آب مروارید یا کاتاراکت اغلب با افزایش سن مرتبط است، می‌تواند کیفیت زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد، اما خوشبختانه با تشخیص زودهنگام و مدیریت مناسب، قابل کنترل است. در این مقاله از سلول سبز، بر روی علائم اولیه آب مروارید در افراد بالای ۶۰ سال تمرکز خواهیم کرد، اما برای درک کامل‌تر، به علل، عوامل خطر، تشخیص، درمان و پیشگیری نیز اشاره می‌کنم. توجه داشته باشید که این محتوا بر اساس دانش علمی معتبر و تجربیات بالینی تهیه شده و هدف آن آگاهی‌بخشی است، نه جایگزینی برای مشاوره پزشکی. اگر علائمی را تجربه می‌کنید، حتماً به یک چشم‌پزشک مراجعه کنید.
علائم اولیه آب مروارید در افراد بالای ۶۰ سال
علائم آب مروارید معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و ممکن است در ابتدا خفیف باشند، به طوری که فرد آن‌ها را به پیری طبیعی نسبت دهد. اما توجه به این نشانه‌ها می‌تواند تفاوت زیادی ایجاد کند. در ادامه، به مهم‌ترین علائم اولیه اشاره می‌کنم:
۱. تاری یا مه‌آلود شدن دید: این یکی از شایع‌ترین علائم اولیه است. افراد ممکن است احساس کنند که از پشت یک شیشه مات یا مه‌آلود به جهان نگاه می‌کنند. در مراحل اولیه، این تاری ممکن است تنها در بخشی از میدان دید رخ دهد و با گذشت زمان گسترش یابد. برای مثال، خواندن متن‌های ریز یا تشخیص جزئیات دورتر سخت‌تر می‌شود. در افراد بالای ۶۰ سال، این علامت اغلب با سایر مشکلات چشمی مانند پیر چشمی اشتباه گرفته می‌شود، اما تفاوت در این است که تاری آب مروارید معمولاً پایدارتر است و با تغییر عینک بهبود نمی‌یابد.
۲. حساسیت افزایش‌یافته به نور و درخشندگی: بسیاری از بیمارانم گزارش می‌دهند که نورهای روشن، مانند چراغ‌های ماشین در شب یا نور خورشید، باعث ناراحتی شدید می‌شود. این حساسیت می‌تواند به صورت دیدن هاله‌های نوری اطراف منابع نور (مانند لامپ‌ها یا چراغ‌های خیابان) ظاهر شود. در افراد بالای ۶۰ سال، این علامت می‌تواند رانندگی شبانه را خطرناک کند، زیرا درخشندگی می‌تواند دید را کاملاً مختل کند. اگر متوجه شدید که برای رانندگی در شب نیاز به عینک‌های ضددرخشندگی دارید، این می‌تواند نشانه‌ای از آب مروارید باشد.
۳. مشکل در دید شبانه: کاهش توانایی دید در نور کم یکی دیگر از علائم اولیه است. افراد ممکن است احساس کنند که شب‌ها همه چیز تیره‌تر به نظر می‌رسد و نیاز به نور بیشتری برای فعالیت‌هایی مانند خواندن یا راه رفتن در خانه دارند. این علامت در سالمندان می‌تواند منجر به افزایش خطر سقوط و آسیب شود، زیرا تشخیص موانع سخت‌تر می‌شود.
۴. محو شدن یا زرد شدن رنگ‌ها: رنگ‌ها ممکن است کم‌رنگ‌تر یا زردتر به نظر برسند. برای مثال، سفیدها ممکن است زردرنگ دیده شوند و تمایز بین رنگ‌های مشابه مانند آبی و بنفش دشوار شود. این تغییر تدریجی است و اغلب افراد تا زمانی که مقایسه‌ای انجام ندهند، متوجه آن نمی‌شوند. در افراد بالای ۶۰ سال، این علامت می‌تواند بر لذت بردن از فعالیت‌هایی مانند نقاشی یا تماشای تلویزیون تأثیر بگذارد.
۵. تغییرات مکرر در شماره عینک یا لنز تماسی: اگر متوجه شدید که شماره عینکتان مرتب تغییر می‌کند و نیاز به تعویض مکرر دارید، این می‌تواند نشانه‌ای از آب مروارید باشد. در مراحل اولیه، کدر شدن عدسی می‌تواند باعث نزدیک بینی موقت شود، که این امر نیاز به تنظیمات مداوم را ایجاد می‌کند.
۶. دوبینی در یک چشم: گاهی اوقات، افراد دوبینی (دیپلوپی) را در یک چشم تجربه می‌کنند، که با بستن چشم دیگر همچنان ادامه دارد. این علامت معمولاً در مراحل اولیه رخ می‌دهد و با پیشرفت بیماری ممکن است کاهش یابد.
این علائم ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشند و گاهی با سایر بیماری‌های چشمی مانند گلوکوم یا دژنراسیون ماکولا همپوشانی داشته باشند. بنابراین، هرگونه تغییر در بینایی باید جدی گرفته شود.
عوامل خطر آب مروارید در سالمندان
علاوه بر سن، عوامل دیگری خطر ابتلا را افزایش می‌دهند. دیابت یکی از مهم‌ترین‌هاست، زیرا سطوح بالای قند خون می‌تواند به عدسی آسیب بزند. سیگار کشیدن با تولید رادیکال‌های آزاد، فرآیند کدر شدن را تسریع می‌کند. قرار گرفتن طولانی در معرض اشعه UV خورشید بدون محافظت (مانند عینک آفتابی) نیز نقش دارد. سابقه خانوادگی، آسیب‌های قبلی چشم، جراحی‌های چشمی پیشین، و مصرف طولانی‌مدت داروهایی مانند استروئیدها از دیگر عوامل هستند. در افراد بالای ۶۰ سال، چاقی و مصرف الکل زیاد نیز می‌توانند ریسک را بالا ببرند. درک این عوامل می‌تواند به پیشگیری کمک کند.
تشخیص آب مروارید
تشخیص معمولاً با یک معاینه کامل چشم‌پزشکی انجام می‌شود. چشم‌پزشک تاریخچه پزشکی شما را بررسی می‌کند، بینایی را اندازه‌گیری می‌کند، و با استفاده از ابزارهایی مانند اسلیت لامپ، عدسی چشم را ارزیابی می‌کند. گشاد کردن مردمک برای بررسی دقیق‌تر شبکیه ضروری است. تست‌هایی برای حساسیت به درخشندگی و دید رنگی نیز ممکن است انجام شود. در افراد بالای ۶۰ سال، توصیه می‌شود هر ۱ تا ۲ سال یک معاینه کامل انجام دهند، حتی اگر علائمی وجود نداشته باشد.
گزینه‌های درمانی
در مراحل اولیه، اگر علائم خفیف باشند، نیازی به درمان فوری نیست. می‌توانید با تغییر عینک، استفاده از لنزهای ضددرخشندگی، یا افزایش نور محیط، بینایی را بهبود بخشید. اما تنها درمان قطعی، جراحی است که در آن عدسی کدر برداشته و با یک لنز مصنوعی (IOL) جایگزین می‌شود. این جراحی معمولاً سرپایی و با موفقیت بالا (بیش از ۹۰%) انجام می‌شود. تصمیم برای جراحی بستگی به تأثیر بر زندگی روزمره دارد. پس از جراحی، اکثر افراد بهبود قابل توجهی در بینایی تجربه می‌کنند، اما مانند هر عمل جراحی، ریسک‌هایی مانند عفونت وجود دارد. همیشه با پزشک خود مشورت کنید.
پیشگیری از آب مروارید
هرچند نمی‌توان کاملاً از آب مروارید جلوگیری کرد، اما سبک زندگی سالم کمک‌کننده است. از عینک آفتابی با محافظ UV استفاده کنید، سیگار را ترک کنید، رژیم غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها (مانند سبزیجات برگ‌دار، میوه‌ها، ویتامین C و E) داشته باشید، دیابت را کنترل کنید، و الکل را محدود کنید. معاینات منظم چشم نیز کلیدی است. مطالعات نشان می‌دهند که مصرف مواد مغذی مانند لوتئین و زآگزانتین می‌تواند ریسک را کاهش دهد.
نتیجه‌گیری
آب مروارید در افراد بالای ۶۰ سال یک بیماری شایع اما قابل مدیریت است. علائم اولیه مانند تاری دید، حساسیت به نور و مشکل در دید شبانه نباید نادیده گرفته شوند، زیرا تشخیص زودرس می‌تواند کیفیت زندگی را حفظ کند. به یاد داشته باشید، این مقاله برای آگاهی است و جایگزین نظر متخصص نیست. اگر بالای ۶۰ سال هستید یا علائمی دارید، امروز یک قرار ملاقات با چشم‌پزشک بگذارید. سلامت چشم‌هایتان کلید لذت بردن از زندگی است.
منبع : sohanaeyehospital
