انواع آنفولانزا (A، B، C و D) + خوکی + پرندگان

با اینکه آنفولانزا یک بیماری رایج است سردرگمی درباره اینکه چند نوع آنفولانزا داریم وجود دارد. بخشی از این امر ناشی از بسیاری از انواع آنفولانزای موجود است (آنفولانزای A، B، C و D) و صحبت از انواع فرعی و سویه‌های آن. برخی از انواع آنفولانزا نیز بیشتر از انواع دیگر جدی هستند.

هر نوع ویروس آنفولانزا پتانسیل ایجاد یک بیماری همه گیر را دارد که در مدت زمان نسبتاً کوتاهی باعث شیوع گسترده بیماری در انسان در سراسر جهان می شود. در گذشته، برخی از بیماری های همه گیر آنفولانزا باعث بیماری های بسیار شدید شده و میلیون ها نفر را کشته اند. دیگران کمتر جدی بوده اند.

کنوانسیون نامگذاری آنفولانزا

هنگامی که سویه‌های جدید آنفولانزا به سرفصل‌ها تبدیل می‌شوند، اغلب با نام‌های عددی پیچیده‌تری مانند H1N1 به آن‌ها اشاره می‌شود. این نام‌ها طبقه‌بندی‌هایی بر اساس زیرگروه‌ها، دودمان ژنتیکی، سویه‌ها، کلادها و حتی موارد دیگر هستند.

کنوانسیون نامگذاری آنفولانزا A

بسیاری از نام‌های آنفولانزا که احتمالاً با آن‌ها آشنا هستید، انواع آنفولانزای A هستند که مهم‌ترین آنها در مورد بیماری انسانی است. آنفولانزای A در دو نوع فرعی و گونه های زیادی وجود دارد.

زیرگروه ها با ترکیب خاصی از دو پروتئین که به آنها متصل هستند طبقه بندی می شوند:

H، برای پروتئین هماگلوتینین

N، برای پروتئین نورآمینیداز

هنگام نامگذاری آنفولانزا، محققان به زیرگروه هماگلوتینین و زیرگروه نورآمینیداز در آن ویروس خاص نگاه می کنند. ۱۸ زیرگروه مختلف هماگلوتینین و ۱۱ زیرگروه مختلف نورآمینیداز وجود دارد که به این معنی است که چندین روش مختلف برای جفت شدن این دو پروتئین وجود دارد. با این حال، تنها حدود ۶۶ درصد از ترکیبات احتمالی H و N در طبیعت یافت شده است.

کنوانسیون نامگذاری B

آنفولانزای B، نوع دیگری از ویروس که می تواند تأثیر جدی بر جمعیت انسانی داشته باشد، بر اساس دودمان ژنتیکی بر خلاف زیرگروه طبقه بندی می شود:

B/Yamagata
B/Victoria
بنابراین، برای مثال، ممکن است در مورد ویروس آنفولانزای B (ویکتوریا) یا B (یاماگاتا) بشنوید.

در اخبار درباره این نام‌گذاری‌ها چیزی نمی‌شنوید، اما پس از زیرگروه‌ها و دودمان‌ها، دانشمندان انواع ویروس‌های آنفولانزا را به گروه‌ها و زیرگروه‌هایی طبقه‌بندی می‌کنند که به آنها کلاد و زیرکلاد نیز می‌گویند.

همه این طبقه بندی ها در مورد چگونگی تأثیر آنها بر شما و اینکه چه واکسن هایی علیه آنها کار می کنند یا نمی کنند مهم هستند.

وقتی می‌دانید که چند نوع مختلف از ویروس آنفولانزا وجود دارد، و انواع جدید دائماً در حال جهش هستند، درک اینکه چرا دانشمندان برای پیش‌بینی نوع بزرگ بعدی مشکل دارند، آسان‌تر می‌شود.

آنفولانزای A

آنفولانزای نوع A معمولاً مسئول اکثر موارد آنفولانزای فصلی است و به طور معمول باعث شدیدترین موارد می شود. در انسان و در حیوانات یافت می شود. آنفولانزای A از فردی به فرد دیگر توسط افرادی که قبلاً آلوده شده اند منتقل می شود.

دست زدن به اشیایی که فرد مبتلا لمس کرده است (دستگیره در، شیر آب، تلفن) یا حتی قرار گرفتن در همان اتاق با شخص، به خصوص اگر سرفه یا عطسه می کند، برای ابتلای خود کافی است.

بر اساس تعداد زیرگروه ها و سویه ها، انواع آنفلوانزای A از نظر تئوری می تواند ۱۹۸ ترکیب مختلف داشته باشد، اما ۱۳۱ مورد شناسایی شده است.

این ویروس‌هایی هستند که درباره آن‌ها می‌شنوید که تمایل به جهش سریع دارند، که دانشمندان را در تلاش برای پیش‌بینی مسیر آنها و ایجاد واکسن مناسب برای محافظت از افراد در برابر شکل جهش‌یافته بعدی مشغول می‌کند.

عفونت آنفلوانزای A ممکن است حدود یک تا دو هفته طول بکشد.

آنفولانزای B

آنفولانزای نوع B عمدتاً در انسان یافت می شود. این احتمال وجود دارد که بسیار خطرناک باشد، اما موارد معمولاً شدت کمتری نسبت به آنفولانزای A دارند. ویروس‌های آنفولانزای B می‌توانند باعث همه‌گیری شوند، اما نه همه‌گیر (گسترش عفونت در بخش‌های بزرگی از کره زمین).

مانند ویروس A، بیماری ناشی از آنفولانزای B ممکن است برای یک یا دو هفته ادامه یابد.

آنفولانزا C

آنفولانزای نوع C، که فقط انسان را مبتلا می‌کند، بسیار خفیف‌تر از انواع A و B است. معمولاً باعث بیماری‌های خفیف تنفسی می‌شود و مشخص نیست که باعث ایجاد اپیدمی آنفولانزای فصلی شده باشد.

اکثر افرادی که به آنفولانزای C مبتلا می شوند علائمی مشابه علائم سرماخوردگی را تجربه خواهند کرد. با این حال، آنفولانزای C می تواند در موارد زیر جدی شود:

نوزادان
افراد مسن
افرادی که علائم ایمنی بدنشان به شدت ضعیف شده است
در افراد سالم، آنفلوانزای C معمولاً طی سه تا هفت روز خود به خود از بین می رود. شیوع آنفولانزای C گاهی اوقات می‌تواند با همه‌گیری‌های انواع آنفلوانزای A همراه باشد.

آنفولانزا D

در سال ۲۰۱۱، ویروس آنفولانزای D از خوک و گاو جدا شد. در چندین کشور گزارش شده است که نشان دهنده توزیع در سراسر جهان است.

تا به امروز، ویروس آنفولانزای D توانایی انتقال از حیوانات به انسان را نشان نداده است، اگرچه دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که چنین جهشی ممکن است.

آنفولانزای خوکی H1N1

در بهار سال ۲۰۰۹، دانشمندان یک ویروس جدید از انواع آنفولانزای A را در مکزیک کشف کردند که H1N1 (همچنین به عنوان آنفولانزای خوکی شناخته می شود) نام گرفت.

آنفولانزای H1N1 ترکیبی از آنفولانزای انسان، خوکی و پرندگان است. این اولین بیماری همه گیر آنفلوآنزا بود که جهان در بیش از ۴۰ سال گذشته شاهد آن بود. این از نظر فنی یک ویروس آنفولانزای نوع A است، اما آنقدر جهش یافته است که با آنفولانزای A که باعث آنفولانزای فصلی می شود، یکسان نیست.

آنفولانزای پرندگان H5N1

H5N1 گونه ای از آنفولانزا است که به آنفولانزای پرندگان یا پرندگان معروف است. به طور معمول، بین پرندگان منتقل می شود، اما می تواند از پرنده به انسان منتقل شود. به نظر نمی رسد از فردی به فرد دیگر سرایت کند.

هنگامی که آنفولانزای پرندگان انسان را مبتلا می کند، با بیماری بسیار جدی، نارسایی چند عضوی و میزان مرگ و میر بالا همراه است. در واقع، آنفولانزای پرندگان بیش از نیمی از افرادی را که به آن آلوده شده اند، کشته است.

اگرچه خطر ابتلا به آنفولانزای پرندگان کم است، اما پزشکان نگرانی شدیدی در مورد پتانسیل H5N1 برای جهش و ایجاد یک بیماری همه گیر در سراسر جهان دارند.

واکسن ها از چه انواع آنفولانزا پیشگیری می کنند؟

واکسن‌های آنفولانزا هر ساله برای محافظت در برابر سویه‌هایی که محققان معتقدند در آن فصل در بین انسان‌ها رایج است، سفارشی می‌شوند. هر سال، واکسن حاوی :

یک ویروس آنفولانزای A (H1N1)
یک ویروس آنفلوانزای A (H3N2)
یک یا دو ویروس آنفلوانزای B
این واکسن فقط از شما در برابر سویه های خاص موجود در آن محافظت می کند. حاوی ویروس های C یا D نیست و در برابر سایر بیماری های ویروسی با علائم مشابه که اغلب در فصل آنفولانزا پخش می شوند، محافظت نمی کند.