سکته قلبی چگونه اتفاق می افتد

انفارکتوس میوکارد که معمولاً سکته قلبی یا حمله قلبی نامیده می شود یک وضعیت بسیار خطرناک است که به دلیل کمبود جریان خون در ماهیچه قلب شما ایجاد می شود. فقدان جریان خون می تواند به دلیل عوامل مختلفی رخ دهد، اما معمولاً به انسداد یک یا چند شریان قلب شما مربوط می شود. بدون جریان خون، عضله قلب آسیب دیده شروع به مردن می کند. اگر جریان خون به سرعت بازیابی نشود، سکته قلبی می تواند باعث آسیب دائمی قلب و مرگ شود.

حمله قلبی یک اورژانس تهدید کننده زندگی است. اگر مشکوک هستید که شما یا کسی که با او هستید دچار حمله قلبی شده است، در تماس با ۱۱۵ تردید نکنید. زمان برای درمان حمله قلبی بسیار مهم است و تاخیر حتی چند دقیقه ای می تواند منجر به آسیب دائمی قلب یا مرگ شود.

در هنگام سکته قلبی چه اتفاقی می افتد؟

هنگامی که سکته قلبی رخ می دهد، جریان خون به بخشی از قلب شما متوقف می شود یا بسیار کمتر از حد طبیعی است، که باعث می شود آن قسمت از عضله قلب شما بمیرد. وقتی بخشی از قلب شما نمی تواند پمپاژ کند زیرا به دلیل کمبود جریان خون در حال مرگ است، می تواند توالی پمپاژ کل قلب را مختل کند. این جریان خون را به بقیه بدن شما کاهش می دهد یا حتی متوقف می کند، که اگر به سرعت اصلاح نشود، می تواند کشنده باشد.

علت سکته قلبی چیست؟

اکثریت قریب به اتفاق سکته قلبی به دلیل انسداد یکی از رگ های خونی که قلب شما را تامین می کند رخ می دهد. این اغلب به دلیل پلاک، یک ماده چسبنده که می‌تواند در داخل رگ‌های شما جمع شود، اتفاق می‌افتد (مثل اینکه ریختن چربی در سینک آشپزخانه می‌تواند لوله‌کشی خانه شما را مسدود کند). این تجمع آترواسکلروز نامیده می شود.

گاهی اوقات، رسوبات پلاک در داخل عروق کرونر (قلب) می توانند باز شوند یا پاره شوند و لخته خون در جایی که پارگی اتفاق افتاده است گیر کند. اگر لخته شریان را مسدود کند، می تواند عضله قلب را از خون محروم کند و باعث حمله قلبی شود.

سکته قلبی بدون انسداد امکان پذیر است، اما این نادر است و تنها حدود ۵ درصد از حملات قلبی را تشکیل می دهد. این نوع حمله قلبی ممکن است به دلایل زیر رخ دهد :

اسپاسم شریان : رگ های خونی شما دارای پوشش عضلانی هستند که به آنها اجازه می دهد در صورت نیاز پهن یا باریک تر شوند. این ماهیچه ها گاهی ممکن است دچار انقباض یا اسپاسم شوند و جریان خون را به عضله قلب قطع کنند.

شرایط پزشکی نادر : یک مثال از این بیماری می تواند هر بیماری باشد که باعث تنگ شدن غیرمعمول رگ های خونی شود.

تروما : این شامل پارگی یا پارگی در عروق کرونر است.

انسدادی که از جای دیگری در بدن ایجاد شده است : لخته خون یا حباب هوا (آمبولی) که در یک شریان کرونر به دام می افتد.

عدم تعادل الکترولیت : داشتن مقدار زیاد یا خیلی کم مواد معدنی کلیدی مانند پتاسیم در خون می تواند باعث حمله قلبی شود.

اختلالات خوردن : با گذشت زمان، یک اختلال خوردن می تواند به قلب شما آسیب برساند و در نهایت منجر به حمله قلبی شود.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر سکته قلبی هستند؟

چندین عامل کلیدی بر خطر ابتلا به سکته قلبی تأثیر می گذارد. متأسفانه، برخی از این عوامل خطر چیزهایی نیستند که بتوانید کنترل کنید.

سن و جنس.
سابقه خانوادگی بیماری قلبی.
سابقه پره اکلامپسی، وضعیتی که می تواند در دوران بارداری ایجاد شود.
شیوه زندگی.
اگر شرایط یا بیماری خاصی دارید.

سن و جنس

خطر حمله قلبی با افزایش سن افزایش می یابد و جنسیت شما نیز بر زمانی که خطر حمله قلبی شروع به افزایش می کند تأثیر می گذارد :

مردان : خطر حمله قلبی در سن ۴۵ سالگی به شدت افزایش می یابد.
زنان : خطر حمله قلبی در سن ۵۰ سالگی یا بعد از یائسگی به شدت افزایش می یابد.

سابقه خانوادگی

اگر والدین یا خواهر و برادری دارید که سابقه بیماری قلبی یا سکته قلبی دارند (به خصوص در سنین پایین) خطر شما حتی بیشتر است. این خطر با موارد زیر افزایش می یابد :

پدر یا برادر شما که در سن ۵۵ سالگی یا کمتر به بیماری قلبی مبتلا شده است.
مادر یا خواهر شما که در سن ۶۵ سالگی یا کمتر به بیماری قلبی مبتلا شده است.

شیوه زندگی

انتخاب های سبک زندگی شما نیز می تواند بر خطر سکته قلبی تأثیر بگذارد. عوامل سبک زندگی زیر خطر حمله قلبی را افزایش می دهند :

عدم فعالیت بدنی.
رژیم غذایی سرشار از سدیم، قند و چربی.
سیگار کشیدن یا استفاده از تنباکو.
نوشیدن بیش از حد الکل.
سوء مصرف مواد مخدر (به ویژه در افراد جوانتر).

سایر بیماری ها و شرایط بهداشتی

شرایط بهداشتی زیر می تواند خطر سکته قلبی را افزایش دهد:

دیابت.
چاقی.
فشار خون بالا
کلسترول بالا (هیپرلیپیدمی).
اختلالات خوردن (به ویژه در افراد جوانتر).

سکته قلبی چه علائمی دارد؟

حملات قلبی می تواند علائم مختلفی داشته باشد که برخی از آنها شایع تر از سایرین هستند. علائمی که شما دارید نیز تحت تأثیر جنسیت شما قرار دارد، زیرا مردان و زنان بیشتر در معرض علائم مختلف حمله قلبی هستند.

علائم شایع سکته قلبی

علائمی که اغلب توسط افراد مبتلا به سکته قلبی توصیف می شود :

درد قفسه سینه. این علامت می‌تواند خفیف باشد و احساس ناراحتی یا سنگینی کند، یا می‌تواند شدید باشد و مانند درد له‌کننده باشد. ممکن است از قفسه سینه شما شروع شود و به نواحی دیگر مانند بازوی چپ (یا هر دو بازو)، شانه، گردن، فک، پشت یا پایین به سمت کمر شما گسترش یابد.
تنگی نفس یا مشکل در تنفس.
حالت تهوع یا ناراحتی معده. حملات قلبی اغلب با سوء هاضمه اشتباه گرفته می شود.
تپش قلب.
اضطراب یا احساس “عذاب قریب الوقوع”.
تعریق.
احساس سبکی سر، سرگیجه یا غش کردن.

علائم سکته قلبی در زنان

تحقیقات پزشکی در سال های اخیر نشان داده است که زنان ممکن است علائم فوق را داشته باشند، اما شانس بیشتری برای تجربه علائم متفاوت از موارد ذکر شده در بالا دارند.

زنان کمتر احتمال دارد موارد زیر را توصیف کنند :

درد قفسه سینه، به خصوص در مرکز قفسه سینه.
ناراحتی که شبیه سوء هاضمه است.

زنان بیشتر احتمال دارد موارد زیر را توصیف کنند:

تنگی نفس، خستگی و بی خوابی که قبل از حمله قلبی شروع شده است.
درد در پشت، شانه، گردن، بازوها یا شکم.
حالت تهوع و استفراغ.

سکته قلبی چگونه تشخیص داده می شود؟

حملات قلبی معمولاً در یک اتاق اورژانس تشخیص داده می شود. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی با استفاده از موارد زیر حمله قلبی را تشخیص می دهد:

سابقه و علائم : ارائه دهنده از شما در مورد علائمی که تجربه کرده اید می پرسد. اگر کسی با شما بود، ارائه‌دهنده ممکن است از او بخواهد اتفاقی که افتاده را شرح دهد.
آزمایشات : حملات قلبی باعث می شود که یک نشانگر شیمیایی خاص در خون شما ظاهر شود.
آزمایش‌های تشخیصی خاص قلب : این شامل آزمایش‌هایی است که فعالیت الکتریکی قلب شما را شناسایی و ثبت می‌کند.
تست‌های تصویربرداری : این آزمایش‌ها راهی را به ارائه‌دهندگان می‌دهند تا درون قلب شما را ببینند. بسیاری از این آزمایش ها همچنین می توانند محل انسداد جریان خون را نشان دهند که می تواند درمان را راهنمایی کند.

چه آزمایشاتی برای تشخیص این بیماری انجام خواهد شد؟

هر فردی که علائم حمله قلبی دارد باید تحت معاینه فیزیکی قرار گیرد، از جمله چک کردن نبض، سطح اکسیژن خون، فشار خون و گوش دادن به صداهای قلب و ریه.

سایر آزمایشات مورد استفاده برای تشخیص حمله قلبی عبارتند از :

نوار قلب (به اختصار EKG یا ECG) : این یکی از اولین آزمایشاتی است که زمانی که فردی با علائم حمله قلبی به اورژانس مراجعه می کند، انجام می شود. در نوار قلب از حسگرهایی به نام الکترود استفاده می کند که به پوست قفسه سینه شما متصل می شود. الکترودها فعالیت الکتریکی را در قلب دریافت می کنند و آن را به صورت یک موج روی صفحه نمایش یا چاپ نشان می دهند. با نگاه کردن به موج، ارائه دهندگان می توانند قدرت و زمان سیگنال الکتریکی را هنگام عبور از قلب شما ببینند. وقتی سیگنال آنطور که باید حرکت نمی کند، شکل موج تغییر می کند که می تواند نشان دهنده حمله قلبی یا مشکلات مشابه باشد. EKG برای حمله قلبی معمولاً برای نظارت بر تغییرات در فعالیت قلب مداوم است.

سکته قلبی STEMI و غیر STEMI

موج سیگنال الکتریکی قلب شما با استفاده از حروف الفبا که از P شروع می شود و به U ختم می شود به بخش هایی تقسیم می شود. یک بخش خاص از موج، بخش ST، فعالیت در دو حفره پایینی قلب را نشان می دهد. این اتاق ها بطن چپ و بطن راست هستند.

به طور معمول، بخش ST بسیار صاف است، اما حمله قلبی که بر بطن ها تأثیر می گذارد، اغلب باعث می شود که قطعه ST بسیار بلندتر از حد طبیعی باشد. متخصصان مراقبت های بهداشتی این نوع حمله قلبی را انفارکتوس میوکارد ST-Elevation یا STEMI می نامند. حملات قلبی به طور کلی به دو دسته STEMI و غیر STEMI تقسیم می شوند که حملات قلبی STEMI معمولاً شدیدتر هستند.

آزمایش خون در طول حمله قلبی، آسیب به سلول های ماهیچه قلب تقریبا همیشه باعث می شود که یک نشانگر شیمیایی در جریان خون شما ظاهر شود. آزمایش‌های خونی که به دنبال آن نشانگر هستند، از مطمئن‌ترین روش‌ها برای تشخیص حمله قلبی هستند.

انواع خاصی از آزمایش‌ها می‌توانند تصاویر یا تصاویر رایانه‌ای از قلب را ارائه دهند. این شامل :

اکوکاردیوگرام : در این آزمایش از اولتراسوند (امواج صوتی با فرکانس بالا) استفاده می شود، مشابه روشی که خفاش ها از اولتراسوند مانند سونار برای دیدن موانع استفاده می کنند. امواج اولتراسونیک با سرعت‌های متفاوتی از قسمت‌های مختلف قلب شما عبور می‌کنند و از آن منعکس می‌شوند. اکوکاردیوگرام می تواند از این اطلاعات برای ایجاد تصویری از داخل و خارج قلب شما استفاده کند.

آنژیوگرافی : این آزمایش شامل گرفتن عکس اشعه ایکس پس از تزریق ماده رنگ مانندی است که به راحتی در اشعه ایکس به خون شما قابل مشاهده است. این به پزشکان اجازه می دهد تا مناطقی را ببینند که جریان خون کم یا بدون جریان خون است.
اسکن توموگرافی کامپیوتری قلب (CT) : این تست تصویربرداری از اشعه ایکس و پردازش کامپیوتری برای ایجاد یک اسکن بسیار دقیق از قلب شما استفاده می کند.

MRI قلب : این آزمایش از یک میدان مغناطیسی قدرتمند و پردازش کامپیوتری برای ایجاد تصویری از قلب شما استفاده می کند.

اسکن قلب هسته ای : مشابه آنژیوگرافی، در این اسکن ها از رنگ رادیواکتیو استفاده می شود که به خون شما تزریق می شود. چیزی که آنها را از آنژیوگرافی متمایز می کند این است که از روش های پیشرفته کامپیوتری مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) یا توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) استفاده می کنند.

سکته های قلبی چگونه درمان می شوند؟

درمان سکته قلبی به معنای بازگرداندن جریان خون به عضله قلب آسیب دیده در اسرع وقت است. این می تواند به روش های مختلفی از دارو گرفته تا جراحی رخ دهد. بسیار محتمل است که درمان از چندین روش زیر استفاده کند.

اکسیژن تکمیلی

افرادی که مشکل تنفسی دارند یا سطح اکسیژن خون پایینی دارند، اغلب اکسیژن مکمل را همراه با سایر درمان های حمله قلبی دریافت می کنند. می‌توانید اکسیژن را از طریق لوله‌ای که درست زیر بینی شما قرار دارد یا ماسکی که روی بینی و دهان شما قرار می‌گیرد تنفس کنید. این مقدار اکسیژن در گردش خون را افزایش می دهد و فشار روی قلب شما را کاهش می دهد.

داروها

داروهای ضد انعقاد : این شامل آسپرین و سایر داروهای رقیق کننده خون است.

نیتروگلیسیرین : این دارو برای تسکین درد قفسه سینه استفاده می شود. همچنین یک گشادکننده عروق قوی است، به این معنی که باعث گشاد شدن رگ‌های خونی می‌شود تا خون راحت‌تر از آن عبور کند.

داروهای ترومبولیتیک (از بین برنده لخته) : این داروهای داخل وریدی (IV) باعث شکسته شدن و حل شدن لخته های خون می شوند. این داروها معمولاً فقط در ۱۲ ساعت اول پس از حمله قلبی استفاده می شوند.

داروهای ضد آریتمی : حملات قلبی اغلب باعث اختلال در ریتم ضربان طبیعی قلب شما به نام آریتمی می شود. برخی از آریتمی ها می توانند تهدید کننده زندگی باشند. داروهای ضد آریتمی می توانند این اختلالات را متوقف کرده یا از آن جلوگیری کنند.

داروهای ضد درد : رایج ترین مسکنی که در طول مراقبت از حمله قلبی تجویز می شود، مورفین است. این می تواند به کاهش درد قفسه سینه کمک کند.

مداخله عروق کرونر از راه پوست

بازگرداندن گردش خون به عضله قلب آسیب دیده معمولاً با روشی به نام مداخله کرونری از راه پوست انجام می شود. این روش که اغلب به اختصار PCI نامیده می شود، از یک دستگاه مبتنی بر کاتتر استفاده می کند که در یک رگ خونی اصلی (معمولاً نزدیک بالای ران شما) قرار می گیرد.

هنگامی که کاتتر از طریق یک برش کوچک به رگ خونی وارد می شود، ارائه دهنده آن را تا شریان مسدود شده روی قلب شما می کشد. هنگامی که به محل انسداد رسید، ارائه دهنده یک بالون کوچک را در انتهای دستگاه باد می کند تا رگ خونی را باز کند و انسداد را برطرف کند.

PCI ابزاری حیاتی در بازگرداندن جریان خون است و هر چه زودتر این اتفاق بیفتد، شانس نتیجه بهتری خواهد داشت. بیمارستان ها از معیاری به نام «زمان درب به بالون» برای سنجش توانایی خود در درمان حمله قلبی استفاده می کنند. این میانگین زمانی است که بیماران پس از مراجعه به اورژانس تحت PCI قرار می گیرند.

PCI اغلب شامل قرار دادن استنت در محل انسداد است. استنت ها از مش فلزی ساخته شده و شبیه داربست های لوله ای شکل هستند. آنها به باز نگه داشتن شریان کمک می کنند تا انسداد دیگری در همان نقطه اتفاق نیفتد. برخی از استنت‌ها با دارویی پوشانده می‌شوند که از لخته شدن یا رشد بافت روی خود استنت جلوگیری می‌کند (که هر کدام می‌تواند باعث انسداد دیگری شود).

پیوند بای پس عروق کرونر

بیمارانی که انسداد شدید عروق کرونر خود دارند ممکن است تحت عمل پیوند عروق کرونر قرار گیرند. این جراحی اغلب جراحی قلب باز، جراحی بای پس یا CABG نامیده می شود (مخفف همان کلم تلفظ می شود).

CABG شامل گرفتن یک رگ خونی از سایر نقاط بدن (معمولاً قفسه سینه، بازو یا پا) و استفاده از آن برای ایجاد مسیری انحرافی برای خون است. این کار خون را در اطراف بخش شریان مسدود شده (یا بیش از یک شریان؛ بای پس دوگانه اطراف دو شریان، سه شریان سه‌گانه و غیره) تغییر می‌دهد.

چگونه می توانم خطر سکته قلبی را کاهش دهم؟

اگرچه چندین عامل خطر وجود دارد که نمی توانید آنها را کنترل کنید، اما راه های زیادی وجود دارد که می توانید به خودتان کمک کنید و خطر سکته قلبی را کاهش دهید. این شامل :

برای معاینه برنامه ریزی کنید : یک ارائه دهنده مراقبت های اولیه پیدا کنید و حداقل سالی یک بار برای معاینه یا ویزیت سلامتی به او مراجعه کنید. معاینه سالانه می‌تواند بسیاری از علائم هشدار دهنده اولیه بیماری قلبی، از جمله علائمی را که نمی‌توانید احساس کنید، تشخیص دهد. اینها شامل فشار خون، سطح قند خون، سطح کلسترول و موارد دیگر است.

محصولات تنباکو را ترک کنید : این شامل تنباکوی بدون دود و تمام محصولات بخارپز می شود.

به طور منظم ورزش کنید : ۲۰ تا ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط در هفته را هدف قرار دهید.

رژیم غذایی سالم داشته باشید : به عنوان مثال می توان به رژیم غذایی مدیترانه ای یا داش اشاره کرد. رویکرد رژیم غذایی گیاهی یک جایگزین عالی است.

وزن سالم خود را حفظ کنید : ارائه دهنده مراقبت های اولیه می تواند به شما در مورد وزن هدف سالم توصیه کند و منابع و راهنمایی هایی را در اختیار شما قرار دهد تا به شما در رسیدن به آن هدف کمک کند.

شرایط سلامت موجود خود را مدیریت کنید : این شامل سطوح بالای کلسترول، فشار خون بالا و دیابت است.

استرس خود را کاهش دهید : تکنیک هایی مانند یوگا، تنفس عمیق و مدیتیشن را در نظر بگیرید.

داروهای خود را مصرف کنید : فقط زمانی که به یاد دارید یا زمانی که قرار ملاقات با پزشک دارید، داروها را مصرف نکنید.

تمام قرارهای پزشکی خود را نگه دارید : مراجعه منظم به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می تواند به کشف مسائل مربوط به قلب یا سایر مشکلات پزشکی که نمی دانستید دارید کمک کند. این همچنین می تواند به درمان زودتر مشکلات کمک کند.

مشارکت فعال در سلامتی خود به این معنا نیست که باید به تنهایی در سبک زندگی خود تغییراتی ایجاد کنید. از ارائه دهنده مراقبت های اولیه و سایر ارائه دهندگان تیم مراقبت های بهداشتی خود کمک بخواهید. آنها می توانند اطلاعات و منابع مورد نیاز شما را ارائه دهند و خدماتی را به شما معرفی کنند که ممکن است از آنها بهره مند شوید.

اگر قبلاً یک حمله قلبی داشته اید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک برنامه توانبخشی قلبی را توصیه می کند. اهداف این برنامه کاهش احتمال حمله قلبی دوم است. این برنامه های تحت نظارت پزشکی، مشاوره و تمرکز بر روی همان اهداف زندگی سالم ذکر شده در بالا ارائه می دهند.

منبع : my.clevelandclinic