کندروسارکوم چیست؟

اگر متوجه شدید که مبتلا به کندروسارکوم هستید به این معنی است که یکی از شایع ترین انواع سرطان استخوان را دارید. معمولا رشد می کند و به آرامی گسترش می یابد. به احتمال زیاد پزشک برای برداشتن تومور به شما جراحی را توصیه می کند.

چیزی که کندروسارکوم را از سایر انواع سرطان استخوان متمایز می کند این است که معمولا از غضروف شروع می شود. این ماده محکم و انعطاف پذیر است که استخوان ها و مفاصل شما را محکم می کند.

اغلب اوقات، کندروسارکوم در استخوان ران، استخوان بالای بازو، شانه ها، دنده ها یا لگن خود را نشان می دهد. این اغلب اتفاق نمی افتد اما می توانید آن را در ماهیچه ها ، اعصاب و سایر بافت نرم بازوها و پاها وارد کنید.

انواع کندروسارکوم

کندروسارکوم سلول شفاف : این نوع معمولاً در مردان بین ۳۰ تا ۵۰ سال دیده می‌شود. معمولاً در نزدیکی مفصل دیده می‌شود. کندروسارکوم به کندی رشد می کند و به ندرت به سایر نواحی بدن شما سرایت می کند.
کندروسارکوم تمایز نیافته : این نوع به عنوان کندروسارکوم معمولی شروع می شود، اما سپس برخی از قسمت های تومور به سلول هایی مانند سارکوم با درجه بالا (مانند استئوسارکوم، فیبروسارکوم یا سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته درجه بالا) تبدیل می شوند. این نوع در افراد مسن تر ایجاد می شود و سریعتر از سایر کندروسارکوم ها رشد می کند.
کندروسارکوم مزانشیمی : این نوع تمایل دارد در جوانان ایجاد شود. این نوع اغلب به سرعت رشد می کند و بیشتر از سایر کندروسارکوم ها پس از درمان عود می کند.

علائم کندروسارکوم چیست؟

علائم کندروسارکوم ممکن است بسته به محل تومور متفاوت باشد. موارد زیر شایع ترین علائم کندروسارکوم است. اگر چه هر کسی می تواند تجربه ی منحصر به فردیاز علایم را داشته باشد. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

توده بزرگ روی استخوان آسیب دیده.

احساس فشار در اطراف توده.

دردی که به مرور زمان افزایش می یابد. معمولاً در شب بدتر می شود و ممکن است با مصرف داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن تسکین یابد. معمولاً با استراحت تسکین نمی یابد.

دردی که معمولاً در شب بدتر می شود و ممکن است با مصرف داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن تسکین یابد.

تورم موضعی.

چه کسانی به کندروسارکوم مبتلا می شوند؟

این بیماری استخوانی بیشتر در بزرگسالان بالای ۴۰ سال شایع است اما پزشکان معمولاً نمی دانند علت آن چیست. به طور معمول در غضروف طبیعی شروع می شود اما می تواند در شرایط خاص استخوانی نیز رشد کند.

نحوه تشخیص کندروسارکوم چگونه است؟

تشخیص تومور خوش خیم از کندروسارکوم با رشد آهسته دشوار است و علائم گاهی اوقات شبیه مشکلات استخوانی دیگر مانند عفونت است. پزشک از شما می خواهد تا آزمایشاتی را انجام دهید تا بفهمید چه اتفاقی در حال رخ دادن است.

معاینه بدنی : پزشک بدن شما را بررسی می کند و درباره سابقه سلامتی شما از جمله علائم و بیماری هایی که در خانواده شما وجود دارد سوال می کند.

آزمایشات تصویربرداری ممکن است برخی از این موارد را دریافت کنید :

اسکن استخوان : آسیب و محل گسترش سرطان را نشان می دهد. شما از ماده ای با میزان رادیواکتیویته کم استفاده می کنید که توسط سلول های سرطانی جذب می شود. آن مناطق که نقاط داغ نامیده می شوند در تصویر خاکستری تیره یا سیاه به نظر می رسند.
سی تی اسکن اشعه ایکس : قدرتمندی است که تصاویر دقیقی از بدن شما ایجاد می کند. آنها به پزشک شما کمک می کنند سرطان را بیابد و ببیند آیا به مناطق دیگر منتقل شده است یا خیر.
MRI : ها از آهنرباهای قوی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر از اندام ها و ساختارها استفاده می کنند. آنها می توانند طرح کلی تومور را نشان دهند.
اسکن PET : با استفاده از ردیاب های رادیواکتیو به درون شما نگاه می کند و به شما کمک می کند بفهمید تومور سرطان است یا خیر. آنها همچنین می توانند ببینند آیا گسترش یافته است و محل دقیق آن را پیدا کنند.
اشعه ایکس محل تومور شکل و اندازه آن را نشان می دهد.

نمونه برداری : این زمانی است که پزشک شما نمونه ای از تومور را برای آزمایش سرطان می گیرد. می توان آن را با سوزن یا جراحی انجام داد.

درجه کندروسارکوم

ممکن است پزشک خود را در مورد درجه سرطان خود بشنوید. این راهی برای توصیف سرعت رشد تومور و احتمال گسترش آن است. این می تواند به پزشک شما در انتخاب بهترین درمان کمک کند.

درجه پایین (I)

به آرامی رشد می کند و اغلب می تواند با جراحی درمان شود. همچنین احتمال بازگشت مجدد پس از درمان نیز کمتر است.

درجه متوسط ​​(II)

سریعتر رشد کرده و گسترش می یابد.

درجه بالا (III)

سریعتر پخش می شود.

درمان کندروسارکوم

درمان خاص کندروسارکوم توسط پزشک شما بر اساس موارد زیر تعیین می شود :

سن، سلامت کلی و سابقه پزشکی شما

نوع، مرحله (وسعت) و محل سرطان

تحمل شما برای داروها، رویه ها و درمان های خاص

انتظار برای سیر بیماری

نظر یا ترجیح شما

هدف از درمان کندروسارکوم برداشتن توده و کاهش احتمال بازگشت آن است. ممکن است پیگیری دقیق با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ضروری باشد. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد :

عمل جراحی

جراحی درمان اصلی برای اکثر انواع کندروسارکوم است. ممکن است برای تومورهایی که به تازگی تشخیص داده شده اند و تومورهایی که عود می کنند استفاده شود. انواع جراحی زیر ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

برداشت گسترده تومور استخوان و حاشیه وسیعی از استخوان و بافت طبیعی اطراف تومور را از بین می برد. این نوع جراحی برداشتن بلوک نیز نامیده می شود. این شایع ترین نوع جراحی است که برای کندروسارکوم استفاده می شود. برای درمان کندروسارکوم در استخوان های جمجمه یا ستون فقرات و همچنین در بازو، پا و لگن استفاده می شود.

کورتاژ روشی است که در آن جراح تومور را بدون برداشتن هیچ یک از استخوان ها خراش می دهد. با این کار سوراخی در جایی که تومور برداشته شده است باقی می ماند. پس از کورتاژ، جراح ممکن است از کرایوسرجری یا سیمان استخوان برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده کند.

سیمان استخوان نوعی ماده شیمیایی به نام پلی متیل متاکریلات است که ممکن است پس از کورتاژ برای رفع سوراخ باقی مانده در استخوان استفاده شود. این سیمان ویژه با سفت شدن گرم می شود، بنابراین سلول های سرطانی باقی مانده را از بین می برد. ممکن است پس از کورتاژ برای درمان برخی از تومورهای کندروسارکوم کوچک و با درجه پایین استفاده شود.

جراحی حفظ اندام، تومور را بدون برداشتن (قطع کردن) کل بازو یا پا (اندام) خارج می کند. جراحان تمام تومور و هر بافت نرمی را که سرطان استخوان در آن گسترش یافته است، برمی دارند. پس از این نوع جراحی، اندام با استفاده از پیوند استخوان و پوست بازسازی می شود. جراحی حفظ اندام ممکن است برای درمان کندروسارکوم در بازو، ساق پا و لگن استفاده شود.

قطع عضو تمام یا بخشی از بازو یا پای همراه با تومور را از بین می برد. این ممکن است زمانی انجام شود که کندروسارکوم در اعصاب یا رگ های خونی رشد کرده باشد، یا اگر تومور بسیار بزرگ باشد. در صورتی که سرطان پس از جراحی حفظ اندام در همان ناحیه عود کند، ممکن است قطع عضو انجام شود. اکثر افرادی که دچار قطع عضو می شوند پس از جراحی از اندام مصنوعی (پروتز) استفاده می کنند.

جراحی ترمیمی همزمان با جراحی برداشتن تومور انجام می شود. پیوند استخوان و بافت ممکن است برای جایگزینی بافت های برداشته شده در طول جراحی انجام شود. ممکن است از اندوپرتز برای جایگزینی مفاصل برداشته شده با جراحی استفاده شود

فیزیوتراپی این درمان به بازیابی قدرت و استفاده از ناحیه آسیب دیده پس از جراحی کمک می کند.

رادیوتراپی درمانی

ممکن است رادیوتراپی در دوزهای بالا داده شود.

شیمی درمانی

اگرچه درمان اولیه نیست، اما اگر سرطان به سایر نواحی بدن گسترش یافته باشد، ممکن است مورد نیاز باشد.

منبع : hopkinsmedicine