مننژیت بیماری ناشی از التهاب مننژ است. اینها غشاهایی هستند که مغز و نخاع را احاطه کرده اند. التهاب معمولاً به دلیل عفونت مایع اطراف مغز و نخاع ایجاد می شود.
چه چیزی باعث مننژیت می شود؟
2 نوع مننژیت وجود دارد که هر کدام دلایل مختلفی دارند :
ویروسی (ناشی از ویروس)
مننژیت ویروسی بیشتر از نوع باکتریایی است. به ندرت تهدید کننده زندگی است. مننژیت ویروسی می تواند توسط ویروس های مختلف ایجاد شود و از طریق سرفه یا عطسه یا از طریق رعایت نکردن بهداشت بین افراد پخش می شود. به ندرت تصور می شود که حشرات خاصی مانند پشه ها و کنه ها باعث انتشار این ویروس ها می شوند.
در موارد معدودی، نوع ویروسی را می توان با داروهای ضد ویروسی ویژه ای که ویروس های خاص را هدف قرار می دهند، کمک کرد. بهبودی کامل طبیعی است، اما سردرد، خستگی و افسردگی ممکن است باقی بماند.
باکتریایی (ناشی از یک باکتری)
مننژیت باکتریایی، اگرچه نادر است، ممکن است کشنده باشد.
باکتری ها ممکن است از طریق ترشحات تنفسی و گلو مانند سرفه و بوسیدن پخش شوند.
بسیاری از گونه های باکتری می توانند باعث مننژیت شوند. در زیر 4 نوع آورده شده است :
نایسریا مننژیت (مننگوکوک). این یک علت شایع در کودکان 2 تا 18 ساله است. از طریق قطرات تنفسی و تماس نزدیک منتشر می شود. مننژیت مننگوکوکی اغلب در سال اول زندگی رخ می دهد، اما ممکن است در افرادی که در محله های نزدیک مانند خوابگاه دانشگاه زندگی می کردند نیز رخ دهد.
استرپتوکوک پنومونیه (پنوموکوک). این شایع ترین و جدی ترین شکل مننژیت باکتریایی است. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر هستند.
هموفیلوس آنفولانزا نوع b.
علائم مننژیت چیست؟
موارد زیر شایع ترین علائم مننژیت هستند :
تب
سردرد
حالت تهوع و استفراغ
گرفتگی گردن
حساسیت به نور روشن
گیجی
درد یا درد مفاصل
خواب آلودگی
تشنج
علائم برای کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد :
تب
گریه بلند
رنگ پوست کم رنگ و لکه دار
تمایلی به خوردن ندارد
استفراغ
پریشان شدن
قوس دادن به عقب
سخت بیدار شدن
این علائم ممکن است یکباره بروز نکنند. و همه کسانی که به مننژیت مبتلا می شوند همه این علائم را ندارند. علائم ممکن است شبیه سایر شرایط یا مشکلات پزشکی باشد. همیشه برای تشخیص به پزشک خود مراجعه کنید.
مننژیت چگونه تشخیص داده می شود؟
همراه با یک تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از آزمایشات زیر را انجام دهد :
سوراخ کمری. یک سوزن در قسمت تحتانی کمر، به کانال نخاعی وارد می شود. این ناحیه اطراف نخاع است. فشار در کانال نخاعی و مغز قابل اندازه گیری است. مقدار کمی از مایع مغزی نخاعی (CSF) را می توان برداشت و از نظر عفونت یا سایر مشکلات آزمایش کرد. CSF مایعی است که مغز و نخاع را شستشو می دهد.
آزمایش خون. خون جمع آوری شده و از نظر عفونت آزمایش می شود.
اسکن توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن یا سی تی اسکن نیز نامیده می شود). در این روش از اشعه ایکس و کامپیوتر برای ساختن تصاویر (اغلب برش هایی) از بدن استفاده می شود. سی تی اسکن تصاویر دقیقی از هر قسمت از بدن، از جمله استخوان ها، ماهیچه ها، چربی ها و اندام ها را نشان می دهد. سی تی اسکن جزئیات بیشتری نسبت به اشعه ایکس عمومی دارد.
مننژیت چگونه درمان می شود؟
درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مننژیت باکتریایی آنتی بیوتیک های داخل وریدی (IV) برای درمان مننژیت باکتریایی استفاده می شود. هرچه درمان زودتر شروع شود، نتیجه بهتری خواهد داشت. در حالی که نشان داده شده است که استروئیدها در درمان نوع باکتریایی در نوزادان و کودکان مفید هستند، این درمان در بزرگسالان کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. دگزامتازون، نوعی استروئید، ممکن است در موارد خاصی از مننژیت باکتریایی برای کاهش پاسخ التهابی ناشی از باکتری تجویز شود.
درمان مننژیت ویروسی معمولاً با هدف تسکین علائم انجام می شود. به استثنای ویروس هرپس سیمپلکس، هیچ داروی خاصی برای درمان ارگانیسم هایی که باعث مننژیت ویروسی می شوند وجود ندارد. گاهی اوقات از داروهای ضد ویروسی برای درمان برخی دیگر از انواع خاص ویروس استفاده می شود.
در دوران نقاهت از مننژیت، ممکن است از روش های درمانی دیگری برای بهبود بهبودی و تسکین علائم استفاده شود. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد :
استراحت تخت در اتاقی با نور کم
داروهایی برای کاهش تب و سردرد. از مصرف آسپرین خودداری کنید.
اگر به شدت بیمار شوید و در تنفس مشکل دارید، ممکن است به اکسیژن اضافی یا تهویه مکانیکی (تنفس تنفسی) نیاز باشد.
آیا می توان از مننژیت پیشگیری کرد؟
چندین واکسن برای پیشگیری از انواع مننژیت باکتریایی موجود است. این واکسن ها برای نوزادان و کودکان توصیه می شود. دو دوز در سنین 11 تا 18 نیز توصیه می شود.
در شرایط خاص، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یکی از واکسن های مننژیت را توصیه کند. در موارد زیر ممکن است به واکسن نیاز داشته باشید :
شرایط مزمن ریوی، مانند آمفیزم یا انسداد ریه
بیماری های قلبی
دیابت
نارسایی کلیه
سفر به کشورهایی که مننژیت در آنها شایع است
کاهش وضعیت ایمنی
برخی اختلالات خونی
طحال آسیب دیده یا برداشته شده است
منبع : hopkinsmedicine
