اگزما چیست؟

درماتیت آتوپیک که به آن اگزما نیز گفته می شود یک بیماری التهابی غیر مسری پوست است. این یک بیماری مزمن است که با خشکی و خارش پوست مشخص می شود و در صورت خراشیدن می تواند مایع شفاف گریه کند. افراد مبتلا به اگزما همچنین ممکن است مستعد عفونت های باکتریایی ویروسی و قارچی پوست باشند.

علائم اگزما

اگزما معمولاً از صورت شروع می شود و بعد از آن دست و پا شروع می شود. کودکان بزرگتر معمولاً در چین‌های آرنج و زانو، گردن، مچ دست، مچ پا و پا دچار مشکل می‌شوند. دست ها و پاها معمولاً در بزرگسالان آسیب می بینند.

علائم کلاسیک اگزما عبارتند از :

خارش. این بدترین جنبه است زیرا می تواند برای یک کودک خردسال مبتلا به اگزما ناراحت کننده باشد. همچنین باعث خراشیدن کودک می شود و باعث ایجاد خامی بیشتر پوست و ایجاد عفونت های احتمالی می شود.
قرمزی ناشی از جریان خون اضافی در رگ های خونی پوست در ناحیه آسیب دیده.
ظاهری دانه‌دار در پوست، که توسط تاول‌های ریز پر از مایع درست زیر پوست به نام «وزیکول» ایجاد می‌شود.
هنگامی که تاول ها به خودی خود یا به دلیل خراشیدگی می ترکند و مایع به سطح پوست می ریزد.
پوسته ها یا دلمه هایی که هنگام خشک شدن مایع ایجاد می شوند.
کودکان مبتلا به اگزما اغلب پوست خشک و پوسته پوسته دارند. این ممکن است نتیجه اگزما باشد یا ممکن است نوع پوست طبیعی خانواده باشد. خشکی پوست می تواند عامل مستعد ابتلا به اگزما باشد.
لکه های رنگ پریده پوست ممکن است ظاهر شوند زیرا اگزما می تواند تولید رنگدانه را مختل کند که رنگ پوست را کنترل می کند. اثر محو و ناپدید می شود.
مناطقی از پوست خشن و ضخیم تر می شود.

علت اگزما

به نظر می رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد اگزما دخیل است. این بیماری اغلب با سایر بیماری های آلرژیک مانند آسم، تب یونجه و حساسیت غذایی همراه است. کودکانی که والدین آنها آسم و آلرژی دارند بیشتر از کودکان والدینی که بیماری آلرژیک ندارند دچار اگزما می شوند. تقریباً ۳۰ درصد از کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک حساسیت غذایی دارند و بسیاری از آنها به آسم یا آلرژی تنفسی مبتلا می شوند. به نظر می رسد افرادی که در شهرها زندگی می کنند یا آب و هوای خشک تری دارند به این بیماری مبتلا شوند.

هنگامی که فرد در معرض عوامل محرک خاصی قرار می گیرد بدتر می شود این عوامل شامل :

گرده، کپک، کنه های گرد و غبار، حیوانات و غذاهای خاص (برای افراد آلرژیک)
هوای سرد و خشک
سرماخوردگی یا آنفولانزا
تماس پوست با مواد شیمیایی تحریک کننده
تماس پوست با مواد خشن مانند پشم
عوامل احساسی مانند استرس
عطرها یا رنگهایی که به لوسیون یا صابون های پوست اضافه می شوند.
دوش گرفتن زیاد یا دوش گرفتن و مرطوب نکردن مناسب پوست پس از آن نیز ممکن است اگزما را بدتر کند.

توجه داشته باشید که دیابت و سرطان پوست در این لیست قرار نمی گیرد.

درمان اگزما

هدف اصلی درمان از بین بردن خارش است که ناراحت کننده است و باعث یا بدتر شدن علائم دیگر می شود. در برخی موارد بسیار خفیف، اگزما را می توان با موارد زیر مدیریت کرد :

اجتناب از منابع احتمالی تحریک (محرک)
استفاده از نرم کننده ها مانند روغن های مخصوص حمام و مرطوب کننده ها.
درمان خانگی اگزما.

در صورت بدتر شدن وضعیت ممکن است گزینه های درمانی اضافی مورد نیاز باشد. در برخی موارد، پزشک عمومی کودک را به متخصص پوست (متخصص پوست) ارجاع می دهد.

داروهای اگزما

کرم‌ها و پمادهای کورتیکواستروئیدی دارای قدرت‌های متفاوتی هستند که با نسخه در دسترس هستند. که می تواند خارش و قرمزی را کاهش دهد. باید احتیاط کرد، به خصوص اگر از کورتیکواستروئید قوی استفاده کنید زیرا می تواند باعث نازک شدن پوست شود. فقط باید اسمیرهای نازک روی بثورات اعمال شود. بهترین زمان برای انجام این کار بعد از حمام است، زیرا جذب پوست بیشتر است. برای آشنایی با بهترین صابون برای اگزما کلیک کنید.

استفاده از کورتیکواستروئید روی صورت توصیه نمی شود مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد. گاهی اوقات ممکن است نیاز به تجویز خوراکی داروهای کورتیکواستروئیدی باشد.

کرم پیمکرولیموس (Elidel) یک داروی بدون استروئید است که برای درمان اگزما و سایر بیماری های التهابی پوست استفاده می شود. این دارو با نسخه در دسترس است و می‌تواند روی پوست آسیب‌دیده روی صورت، سر و اطراف چشم‌ها که کرم‌های کورتیکواستروئیدی توصیه نمی‌شود، استفاده شود.

آنتی هیستامین ها ممکن است به خارش کمک کنند. خواب آلودگی آنها همچنین می تواند در شب برای غلبه بر بی خوابی ناشی از تحریک مفید باشد.

در موارد شدید اگزما، داروهایی برای سرکوب سیستم ایمنی ممکن است برای درمان این بیماری مورد نیاز باشد.

پوستی که شکسته و آسیب دیده است احتمال بیشتری دارد که توسط باکتری یا قارچ (مخمرها) آلوده شود. یکی از انواع رایج باکتری ها (استافیلوکوکوس اورئوس) پوسته های زرد رنگ یا لکه های پر از چرک ایجاد می کند. در صورت بروز عفونت باکتریایی، می توان آن را با یک دوره آنتی بیوتیک درمان کرد.

آنتی بیوتیک ها را می توان به صورت کرم روی پوست مالید یا به صورت خوراکی به شکل شربت، کپسول یا قرص مصرف کرد. عفونت های قارچی را می توان با داروهای ضد قارچ به شکل کرم یا قرص درمان کرد.

سایر روش های درمانی

فتوتراپی یا درمان اشعه ماوراء بنفش (UV) ممکن است برای اگزمای شدید پیشنهاد شود. فتوتراپی شامل قرار گرفتن کنترل شده در معرض اشعه های UVA و/یا UVB برای چند دقیقه، دو تا سه بار در هفته است. یک دوره درمان ممکن است برای چند ماه ادامه یابد.

رژیم های غذایی خاص که برخی از غذاها را حذف می کند (رژیم های حذفی) در درمان اگزما در برخی از کودکان موثر بوده است. با این حال، همه کودکان به رژیم درمانی پاسخ نمی دهند.

عوارض اگزما

پوست افراد مبتلا به اگزما فاقد پروتئین های مبارزه کننده با عفونت است و آنها را مستعد ابتلا به عفونت های پوستی ناشی از باکتری ها و ویروس ها می کند. عفونت های قارچی نیز در افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک شایع است.

عفونت های باکتریایی

یک خطر عمده سلامتی مرتبط با اگزما ، استعمار پوست یا عفونت توسط باکتری هایی مانند استافیلوکوکوس اورئوس است. شصت تا ۹۰ درصد از افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک به احتمال زیاد باکتری استاف بر روی پوست خود دارند. بسیاری در نهایت دچار عفونت می شوند که درماتیت آتوپیک را بدتر می کند.

عفونت های ویروسی

افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک در برابر برخی از عفونت های ویروسی پوست بسیار آسیب پذیر هستند. به عنوان مثال ، در صورت آلوده شدن به ویروس هرپس سیمپلکس می توانند به بیماری پوستی شدید به نام درماتیت آتوپیک با اگزما هرپتیکوم مبتلا شوند.

مبتلایان به اگزما نباید واکسن آبله مجوز را دریافت کنند ، حتی اگر بیماری آنها در حال بهبودی باشد ، زیرا در معرض خطر ابتلا به عفونت شدید به نام اگزما واکسیناتوم هستند. این عفونت زمانی ایجاد می شود که ویروس واکسینه زنده در واکسن آبله تکثیر شده و در سراسر بدن پخش می شود. علاوه بر این ، افرادی که در تماس نزدیک با افرادی هستند که درماتیت آتوپیک یا سابقه بیماری دارند، نباید واکسن آبله را دریافت کنند ، زیرا خطر انتقال ویروس واکسن زنده به فرد مبتلا به درماتیت آتوپیک وجود دارد.

پیشگیری از اگزما

موارد زیر ممکن است به کاهش علائم و جلوگیری از حملات (“شعله ور شدن”) اگزما در آینده کمک کند:

از مرطوب کننده اغلب (حداقل دو بار در روز) حتی زمانی که هیچ علامتی وجود ندارد استفاده کنید. استفاده از مرطوب کننده در حالی که پوست هنوز مرطوب است بعد از حمام یا دوش گرفتن برای کمک به “قفل کردن” رطوبت. افزودن روغن به آب حمام همچنین به مرطوب کردن پوست خشک و مستعد اگزما کمک می کند. در مورد انواع مرطوب کننده های موجود با پزشک یا داروساز صحبت کنید. ممکن است برای یافتن بهترین محصول برای فرزندتان کمی زمان و آزمایش لازم باشد.
به جای پشم یا مصنوعی لباس های پنبه ای خالص یا مخلوط پنبه بپوشید.
از صابون مخصوصا دئودورانت یا صابون ضد باکتری استفاده نکنید. در عوض از یک پاک کننده مایع ملایم و بدون معطر، پماد امولسیون کننده یا کرم قابل پخش در آب استفاده کنید.
دوش یا حمام کوتاه‌تری بگیرید و به جای آب گرم از آب گرم استفاده کنید.
پس از حمام کردن، به جای مالش دادن پوست خود با استفاده از یک حوله نرم، به آرامی ضربه بزنید.
هنگام شستن لباس ها از شوینده های آنزیمی و نرم کننده های پارچه خودداری کنید زیرا می توانند پوست را تحریک کنند.
از غذاهایی که باعث تحریک واکنش های آلرژیک می شوند مانند بادام زمینی، تخم مرغ، غذاهای دریایی، شیر، سویا و شکلات اجتناب کنید.
از استفاده مستقیم از ضد عفونی کننده ها و حلال ها باید اجتناب شود.
عوامل محیطی مانند گرما، نور خورشید و سرما می توانند این بیماری را تحریک کنند. در این صورت تا حد امکان از آنها دوری کنید.
در زمستان و تابستان از مرطوب کننده استفاده کنید.
برای جلوگیری از خراشیدن در شب می توان از بانداژ استفاده کرد. دستکش های نخی نیز می توانند مفید باشند.
برای کاهش آسیب ناشی از خراشیدن ناخن ها باید کوتاه نگه داشته شوند.

منبع : southerncross