آفتاب سوختگی ؛ پیشگیری ، درمان

آفتاب سوختگی باعث قرمزی دردناک پوست می شود. آفتاب سوختگی شدید ممکن است باعث تورم و تاول شود. علائم ممکن است به محض یک ساعت پس از قرار گرفتن در معرض شروع شود و معمولاً در عرض ۳ روز به اوج خود می رسد. برخی از افراد شدیداً آفتاب سوخته دچار تب، لرز و ضعف می شوند و در موارد نادر ممکن است دچار شوک شوند (که با فشار خون بسیار پایین، غش و ضعف شدید مشخص می شود).

چندین روز پس از آفتاب سوختگی، افرادی که به طور طبیعی پوست روشن دارند ممکن است در ناحیه سوخته پوسته پوسته شوند که معمولاً با خارش همراه است. این مناطق پوست کنده حتی برای چندین هفته به آفتاب سوختگی حساس تر هستند. پوست آفتاب سوخته، به ویژه پوست آفتاب سوخته پوست کنده، ممکن است عفونی شود. لکه های قهوه ای دائمی به نام لنتیژین ممکن است ایجاد شود. افرادی که در دوران جوانی دچار آفتاب سوختگی شدید شده‌اند، در سال‌های بعد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست، به‌ویژه ملانوما هستند، حتی اگر از آن زمان تا کنون در معرض آفتاب زیادی قرار نگرفته باشند.

چگونه از افتاب سوختگی جلوگیری کنیم؟

از قرار گرفتن بیش از حد در معرض آفتاب خودداری کنید.

لباس محافظ بپوشید.

از کرم های ضد آفتاب استفاده کنید.

اجتناب

بهترین و واضح ترین راه برای جلوگیری از آسیب نور خورشید دوری از نور مستقیم و قوی خورشید است. حتی برای افرادی که پوست تیره دارند، باید از قرار گرفتن در معرض آفتاب روشن ظهر خودداری شود. اشعه ماوراء بنفش قبل از ساعت ۱۰ صبح و بعد از ۴ بعد از ظهر قوی نیست. اگر قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب ناپذیر است، فرد باید در اسرع وقت به دنبال سایه باشد، لباس های محافظ در برابر اشعه ماوراء بنفش بپوشاند و از کرم ضد آفتاب، کلاه لبه پهن و عینک آفتابی محافظ در برابر اشعه ماوراء بنفش استفاده کند.

بسیاری از مواد قادر به فیلتر کردن یا مسدود کردن اشعه ماوراء بنفش هستند، اما بسیاری از آنها اینطور نیستند. لباس ها، شیشه های معمولی پنجره، دود و دود بسیاری از پرتوهای مخرب را فیلتر می کنند. با این حال، آب فیلتر خوبی نیست. نور UVA و UVB می تواند به یک فوت (حدود ۳۰ سانتی متر) از آب شفاف نفوذ کند. ابرها و مه همچنین فیلترهای خوبی برای نور UV نیستند – یک فرد ممکن است در یک روز ابری یا مه آلود دچار آفتاب سوختگی شود.

برف، آب و شن و ماسه نور خورشید را منعکس می‌کنند و میزان اشعه ماوراء بنفش را که به پوست می‌رسد را بزرگ‌تر می‌کنند. افراد همچنین در ارتفاعات بالا، جایی که هوای رقیق اجازه می دهد تا اشعه ماوراء بنفش سوزاننده بیشتری به پوست برسد، و در عرض های جغرافیایی پایین (مانند خط استوا) سریعتر می سوزند.

اگر چه قرار گرفتن در معرض نور خورشید به تولید ویتامین D کمک می کند، بسیاری از کارشناسان توصیه می کنند که در صورت نیاز، به جای قرار گرفتن در معرض بیش از حد عمدی در معرض نور خورشید، سطح ویتامین D کافی را با مصرف مکمل ها حفظ کنید.

پوشش

با پوشیدن پوشش های محافظ مانند کلاه، پیراهن، شلوار و عینک آفتابی می توان اثرات مخرب نور خورشید را به حداقل رساند. پارچه هایی با بافت تنگ بهتر از پارچه هایی با بافت گشاد جلوی آفتاب را می گیرند. لباس‌های ویژه‌ای که محافظت بالایی در برابر آفتاب ایجاد می‌کنند به صورت تجاری در دسترس هستند. این نوع لباس با فاکتور محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش (UPF) و به دنبال آن عددی که سطح محافظت را نشان می دهد (مشابه برچسب ضد آفتاب) مشخص می شود. کلاه‌های لبه پهن به محافظت از صورت، گوش‌ها و گردن کمک می‌کنند، اما افراد همچنان باید از کرم‌های ضد آفتاب برای این نواحی استفاده کنند. مردم باید به طور منظم از عینک آفتابی محافظ در برابر اشعه ماوراء بنفش استفاده کنند تا به محافظت از چشم ها و پلک ها کمک کند.

ضد آفتاب ها

قبل از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم شدید خورشید، فرد باید از کرم ضد آفتاب استفاده کند، این کرم یا لوسیون حاوی مواد شیمیایی است که با فیلتر کردن نور UV از پوست محافظت می کند. کرم‌های ضد آفتاب قدیمی فقط نور UVB را فیلتر می‌کنند، اما اکثر ضدآفتاب‌های جدیدتر نور UVA را نیز فیلتر می‌کنند.

ضدآفتاب ها در فرمولاسیون های متنوعی از جمله کرم ها، لوسیون ها، ژل ها، فوم ها، اسپری ها، پودرها و استیک ها موجود هستند. محصولات خود برنزه محافظت قابل توجهی در برابر قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش ایجاد نمی کنند.

ضد آفتاب های شیمیایی حاوی مواد مختلفی هستند که اشعه UV را جذب می کنند. موادی که تابش UVB را جذب می کنند و از آفتاب سوختگی جلوگیری می کنند شامل سینامات ها، سالیسیلات ها و مشتقات پارا آمینو بنزوئیک اسید (PABA) می باشد. بنزوفنون ها نور UVA و UVB را مسدود می کنند. فیلتر Avobenzone و ecamsule در محدوده UVA هستند و ممکن است برای محافظت بیشتر در برابر UVA اضافه شوند.

ضدآفتاب های سدی یا معدنی حاوی مواد اکسید روی یا دی اکسید تیتانیوم هستند که هم اشعه های UVB و هم UVA را منعکس می کنند (در نتیجه از رسیدن آنها به پوست جلوگیری می کنند).

این پمادهای سفید و ضخیم که زمانی ضخیم و سفید بودند، دوباره فرموله شده اند تا لایه شفاف تری ایجاد کنند و در عین حال تقریباً تمام نور خورشید را از پوست مسدود کنند. این ضدآفتاب‌های جدیدتر ضخامت و رنگ دلپذیرتری دارند که به آنها اجازه می‌دهد با سایر مسدودکننده‌های شیمیایی سنتی ترکیب شوند و در نتیجه محافظت بیشتری در برابر آفتاب برای فرمول مشخصی ایجاد کنند. برخی از لوازم آرایشی نیز حاوی اکسید روی یا دی اکسید تیتانیوم هستند.

برای بهترین محافظت، افراد باید از کرم ضد آفتاب با طیف وسیع و مقاوم در برابر آب با درجه SPF 30 یا بالاتر استفاده کنند. یک اونس باید برای پوشاندن تمام سطح بدن یک فرد با جثه متوسط استفاده شود.

اگر محصول به اندازه کافی استفاده نشود، اگر محصول خیلی دیر استفاده شود (ضدآفتاب ها باید ۳۰ دقیقه قبل از قرار گرفتن در معرض نور خورشید استفاده شوند) و اگر بعد از شنا یا تعریق مجدداً استفاده نشود (حتی ضد آفتاب هایی که دارای برچسب مقاوم در برابر آب) یا هر ۲ ساعت در هنگام قرار گرفتن در معرض آفتاب. اکثر مردم کمتر از نصف مقدار توصیه شده ضد آفتاب استفاده می کنند.

گاهی اوقات کرم های ضد آفتاب باعث واکنش های آلرژیک می شوند. افراد ممکن است پس از استفاده از ضد آفتاب یا پس از استفاده از آن و سپس قرار گرفتن در معرض نور خورشید به آن واکنش نشان دهند (که واکنش آلرژیک نوری نامیده می شود). اگر دلیل واکنش نامشخص باشد، برخی از متخصصان پوست می‌توانند آزمایش‌هایی را برای تشخیص چنین واکنش‌های حساسیت به نور انجام دهند.

درمان آفتاب سوختگی

تعدادی درمان وجود دارد که ممکن است به کاهش ناراحتی ناشی از آفتاب سوختگی شما کمک کند. این موارد عبارتند از :

سعی کنید یک حمام یا دوش خنک بگیرید. یا پارچه های مرطوب و سرد را به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه، چند بار در روز روی محل سوختگی قرار دهید. برای کمک به تسکین درد می توانید جوش شیرین را در آب مخلوط کنید. (کودکان کوچک ممکن است به راحتی سرد شوند، بنابراین آب را ولرم نگه دارید، یعنی دمای اتاق.)

اگر پوست شما تاول نمی زند، ممکن است از کرم مرطوب کننده برای تسکین ناراحتی استفاده کنید. اما، به یاد داشته باشید، معمولاً باید از آن فقط زمانی استفاده شود که سوختگی شروع به بهبودی کرده و به مرحله خشکی و خارش‌دار رسیده باشد. ژل آلوئه یک درمان خانگی رایج برای آفتاب سوختگی است. حاوی ترکیبات فعالی است که به توقف درد و التهاب کمک می کند. پماد هیدروکورتیزون نیز ممکن است موثر باشد. اگر سوختگی شدید باشد، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است داروی تجویزی Silvadene را که در بیماران سوختگی استفاده می‌شود، تجویز کند.

از ژل نفتی، بنزوکائین، لیدوکائین یا کره روی آفتاب سوختگی استفاده نکنید. آنها علائم را بدتر می کنند و می توانند از بهبودی جلوگیری کنند. این داروها همچنین می توانند باعث ایجاد بثورات آلرژیک شوند و مشکل را تشدید کنند. گفته می شود، داروهایی وجود دارد که بدون نسخه برای آفتاب سوختگی تبلیغ می شوند و حاوی این مواد هستند، بنابراین خواندن برچسب ها مهم است.

در صورت وجود تاول، بانداژ خشک ممکن است به جلوگیری از عفونت کمک کند. تاول ها را سوراخ نکنید زیرا ممکن است روند بهبودی را کند کند و همچنین خطر عفونت را افزایش دهد. ممکن است بخواهید از کرم آنتی بیوتیکی روی پوست تاول زده استفاده کنید.

داروهای بدون نسخه را امتحان کنید. به عنوان مثال، ادویل (ایبوپروفن)، ممکن است به کاهش درد ناشی از آفتاب سوختگی کمک کند. به خاطر داشته باشید به دلیل خطر ابتلا به سندرم ری به کودکان آسپرین ندهید.
پوست سوخته را با صابون خشک نشویید.
به مقدار زیاد مایعات بنوشید. کم آبی بدن با آفتاب سوختگی شدید آسان است.
لباس های طبیعی گشاد، مانند پنبه یا ابریشم بپوشید.
مراقب هر گونه علائم عفونت، مانند افزایش قرمزی (به خاطر داشته باشید که سوختگی شما تا چند ساعت پس از ترک آفتاب همچنان قرمز می شود)، تب، افزایش درد، یا ترشحات چرکی باشید.

آفتاب سوختگی بعد از چند روز خوب می شود؟

اگر آفتاب سوختگی درجه یک یا خفیف دارید، معمولاً چهار روز طول می‌کشد تا خود به خود بهبود یابد. اگر سوختگی شما شدیدتر باشد، برای بهبودی مناسب نیاز به درمان فوری پزشکی دارد.