افتادگی واژن چیست؟

افتادگی واژن که به آن فتق واژن نیز می‌گویند، زمانی است که واژن از جای خود در بدن خارج می‌شود. گاهی اوقات واژن فقط کمی حرکت می کند یا می تواند به طور قابل توجهی جابجا شود. در شدیدترین موارد، می تواند از بدن بیرون بزند. افتادگی واژن می تواند باعث ناراحتی شود، اما در صورت لزوم با فیزیوتراپی واژن، دارو یا جراحی قابل درمان است.

علائم و نشانه های افتادگی واژن

بسیاری از افراد هیچ علامتی از افتادگی واژن ندارند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است آن را در طول معاینه زنان کشف کنند. افرادی که علائم و نشانه ها را تجربه می کنند ممکن است دارای موارد زیر باشند :

احساس پری یا برآمدگی (ممکن است بعد از سرفه، بلند کردن چیزی یا در پایان روز بیشتر قابل توجه باشد)
کمر درد
نشت ادرار
عفونت مثانه
حرکات روده دشوار
ناراحتی در حین رابطه جنسی
مشکلات در هنگام گذاشتن تامپون
در موارد شدید، ممکن است عضوی از دهانه واژن بیرون بزند.

انواع افتادگی واژن

پرولاپس ها بر اساس اندام های آسیب دیده طبقه بندی می شوند :

سیستوسل : مثانه به دلیل افتادگی دیواره جلویی واژن می افتد (اگر مجرای ادرار نیز بیفتد، سیستواورتروسل نامیده می شود).
رکتوسل : رکتوم به دلیل افتادگی دیواره پشتی واژن می افتد
انتروسل : فتق روده کوچک به دلیل ضعیف شدن حمایت واژن، گاهی اوقات به دلیل هیسترکتومی
افتادگی رحم : به دلیل ضعیف بودن رباط های بالای واژن

علت افتادگی واژن

تقریباً یک سوم افراد مبتلا به واژن در مقطعی از زندگی خود دچار افتادگی واژن می‌شوند. شایع‌ترین علل عبارتند از:
زایمان واژینال، به خصوص زایمان های متعدد
یائسگی
بعد از هیسترکتومی
چاقی
زور زدن ناشی از بلند کردن اجسام سنگین یا حرکات روده
برخی شرایط پزشکی نادر دیگر مانند تومور یا بیماری مادرزادی مثانه وجود دارد که می تواند باعث افتادگی شود.

افتادگی واژن چگونه تشخیص داده می شود؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی پرولاپس واژن را از معاینه فیزیکی تشخیص می دهند. آنها ممکن است از شما بخواهند که عضلات را حرکت دهید، مثل اینکه در حال اجابت مزاج هستید یا انگار در حال توقف ادرار هستید.

آنها همچنین در مورد علائمی مانند بی اختیاری که ممکن است تجربه کرده باشید، سوال خواهند کرد.

اگر پرولاپس کامل مشکوک باشد، ممکن است آزمایش تصویربرداری مانند سونوگرافی را برای مشاهده اینکه پرولاپس ممکن است بر سایر اندام ها تأثیر بگذارد یا تحت تأثیر قرار دهد، درخواست کنند.

درمان و پیشگیری از افتادگی واژن

اگر افتادگی واژن جزئی باشد و علائمی نداشته باشید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. اگر باعث ناراحتی شود، درمان شامل موارد زیر است :

فیزیوتراپی واژن برای افتادگی خفیف واژن یا افتادگی عمومی کف لگن. این درمان می تواند شامل تمرینات کگل باشد.
تعبیه شدن برای پساری، دستگاه کوچکی که در واژن قرار داده شده و پشتیبانی می کند.
جراحی، معمولا با حداقل تهاجم، برای ترمیم ساختارهای ضعیف شده و افزایش پشتیبانی. جراحان همچنین می توانند واژن را بخیه بزنند که علائم را متوقف می کند، اما دیگر نمی توانید در طول رابطه جنسی نفوذ کامل داشته باشید.
شما می توانید با موارد زیر به پیشگیری از افتادگی کمک کنید:

انجام کگلز
ماندن در وزن سالم
سیگار نکشیدن
استفاده از عضلات پا برای کمک به بلند کردن و گذاشتن اجسام سنگین

منبع : verywellhealth