاصی از تشنج ها را درمان کنند، مانند تشنج های کانونی که به عنوان تشنج جزئی نیز شناخته می شوند.

کاربامازپین

کاربامازپین که با نام تجاری تگرتول به بازار عرضه می شود برای درمان صرع استفاده می شود. همچنین برای درمان دردهای مرتبط با نورالژی سه قلو تایید شده است. کاربامازپین با کاهش میزان سدیمی که می تواند از غشای سلولی در مغز شما عبور کند، عمل می کند. این به کاهش میزان تشنج کمک می کند.

این دارو در اشکال مختلف خوراکی از جمله قرص، کپسول و سوسپانسیون مایع وجود دارد. نسخه های انتشار فوری و انتشار طولانی در دسترس هستند.

کاربامازپین ممکن است با قرص‌های ضدبارداری تداخل داشته باشد، بنابراین می‌تواند اثربخشی قرص‌های ضد بارداری خوراکی را هنگام مصرف همزمان آنها کاهش دهد. بنابراین، توصیه می شود در حین مصرف کاربامازپین، از یک روش دیگر پیشگیری از بارداری استفاده کنید.

اسلی کاربازپین

آپتیوم (اسلی کاربازپین) دارویی است که برای درمان تشنج با شروع کانونی در افراد ۴ سال و بالاتر استفاده می شود. این به شکل قرص خوراکی می آید. دوزها اغلب یک بار در روز مصرف می شوند.

مانند کاربامازپین، اسلیکاربازپین با تغییر میزان سدیمی که از قسمت‌های خاصی از مغز شما عبور می‌کند، عمل می‌کند، که می‌تواند تعداد تشنج‌هایی را که ممکن است تجربه کنید کاهش دهد. همچنین، اسلیکاربازپین باعث کاهش اثربخشی قرص های ضد بارداری می شود، بنابراین برای کسانی که سعی در جلوگیری از بارداری دارند، روش دیگری از پیشگیری از بارداری توصیه می شود.

اتوسوکسیماید

Zarontin (اتوسوکسیماید) برای درمان تشنج های غیبت استفاده می شود. اتوسوکسیماید با کاهش فعالیت خاصی در سیستم عصبی عمل می کند که می تواند به کاهش تشنج کمک کند. این دارو به شکل کپسول یا مایع (شربت) می آید و معمولاً یک یا چند بار در روز مصرف می شود.

گاباپنتین

نورونتین (گاباپنتین) گاهی اوقات به عنوان یک درمان اضافی برای تشنج های کانونی تجویز می شود. این بدان معنی است که معمولاً همراه با سایر AED ها تجویز می شود. نحوه عملکرد گاباپنتین برای تشنج به خوبی شناخته نشده است.

لاکوزامید

Vimpat (لاکوزامید) می تواند به مدیریت تشنج کانونی در بزرگسالان و کودکان ۴ سال و بالاتر کمک کند. می توان از آن به تنهایی (تک درمانی) یا همراه با AED دیگر (درمان کمکی) استفاده کرد. لاکوزامید مقدار مواد شیمیایی موجود در مغز را که می توانند باعث فعالیت تشنج شوند را کاهش می دهد. از طریق مکانیسم های متعددی که کانال های سدیم در غشای سلولی را درگیر می کند، بیش فعالی مغز و نورون ها را کند یا محدود می کند.

Vimpat به شکل قرص و محلول عرضه می شود. همچنین می توان آن را به صورت داخل وریدی (در وریدها) تزریق کرد. معمولاً یک بار در روز دوز می شود

برخی از عوارض جانبی مشاهده شده با لاکوزامید می تواند شامل دوبینی یا حرکات غیر ارادی عضلات باشد.

اکسکاربازپین

اکسکاربازپین، همچنین به عنوان Trileptal یا Oxtellar XR (نسخه با رهش طولانی) شناخته می شود، دارویی است که برای مدیریت تشنج کانونی در موارد زیر استفاده می شود :

بزرگسالان : به عنوان یک درمان تک درمانی یا مکمل
کودکان ۴ سال و بزرگتر : به عنوان یک درمان تک درمانی یا مکمل
کودکان ۲ تا ۴ ساله : به عنوان یک درمان اضافی
اکسکاربازپین را می توان به صورت قرص یا سوسپانسیون مصرف کرد. دوز به سن بستگی دارد.

نحوه عملکرد اکسکاربازپین در بدن به خوبی شناخته نشده است. با این حال، تصور می شود که کانال های سدیم در مغز را مسدود می کند تا تکانه های عصبی را کاهش دهد، که به جلوگیری از تشنج کمک می کند.

فنوباربیتال

فنوباربیتال متعلق به دسته ای از داروها به نام باربیتورات ها است که به عنوان آرام بخش و داروهای ضد تشنج استفاده می شود. می توان از آن برای درمان تشنج های عمومی یا کانونی و تشنج های نوزادی استفاده کرد.

تصور می شود که فنوباربیتال با تثبیت فعالیت الکتریکی در مغز به جلوگیری از تشنج کمک می کند.

قبل از مصرف فنوباربیتال، مطمئن شوید که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد خطرات ناشی از باربیتورات ها صحبت کنید. این شامل افزایش خطر وابستگی یا اعتیاد است. قطع مصرف فنوباربیتال پس از مصرف برای مدتی می تواند باعث قطع مصرف شود.

فنی توئین

دیلانتین (فنی توئین) برای انواع مختلفی از اختلالات تشنج، از جمله تشنج تونیک-کلونیک (که قبلا به عنوان تشنج گراندمال شناخته می شد) و تشنج روانی حرکتی (لوب تمپورال) استفاده می شود. همچنین می تواند از تشنج های بعد از جراحی بر روی مغز پیشگیری و درمان کند.

دیلانتین با مسدود کردن کانال‌های سدیم عمل می‌کند، که به کند کردن گسترش فعالیت تشنج کمک می‌کند. به شکل‌های کپسول، قرص و مایع وجود دارد. بسته به شکل دوز، ممکن است آن را از یک تا چهار بار در روز مصرف کنید.

پرگابالین

Lyrica (پره گابالین) به عنوان یک درمان اضافی برای تشنج کانونی در بزرگسالان و کودکان یک ماهه و بالاتر استفاده می شود.

پرگابالین با اتصال به بخش خاصی از سیستم عصبی شما کار می کند، جایی که می تواند مقدار مواد شیمیایی خاصی را که مغز شما دریافت می کند تنظیم کند، که می تواند به مدیریت بهتر دفعات تشنج کمک کند.

می توانید پرگابالین را به صورت خوراکی به صورت کپسول یا مایع مصرف کنید. بسته به نوع دوز، معمولاً از یک تا سه بار در روز مصرف می شود.

پرگابالین در صورت مصرف همراه با سایر داروهایی که بر مغز تأثیر می گذارند (مانند داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی) می تواند باعث افسردگی تنفسی شود. قبل از شروع درمان، سایر داروهای خود را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارید.

ویگاباترین

سابریل (ویگاباترین) برای کمک به درمان نوعی تشنج به نام تشنج جزئی پیچیده مقاوم به درمان در بزرگسالان و کودکان ۱۰ سال و بالاتر استفاده می شود. در این شرایط، سایر AED ها نتوانسته اند به اندازه کافی تشنج را کنترل کنند. در صورتی که سایر داروها برای شما مؤثر واقع نشده باشند، ممکن است پزشک شما ویگاباترین را تجویز کند.

ویگاباترین با افزایش سطح یک ماده شیمیایی در مغز شما به نام گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) عمل می کند. این به کاهش دفعات تشنج کمک می کند.

نکته مهم این است که ویگاباترین یک هشدار جعبه ای در مورد خطر از دست دادن بینایی در اثر استفاده از این دارو دارد. ارزیابی‌های دوره‌ای بینایی معمولاً برای افرادی که ویگاباترین مصرف می‌کنند مورد نیاز است، اگرچه این لزوماً از آسیب دیدگی جلوگیری نمی‌کند.

ویگاباترین به شکل قرص یا پودر برای مخلوط کردن با آب برای مصرف خوراکی عرضه می شود.

AED های طیف گسترده

AED های وسیع الطیف اغلب تشنج های عمومی را درمان می کنند که علائمی دارند که معمولاً با حرکات غیرارادی و از دست دادن هوشیاری یا طیف گسترده ای از اختلالات تشنج همراه است.

بریواراستام

بریواکت (بریواراستام) تشنج های کانونی را در بزرگسالان و کودکان یک ماهه و بالاتر درمان می کند. این دارو به شکل قرص و محلول مایع برای مصرف خوراکی یا به صورت تزریقی موجود است

نحوه عملکرد بریواراستام به خوبی شناخته نشده است، اما تعداد تشنج هایی که می توانید ایجاد کنید را کاهش می دهد. اگر در حال حاضر داروهای AED دیگری مانند کاربامازپین یا فنی توئین مصرف می کنید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. مصرف همزمان سایر AEDS می تواند بر سطح بریواراستام در بدن شما تأثیر بگذارد.

کانابیدیول

اپیدیولکس (کانابیدیول) یک داروی تجویزی ساخته شده با کانابیدیول (CBD) است که برای درمان تشنج های مرتبط با سندرم لنوکس-گوستات (LGS) یا سندرم دراوت در افراد ۲ سال و بالاتر استفاده می شود. به صورت محلول خوراکی موجود است.

CBD از گیاه شاهدانه (ماری جوانا) مشتق شده است. با این حال، حاوی خواص سرخوشی یا پتانسیل سوء استفاده مرتبط با ماری جوانا نیست.

روشی که Epidiolex برای کمک به مدیریت تشنج کار می کند ناشناخته است.

سنوبامات

Xcopri (سنوبامات) دارویی است که برای درمان تشنج کانونی در بزرگسالان استفاده می شود.

این کار با کاهش میزان هیجان شیمیایی در مغز که می تواند باعث ایجاد تشنج شود، عمل می کند. قبل از شروع سنوبامات، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد بررسی عملکرد کبد، کلیه و قلب خود صحبت کنید.

سنوبامات همچنین ممکن است عملکرد قرص‌های ضدبارداری را کاهش دهد، بنابراین برای جلوگیری از بارداری باید از نوع دیگری از داروهای ضد بارداری استفاده کنید.

کلونازپام

کلونوپین (کلونازپام) یک بنزودیازپین است که معمولاً برای درمان برخی بیماری های روانی مانند اختلال هراس استفاده می شود، اما می تواند برای درمان اختلالات تشنج نیز استفاده شود. این به عنوان یک تک درمانی یا درمان اضافی برای LGS، تشنج های آکنتیک و تشنج های میوکلونیک مفید است. افرادی که تشنج غیبت دارند و به درمان های دیگر پاسخ نداده اند نیز ممکن است سود ببرند

روش دقیق اثر کلونازپام برای تشنج به خوبی شناخته نشده است. کلونازپام بر روی فعالیت GABA، یک انتقال دهنده عصبی بازدارنده در سیستم عصبی مرکزی عمل می کند و تصور می شود که در اثرات ضد تشنج آن نقش داشته باشد.

فلبامات

در حالی که فلباتول (فلبامات) برای درمان اختلالات تشنج در بزرگسالان و کودکان تایید شده است، به دلیل عوارض جانبی شدید به ندرت استفاده می شود. این بیماری با نارسایی کبد و اختلالات خونی مانند کم خونی آپلاستیک مرتبط است.

فلبامات تنها زمانی به عنوان یک داروی خط آخر در نظر گرفته می شود که سایر روش های درمانی در کنترل تشنج ناکام باشند.

لاموتریژین

لامسیتال (لاموتریژین) را می توان برای تشنج های تونیک-کلونیک و تشنج های کانونی استفاده کرد. نحوه عملکرد لاموتریژین در بدن به خوبی شناخته نشده است. با این حال، تحقیقات نشان داده است که لاموتریژین آزادسازی GABA را افزایش می دهد و آزادسازی گلوتامات را مهار می کند.

لاموتریژین در اشکال مختلف قرص، از جمله قرص های فوری، قرص های قابل جویدن قابل پخش، و قرص های تجزیه کننده خوراکی وجود دارد.

اگر باردار هستید، لاموتریژین ممکن است توصیه شود، زیرا استفاده از آن در دوران بارداری ایمن تر از بسیاری از AED های دیگر است.

لوتیراستام

Keppra (لوتیراستام) اغلب برای مدیریت تشنج های کانونی، معمولا در ترکیب با سایر AED ها، در بزرگسالان و کودکان یک ماهه و بالاتر استفاده می شود. همچنین می توان از آن برای موارد زیر استفاده کرد :

تشنج میوکلونیک در افراد ۱۲ سال و بالاتر مبتلا به صرع میوکلونیک نوجوانان
تشنج ژنرالیزه اولیه تونیک-کلونیک در افراد ۶ سال و بالاتر مبتلا به صرع عمومی ایدیوپاتیک
نحوه عملکرد لوتیراستام در بدن ناشناخته است. این در فرمولاسیون قرص و مایع موجود است.

در صورت بارداری ممکن است لوتیراستام تجویز شود، زیرا استفاده از آن نسبت به سایر AED ها ایمن تر است. عوارض جانبی رایجی که ممکن است با لوتیراستام دیده شود می تواند شامل خواب آلودگی و تغییرات خلقی باشد.

پرامپانل

فایکامپا (پرامپانل) تشنج های کانونی را با یا بدون تشنج ژنرالیزه ثانویه و تشنج های تونیک-کلونیک ژنرالیزه اولیه در افراد ۱۲ سال و بالاتر درمان می کند. علاوه بر سایر AED ها استفاده می شود.

Fycompa به شکل کپسول یا سوسپانسیون مایع مصرف می شود. دوزی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است شما را از آن شروع کند به داروهای دیگر برای تشنج هایی که ممکن است مصرف کنید بستگی دارد.

FDA در مورد احتمال بروز واکنش های رفتاری و سلامت روان شدید که می تواند منجر به پرخاشگری، خصومت و تغییرات شخصیتی شود، به ویژه هنگام شروع دارو یا در دوزهای بالاتر، هشدار می دهد. مراقب تفاوت در خلق و خو یا رفتار باشید و در صورت مشاهده هرگونه تغییر فوراً با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید.

روفینامید

Banzel (روفینامید) به عنوان یک درمان اضافی برای LGS در بزرگسالان و کودکان ۱ سال و بالاتر نشان داده شده است.

نحوه عملکرد روفینامید در بدن ناشناخته است. با این حال، تصور می شود که بر روی کانال های سدیم در مغز برای کاهش بیش فعالی عمل می کند

روفینامید به صورت قرص یا سوسپانسیون مایع برای دوز خوراکی عرضه می شود. همیشه دوز خود را با غذا مصرف کنید. اگر به بیماری قلبی معروف به طولانی شدن QT مبتلا هستید، روفینامید مصرف نکنید. همچنین در صورت آسیب کلیه یا کبد، روفینامید توصیه نمی شود.

توپیرامات

توپاماکس (توپیرامات) را می توان برای تشنج های کانونی، تشنج های تونیک-کلونیک ژنرالیزه اولیه یا LGS در بزرگسالان و کودکان ۲ سال و بالاتر استفاده کرد.

توپیرامات به صورت کپسول یا کپسول اسپرینکل موجود است که می توان آن را باز کرد و به غذای نرم اضافه کرد.

توپیرامات دارویی است که دارای عوارض جانبی سنگینی است، عوارضی که ممکن است شامل تغییرات بینایی، کاهش تعریق، تغییر در تعادل الکترولیت در بدن و تغییرات خلقی باشد. اگر باردار هستید یا در فکر باردار شدن هستید، توپیرامات توصیه نمی شود.

والپروئیک اسید

اسید والپروئیک معمولاً برای درمان تشنج های غیبت و تشنج های جزئی پیچیده استفاده می شود

والپروئیک اسید دارای عوارض جانبی جدی است که باید هنگام شروع دارو مراقب آنها بود، از جمله نارسایی کبد، پانکراتیت، و سمیت جنینی (آسیب به جنین در دوران بارداری). به همین دلیل، اگر باردار هستید یا در حال تلاش برای باردار شدن هستید، نمی توان از والپروئیک اسید استفاده کرد.

زونیسامید

زونیسامید (با نام تجاری Zonegran یا Zonisade) برای درمان تشنج های کانونی استفاده می شود. در فرمولاسیون کپسول و مایع موجود است.

زونیسامید متعلق به دسته ای از داروها به نام سولفونامیدها است. اگر در حین مصرف زونیسامید دچار بثورات ناگهانی یا مشکل تنفسی شدید، به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا می تواند نشانه یک واکنش آلرژیک جدی باشد.

عوارض جانبی رایج AED ها

AED ها همچنین ممکن است خطر تغییرات رفتاری و خلقی، مانند افزایش پرخاشگری، تحریک پذیری، یا افسردگی را به همراه داشته باشند.

داشتن یک بحث آزاد با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد خطرات داروهای شما مهم است. در اولین شروع درمان باید تغییرات ذهنی را به دقت مشاهده کرد. در صورت مشاهده هرگونه تغییر خلق و خو یا رفتار، فوراً با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید.

سایر عوارض جانبی رایج مربوط به AEDها عبارتند از: ۳۰۳۱

خواب آلودگی
خستگی
سرگیجه
تاری دید
عدم هماهنگی
مشکلات شناختی

کدام AED برای من مناسب است؟

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما برای تصمیم گیری در مورد بهترین درمان با شما همکاری خواهد کرد. عوامل خاصی ممکن است در این تصمیم نقش داشته باشند، از جمله:

عوارض جانبی : برخی از AED ها ممکن است بار عوارض جانبی سنگین تری نسبت به سایرین داشته باشند.
بارداری : برخی از AED ها، مانند والپروئیک اسید، خطر بیشتری برای ایجاد عوارض جانبی برای جنین در دوران بارداری دارند. لاموتریژین، لوتیراستام و اکسکاربازپین کمترین خطر را دارند.
دوز : AED ها ممکن است برنامه های دوز یا اشکال متفاوتی داشته باشند. اگر به سختی فراموش می کنید که داروی خود را مصرف کنید، یک گزینه یک بار در روز ممکن است برای شما بهترین باشد.
سایر داروها : سایر داروهایی که مصرف می کنید ممکن است بر نحوه جذب AED های خاص توسط بدن شما تأثیر بگذارد.
عملکرد کلیه و کبد : برخی از AED ها می توانند بر عملکرد کلیه و کبد شما تأثیر بگذارند و در صورت اختلال در عملکرد ممکن است بهترین انتخاب نباشند. اینها عبارتند از والپروئیک اسید، فنی توئین و فلبامات.

منبع : verywellhealth