آنفولانزا چیست؟

آنفولانزا یک عفونت تنفسی است که توسط یک ویروس ایجاد می شود که اغلب در فصل زمستان رخ می دهد و به راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت می کند.

اکثر افرادی که به ببیماری آنفولانزا مبتلا می شوند، برای یک یا دو هفته احساس بیماری می کنند و بهبود می یابند. در برخی افراد بیماری منجر به عفونت‌های ریوی جدی‌تر یا بدتر شدن شرایط زمینه‌ای مانند نارسایی قلبی یا آمفیزم می‌شود.

انواع آنفولانزا

وقتی صحبت از آنفولانزا می شود، همه انواع آنفولانزا یکسان ایجاد نمی شوند. احتمالاً شنیده اید که انواع مختلفی از آنفولانزا وجود دارد. سه نوع ویروس آنفولانزا وجود دارد: آنفولانزای A، آنفلوانزای B و آنفلوانزای C.

آنفولانزای A و B دو نوع اصلی هستند که به طور معمول در انسان پخش می شوند و باعث اپیدمی آنفولانزای فصلی می شوند. ویروس‌های آنفولانزا C فقط باعث عفونت‌های خفیف تنفسی می‌شوند و تصور نمی‌شود که مسئول اپیدمی‌ها باشند.

آنفولانزای A در مقابل B

ویروس های آنفولانزای A مضر ترین هستند، زیرا می توانند باعث بیماری شدید شوند. پرندگان آبزی وحشی اغلب میزبان انواع زیادی از ویروس های نوع A هستند. گاهی اوقات این ویروس ها از پرنده به انسان منتقل می شوند و می توانند باعث شیوع ویرانگر شوند. برخی از زیرگروه های آنفلوانزای A که بیشترین تعداد مرگ و میر شناخته شده انسان را به همراه داشته اند عبارتند از:

H1N1 که باعث آنفولانزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸ و آنفولانزای خوکی در سال ۲۰۰۹ شد.
H2N2 که در سال ۱۹۵۷ باعث آنفولانزای آسیایی شد.
H3N2 که در سال ۱۹۶۸ باعث آنفولانزای هنگ کنگ شد.
H5N1 که در سال ۲۰۰۴ باعث آنفولانزای پرندگان شد.

آنفولانزای B تقریباً به طور انحصاری انسان را مبتلا می‌کند و کمتر از آنفولانزای A شایع است. نوع B نیز حدود دو تا سه برابر آهسته‌تر از نوع A جهش می‌یابد. از آنجایی که انسان میزبان طبیعی آنفولانزای B است، بیماری‌های همه‌گیر معمولاً با ویروس‌های آنفلوانزای B رخ نمی‌دهند.

اگرچه دانشمندان می‌توانند انواع مختلف ویروس‌های آنفولانزا را طبقه‌بندی و نظارت کنند، اما ساخت واکسن‌های مؤثری که ایمنی مادام‌العمر ایجاد می‌کند، عملاً غیرممکن است.

دلیل : ویروس‌های آنفولانزا جهش می‌یابند (ساختار ژنتیکی خود را تغییر می‌دهند) و تکثیر می‌شوند (نسخه‌های جدید و یکسانی از خودشان تولید می‌کنند) و به‌سرعت ادامه دادن را برای دانشمندان دشوار می‌کند.

علائم آنفولانزا چیست؟

شروع ناگهانی تب متوسط تا بالا.
سرفه خشک.
سردرد.
گلو درد.
لرز.
آبریزش بینی.
از دست دادن اشتها.
دردهای عضلانی.
خستگی.

آنفولانزا با سرماخوردگی چه تفاوتی دارد؟

بسیاری از علائم سرماخوردگی و آنفولانزا مشابه هستند. سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو توسط ویروس ها ایجاد می شوند.

تفاوت هایی با بیماری آنفولانزا وجود دارد. علائم آنفولانزا اغلب به طور ناگهانی ظاهر می شود و باعث می شود شما ضعیف تر و ضعیف تر شوید. در حالی که علائم ناراحت‌کننده‌تر معمولا بین سه تا هفت روز طول می‌کشد، سرفه خشک و خستگی آنفولانزا می‌تواند دو تا سه هفته طول بکشد. علائم بدتر شدن آنفولانزا شامل افزایش درجه تب و تنگی نفس است. اگر فکر می کنید که بیماری شما در حال بدتر شدن است، فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

تفاوت آنفولانزا و کرونا

علائم کرونا و آنفولانزا می تواند مشابه باشد.

علائمی که باید مراقب آنها بود عبارتند از :

از دست دادن یا تغییر حس بویایی یا چشایی
تب
لرز یا عرق کردن
سرفه
گلو درد
تنگی نفس
آبریزش بینی

برخی از افراد ممکن است سردرد، درد عضلانی، گرفتگی بینی، حالت تهوع، استفراغ و اسهال را نیز تجربه کنند.

درمان آنفولانزا

اگر آنفولانزا دارید، باید :

استراحت کنید.
مایعات زیاد بنوشید.
رژیم سبک بخورید.
در خانه بمانید.
برای کاهش تب و تسکین دردهای عضلانی استامینوفن (مانند تیلنول) مصرف کنید.

توجه : بزرگسالان نباید آسپرین را به کودکان یا نوجوانان مبتلا به تب به دلیل ارتباط با سندرم ری، یک اختلال نادر که باعث آسیب مغزی و کبدی می‌شود، بدهند.

آیا می توانید برای آنفولانزا دارو تهیه کنید؟

اگر شما به شدت بیمار هستید و می خواهید درمان سریع آنفولانزا را تجربه کنید ممکن است پزشک یک داروی ضد ویروسی برای شما تجویز کند. داروهای ضد ویروسی برای بیماری آنفولانزا شامل اوسلتامیویر فسفات (Tamiflu®) است. زانامیویر (Relenza®)؛ پرامیویر (Rapivap®)؛ و بالوکساویر (Xofluza®).

اوسلتامیویر فسفات

این دارو برای درمان آنفولانزا در بیماران دو هفته ای و بالاتر تایید شده است و در افرادی که کمتر از دو روز به این بیماری مبتلا شده اند بهترین اثر را دارد. همچنین برای پیشگیری از بیماری در بیماران یک سال و بالاتر تایید شده است. یک نسخه عمومی از این محصول موجود است، عوارض جانبی بالقوه شامل تهوع، استفراغ، خون دماغ، سردرد و خستگی است.

زانامیویر

این دارو برای درمان آنفولانزا در بیماران هفت سال به بالا و برای پیشگیری از آن در بیماران پنج سال به بالا تایید شده است. این محصول استنشاقی است و برای افرادی که به بیماری های تنفسی مانند انسداد ریه یا آسم مبتلا هستند توصیه نمی شود. عوارض جانبی شایع عبارتند از سردرد، حالت تهوع، اسهال، سوزش بینی و استفراغ.

پرامیویر

این دارو برای درمان آنفولانزا در افراد ۲ سال به بالا تایید شده است. این محصول توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به داخل ورید (داخل وریدی) داده می شود. یکی از عوارض جانبی رایج پرامیویر اسهال است.

بالوکساویر

این دارو، یک قرص، برای درمان آنفولانزا در افراد ۱۲ ساله و بالاتر که در غیر این صورت سالم هستند و در افرادی که در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به عوارض مرتبط با آنفولانزا هستند، تایید شده است. عوارض جانبی رایج عبارتند از اسهال، برونشیت، تهوع و سردرد.

عوارض جانبی ذکر شده برای داروهای فوق فقط شایع ترین هستند. عوارض جانبی احتمالی دیگری نیز وجود دارد. مانند هر نوع دارویی، ممکن است آلرژی داشته باشید. لطفاً عوارض جانبی را با پزشک یا داروساز خود در میان بگذارید.

آمانتادین و ریمانتیدین نیز برای درمان آنفولانزا تایید شده اند، اما ویروس ها به طور گسترده ای در برابر آنها مقاوم هستند.

آنفولانزا بعد از چند روز خوب می شود؟

علائم آنفولانزا، از جمله تب، باید پس از حدود ۵ روز از بین برود، اما ممکن است همچنان سرفه داشته باشید و چند روز دیگر احساس ضعف کنید. تمام علائم شما باید ظرف ۱ تا ۲ هفته از بین بروند.

آنفولانزا بعد از چند روز واگیر دارد؟

افراد مبتلا به آنفولانزا در ۳-۴ روز اول پس از شروع بیماری خود مسری هستند. برخی از بزرگسالان سالم ممکن است بتوانند دیگران را از ۱ روز قبل از بروز علائم و تا ۵ تا ۷ روز پس از بیمار شدن آلوده کنند.

عوارض آنفولانزا

در صورت ابتلا به آنفولانزا، احتمال عفونت ناشی از باکتری بیشتر است. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی این عفونت های باکتریایی را با داروهای آنتی بیوتیک درمان می کنند. عفونت های ثانویه رایج عبارتند از :

ذات الریه
عفونت گوش
عفونت های سینوسی
آسم
نارسایی احتقانی قلب

واکسن آنفولانزا بهترین روش برای پیشگیری از بیماری

اگر واکسن بیماری آنفولانزا را دریافت کنید، احتمالاً در طول فصل سرما از بیماری محافظت خواهید شد. این واکسن به صورت واکسن یا اسپری بینی تزریق می شود. برای محافظت باید هر سال در پاییز واکسن بزنید. گاهی اوقات واکسن از ابتلا به بیماری جلوگیری نمی کند، اما در صورت دریافت آن، شدت آن را کاهش می دهد. این واکسن حتی برای زنان باردار بی خطر است.

علاوه بر این، برخی از داروهای ضد ویروسی (Relenza و Tamiflu) که برای درمان آنفولانزا داده می شود، می تواند برای جلوگیری از آنفولانزا در افرادی که در تماس نزدیک با افرادی هستند که واقعاً آنفولانزا دارند، تجویز شود.

از آنجایی که آنفولانزا بسیار مسری است، می توانید کارهای دیگری انجام دهید که ممکن است به شما در جلوگیری از ابتلا یا انتشار آنفولانزا کمک کند :

بهداشت شستشوی دست را به خوبی رعایت کنید. دست های خود را کاملا با آب و صابون بشویید. اگر نمی توانید از آب و صابون استفاده کنید، از ضدعفونی کننده دست مبتنی بر الکل استفاده کنید.
زمانی که احساس خوبی ندارید، به خصوص زمانی که تب دارید، از قرار گرفتن در کنار افراد دیگر خودداری کنید.
تا حد امکان از قرار گرفتن در کنار افراد بیمار خودداری کنید.
از دست زدن به چشم، بینی و دهان خودداری کنید.
خوب غذا بخورید، ورزش کنید و استراحت کافی داشته باشید.
مصرف مولتی ویتامین و احتمالاً مکمل های ویتامین D را برای حمایت از سیستم ایمنی خود در نظر بگیرید. (از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید که آیا فکر می کند به D اضافی نیاز دارید.)

چه کسانی باید واکسن آنفولانزا بزنند؟

توصیه می شود که همه افراد ۶ ماهه یا بزرگتر هر سال واکسن آنفولانزا بزنند. شما از خود و سایر افراد اطراف خود محافظت خواهید کرد. افرادی که هر یک از شرایط زیر را دارند در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری هستند:

بیماری ریه.
بیماری کلیوی.
بیماری کبد.
بیماری های عصبی.
دیابت.
مشکلات قلبی.
بیماری ای که سیستم ایمنی را تضعیف می کند، یا اگر دارویی مصرف می کنید که سیستم ایمنی را تضعیف می کند، بنابراین مبارزه با بیماری ها را برای بدن شما دشوار می کند.
اختلالات خونی
چاقی

شما همچنین در معرض خطر بالاتری برای بیماری جدی ناشی از آنفولانزا هستید اگر:

کمتر از ۲ سال یا بالای ۶۵ سال سن دارند.
باردار هستند و تا ۲ هفته پس از زایمان
افراد زیر ۱۹ سال هستند و باید به طور منظم آسپرین مصرف کنند.
در خانه سالمندان زندگی کنید.

اگر در یک مرکز مراقبت های بهداشتی کار می کنید، ممکن است بیماری آنفولانزا را به بیماران و سایر کارگران منتقل کنید، اما در خطر ابتلا به بیماری جدی نیستید. توصیه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری این است که اگر منع مصرفی نداشته باشد، همه افراد بالای ۶ ماه واکسن دریافت کنند. این شامل افرادی می شود که در معرض خطر بالایی نیستند.

چه کسی نباید واکسن آنفولانزا بزند؟

آلرژی شدید به دوز قبلی هر واکسن آنفولانزا، صرف نظر از اجزای واکسن (از جمله تخم مرغ) که مشکوک به این واکنش هستند.
بیمار با تب (صبر کنید تا بهتر شوید.)

گزینه ای برای دریافت واکسن آنفولانزای بینی (از طریق بینی شما) وجود دارد. گروه‌های زیر از افراد نباید واکسن آنفولانزای بینی را دریافت کنند:

کودکان و نوجوانانی که آسپرین یا هر نوع درمان دارویی حاوی سالیسیلات مصرف می کنند.
کودکان ۲ تا ۴ ساله ای که مبتلا به آسم تشخیص داده شده اند یا والدین ومراقبان آنها می توانند بگویند که یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در طول ۱۲ ماه گذشته به آنها گفته است که کودک دچار خس خس سینه یا آسم شده است. یا کودکی که یک دوره خس خس سینه در پرونده پزشکی آنها ثبت شده است.
کودکان یا بزرگسالانی که سیستم ایمنی آنها به هر دلیلی از جمله داروها یا عفونت HIV به خطر افتاده است.
مراقبین یا تماس های نزدیک افراد به شدت سرکوب شده سیستم ایمنی که به محیطی محافظت شده نیاز دارند.
افراد باردار
افرادی که در ۴۸ ساعت گذشته داروهای ضد ویروسی برای درمان دریافت کرده اند.

چه زمانی باید واکسن آنفولانزا را دریافت کرد؟

بهترین زمان برای تزریق واکسن آنفولانزا اوایل پاییز است. حدود ۳ هفته طول می کشد تا واکسن مزایای محافظتی خود را اعمال کند، بنابراین دریافت آن را به تاخیر نیندازید.

آیا آنفلوانزای پرندگان به انسان سرایت می کند؟

آنفولانزای پرندگان نوعی آنفولانزای عفونی است که در بین پرندگان منتشر می شود. در موارد نادر، می تواند انسان را تحت تاثیر قرار دهد.

آیا آنفولانزا کشنده است؟

در افراد سالم، آنفولانزا به طور معمول خود محدود شونده و به ندرت کشنده است، اما در گروه های پرخطر می تواند کشنده باشد. در یک سال معمولی، ۵ تا ۱۵ درصد از جمعیت به آن مبتلا می شوند.

آیا آنفولانزا مسری است؟

افراد مبتلا به آنفولانزا در ۳ تا ۴ روز اول پس از شروع بیماری خود بیشترین مسری بودن را دارند. برخی از بزرگسالان سالم ممکن است بتوانند دیگران را از ۱ روز قبل از بروز علائم و تا ۵ تا ۷ روز پس از بیمار شدن، آلوده کنند.

منبع : my.clevelandclinic