برونشیت مزمن چیست؟

برونشیت مزمن التهاب راه‌های هوایی (نای، برونش یا برونشیول) در ریه‌ها است. افراد مبتلا به برونشیت مزمن علائمی مانند سرفه و تنگی نفس در اکثر روزهای ماه، سه ماه از سال، به مدت دو سال یا بیشتر دارند.

برونشیت حاد در مقابل برونشیت مزمن

برونشیت حاد معمولاً توسط ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا ایجاد می شود. چند روز تا چند هفته طول می کشد. برونشیت مزمن زمانی است که علائم برونشیت را به طور مکرر به مدت دو سال یا بیشتر مشاهده می کنید. معمولاً در اثر سیگار کشیدن یا سایر محرک های ریه ایجاد می شود.

تفاوت بین برونشیت مزمن و آمفیزم چیست؟

برونشیت مزمن و آمفیزم هر دو اشکال انسداد ریه هستند. آنها علائم مشابهی ایجاد می کنند اما بر قسمت های مختلف ریه شما تأثیر می گذارد. همچنین باعث تورم و مخاط در راه های هوایی یا لوله هایی می شود که هوا را به داخل و خارج از ریه ها می آورند. آمفیزم بر کیسه های هوایی کوچک در انتهای راه های هوایی (آلوئول ها) تأثیر می گذارد و باعث فروپاشی آنها می شود. افراد مبتلا به COPD اغلب به مجاری هوایی و آلوئول‌های خود آسیب می‌بینند.

برونشیت مزمن چه کسانی را مبتلا می کند؟

برونشیت مزمن اغلب افرادی را که سیگار می‌کشند یا قبلاً سیگار می‌کشیدند، تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما اگر :

اطراف کسی هستند که سیگار می کشد.
اغلب در معرض آلودگی هوا، گرد و غبار یا دودهای شیمیایی هستند.
آسم داشته باشند.

وقتی برونشیت مزمن دارید چه اتفاقی می افتد؟

برونشیت مزمن زمانی است که به طور مکرر دچار سرفه و تنگی نفس می‌شوید که ناشی از آسیب به ریه‌های شماست. تحریک در راه های هوایی باعث واکنش سیستم ایمنی بدن می شود که باعث می شود آنها متورم شده و با مخاط پر شوند.

معمولا برونشیت موقتی است، اما وقتی مجاری تنفسی شما مکرراً تحریک می‌شود (مثل دود سیگار یا آلودگی هوا)، می‌تواند باعث آسیب شود که سلول‌های زیادی ایجاد می‌کند که مخاط (سلول‌های جامی) می‌سازند. بعلاوه، گاهی اوقات ساختارهای ریز مو مانند (جلوها) که مخاط را پاک می کنند به درستی کار نمی کنند. این آسیب باعث می شود مجاری تنفسی شما متورم شده و اغلب با مخاط پر شود. این باعث سرفه و مشکلات تنفسی می شود.

همچنین احتمال ابتلای شما به عفونت های ویروسی و باکتریایی در ریه ها بیشتر است که علائم شما را بدتر می کند.

برونشیت مزمن چه علائمی دارد؟

علامت اصلی برونشیت مزمن سرفه مداوم  همراه با مخاط است که به طور مکرر حداقل برای دو سال اتفاق می افتد. علائم دیگر عبارتند از :

صدای سوت هنگام نفس کشیدن (خس خس سینه).
تنگی نفس (تنگی نفس).
ضربان قلب سریع (تاکی کاردی).
خستگی.

علت برونشیت مزمن

سیگار عامل اصلی است. آلاینده‌های موجود در هوا یا سایر بیماری‌های ریوی مانند آسم نیز می‌توانند خطر ابتلا را افزایش دهند. در برخی موارد، شما علت را نمی دانید.

آیا برونشیت مزمن مسری است؟

برونشیت مزمن مسری نیست. اما بیماری‌های مسری مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا ممکن است علائم شما را بدتر کنند.

تشخیص برونشیت مزمن

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی با تعیین میزان عملکرد ریه های شما، برونشیت مزمن را تشخیص می دهد. آنها از شما در مورد سابقه سلامتی و علائم شما می پرسند و به قلب و ریه های شما گوش می دهند. آنها به شما آزمایش‌های عملکرد ریه می‌دهند و ممکن است عکس‌برداری با اشعه ایکس قفسه سینه یا سایر تصویربرداری‌ها را درخواست کنند.

آزمایشات عبارتند از :

تست های عملکرد ریوی : آزمایش‌های عملکرد ریوی به ارائه‌دهنده‌تان ایده‌ای درباره عملکرد ریه‌های شما می‌دهد. اسپیرومتری یک آزمایش رایج عملکرد ریه است که ارائه دهنده شما ممکن است در صورتی که فکر می کند شما برونشیت مزمن دارید از آن استفاده کند.

رادیوگرافی قفسه سینه یا سی تی اسکن : تصویربرداری می‌تواند به ارائه‌دهنده شما نشان دهد که آیا آسیب یا مناطق نگران‌کننده در ریه‌های شما وجود دارد. آنها از دستگاهی برای گرفتن عکس از قلب و ریه های شما استفاده خواهند کرد. آنها به دنبال علائم بیماری هایی هستند که می توانند باعث علائم شما شوند.

آزمایشات خون : ارائه دهنده شما ممکن است آزمایش خون را با استفاده از یک سوزن در بازوی شما انجام دهد تا سلامت کلی شما را بررسی کند. آنها ممکن است آزمایش گاز خون شریانی را انجام دهند، نوع خاصی از آزمایش خون که از شریان ساعد شما گرفته می شود. این میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در خون شما را بررسی می کند.

الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG) : ارائه دهنده شما ممکن است از نوار قلب یا نوار قلب برای بررسی میزان عملکرد قلب شما استفاده کند.

درمان برونشیت مزمن

درمان بر مدیریت علائم تمرکز دارد. بسته به شدت علائم شما، ارائه دهنده شما ممکن است انواع مختلفی از درمان را پیشنهاد کند، از جمله :

ترک سیگار : اگر سیگار می کشید، ترک سیگار می تواند به تنفس بهتر شما کمک کند و از بدتر شدن برونشیت مزمن جلوگیری کند.

برونکودیلاتورها : برونکودیلاتورها داروهایی هستند که به باز کردن راه های هوایی شما کمک می کنند. معمولاً برای مصرف آنها از دستگاه تنفسی استفاده می کنید.

استروئیدها : پزشک شما ممکن است برای کاهش التهاب کورتیکواستروئیدها را (به صورت استنشاقی یا قرص) تجویز کند.

توانبخشی ریوی : توانبخشی ریوی تمرینات و راهکارهای دیگری را به شما می آموزد تا به شما کمک کند بهتر نفس بکشید و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشد.

اکسیژن درمانی : اگر برونشیت مزمن شدید باشد، ممکن است اکسیژن کافی دریافت نکنید. اکسیژن درمانی اکسیژن اضافی را از طریق یک ماسک روی صورت یا لوله ای در بینی شما می رساند.

آنتی بیوتیک ها : از آنجایی که ابتلا به این بیماری می‌تواند شما را مستعد ابتلای مکرر به بیماری کند، ممکن است ارائه‌دهنده شما آنتی‌بیوتیک‌هایی به شما بدهد تا زمانی که فکر می‌کنند عفونت دارید، مصرف کنید.

واکسیناسیون : واکسینه شدن در برابر آنفولانزا، بیماری پنوموکوک و سایر بیماری‌های عفونی می‌تواند به جلوگیری از بیمار شدن شما کمک کند، که می‌تواند علائم شما را بدتر کند.

منبع : my.clevelandclinic