آلرژی به آفتاب : علت، علائم و روش های درمان

آلرژی به آفتاب شرایطی است که پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید باعث ایجاد بثورات می شود. انواع مختلفی از حساسیت های خورشیدی وجود دارد و واکنش ها می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. موثرترین استراتژی درمانی دوری از نور خورشید یا پوشاندن پوست است، اما درمان های دیگر ممکن است کمک کننده باشد.

آلرژی به آفتاب چیست؟

آلرژی به نور خورشید زمانی اتفاق می‌افتد که فرد پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید دچار بثورات پوستی و گاهی علائم دیگر شود. آلرژی می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و احتمالاً علائم جدی تری ایجاد کند یا فعالیت های روزمره را محدود کند.

انواع مختلف آلرژی به نور خورشید چیست؟

انواع مختلفی از آلرژی به آفتاب وجود دارد، بسته به نوع بثورات، علت و افرادی که اغلب تحت تاثیر قرار می گیرند :

خارش اکتینیک : خارش اکتینیک باعث ایجاد پاپول یا ندول بر روی پوست شما می شود. بثورات می تواند نواحی دیگری از پوست را که در معرض نور خورشید قرار نگرفته اند، تحت تاثیر قرار دهد. در میان جمعیت سرخپوستان آمریکای لاتین و آمریکا با پوست تیره‌تر شایع‌تر است. به نظر می رسد خارش اکتینیک یک پیوند ژنتیکی دارد. به آن hydroa aestivale و purigo تابستانی هاچینسون نیز می‌گویند.

واکنش فتوآلرژیک : این نوع حساسیت به نور خورشید زمانی رخ می دهد که یک ماده شیمیایی که روی پوست شما اعمال می شود با نور خورشید واکنش نشان می دهد. به عنوان مثال می توان به داروها، ضدآفتاب ها، آرایش و عطرها اشاره کرد. علائم ممکن است چند ساعت یا چند روز پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب ظاهر شوند.

فوران نوری چند شکلی : فوران نوری چند شکلی (PMLE) در زنان و افرادی که در بدو تولد زنان تعیین شده اند (AFAB)، افراد با پوست روشن تر، نوجوانان و بزرگسالان جوان شایع تر است. اغلب چند ساعت پس از قرار گرفتن پوست در معرض آفتاب به صورت برجستگی ها، لکه ها یا تاول های کوچک ظاهر می شود.

کهیر خورشیدی : این نوع حساسیت به نور خورشید تنها پس از چند دقیقه قرار گرفتن در معرض آفتاب باعث کهیر می شود. علائم می تواند خفیف تا شدید باشد.

چه کسانی ممکن است آلرژی به آفتاب بگیرند؟

آلرژی به نور خورشید می‌تواند بر هر کسی، از جمله در تمام سنین، نژادها و جنسیت‌ها تأثیر بگذارد. انواع خاصی در میان افرادی که پوست روشن‌تر یا تیره‌تری دارند شایع‌تر است. همچنین اگر آلرژی به آفتاب در خانواده شما وجود داشته باشد، ممکن است احتمال بیشتری داشته باشید.

علاوه بر این، برخی داروها می توانند خطر ابتلا به واکنش آلرژیک نوری را افزایش دهند. آنها عبارتند از :

آنتی بیوتیک ها
ضد قارچ ها
آنتی هیستامین ها
داروهای کاهش دهنده کلسترول
دیورتیک ها
هورمون هایی مانند قرص ضد بارداری
داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی
رتینوئیدها که اغلب برای آکنه و ضد پیری استفاده می شود.

واکنش‌های خورشیدی در بهار و اوایل تابستان رایج‌تر است، زمانی که مردم بیشتر در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند. با قرار گرفتن مداوم در معرض نور خورشید در ماه های تابستان، پوست گاهی اوقات مقاوم می شود و احتمال واکنش آلرژیک را کاهش می دهد.

علت آلرژی به نور خورشید

دانشمندان به طور کامل نمی دانند که چه چیزی باعث ایجاد آلرژی به آفتاب می شود. برخی از مطالعات الگوهای ژنتیکی (ارثی) را پیدا کرده اند. دیگران پیشنهاد کرده اند که بدن شما هیستامین ها یا پاسخ ایمنی را پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می کند. بسته به نوع واکنش پوست، احتمالاً چندین علت مختلف وجود دارد.

علائم آلرژی به آفتاب چیست؟

علائم آلرژی به خورشید ممکن است چند دقیقه، چند ساعت یا چند روز پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید ظاهر شوند. بسته به موارد زیر می توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند :

مقدار سطح پوست در معرض.
مقدار زمان در آفتاب.
شدت نور.
نوع حساسیت به آفتاب

بثورات معمولاً فقط در مناطقی که در معرض نور خورشید هستند ایجاد می شود. اما گاهی اوقات، ممکن است در جای دیگری از پوست شما ظاهر شود.

بثورات آلرژی خورشید ممکن است شامل موارد زیر باشد :

برآمدگی، پاپول، گره، تاول یا کهیر.
خارش.
تراوش
سرخی.
پوسته پوسته شدن یا پوسته پوسته شدن.
احساس سوزش.
تورم.

به ندرت، آلرژی به خورشید می تواند علائم سیستمیک ایجاد کند، مانند :

سردرد.
سبکی سر یا غش.
تهوع و استفراغ.
خس خس سینه یا تنگی نفس.
آنافیلاکسی تهدید کننده زندگی (با کهیر خورشیدی).

آیا حساسیت به آفتاب مسری است؟

بثورات مرتبط با حساسیت به آفتاب مسری نیست.

چگونه متوجه می شوید که به نور خورشید حساسیت دارید؟

اگر مشکوک به آلرژی به آفتاب هستید، با ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص پوست خود صحبت کنید.

آنها می توانند بیماری را بر اساس موارد زیر تشخیص دهند:

بحث در مورد علائم شما
مروری بر داروهایی که مصرف می کنید و محصولاتی که روی پوست خود می گذارید.
تست نور، که شامل قرار دادن منابع مختلف نور (مصنوعی و طبیعی)، طول موج ها و شدت ها در چند سانتی متری پوست شما است. این به شما کمک می کند تا بفهمید دقیقاً چه چیزی باعث واکنش می شود. تست نور را می توان با تست پچ ترکیب کرد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، لکه هایی را روی پوست شما قرار می دهد که حاوی مواد شیمیایی مشکوک به ایجاد واکنش هستند.

به ندرت، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است بیوپسی پوست را برای بررسی سلول های پوست در زیر میکروسکوپ تجویز کند.

برخی از گزینه های درمان آلرژی آفتاب چیست؟

موثرترین درمان برای آلرژی به نور خورشید اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور خورشید است.

برای افرادی که نمی توانند از نور خورشید دوری کنند یا واکنش های شدیدتری دارند، درمان های خاصی ممکن است کمک کند:

آنتی هیستامین هایی مانند لوراتادین، فکسوفنادین و ستیریزین.
کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون.
کرم هایی برای کاهش خارش.
تزریق اومالیزوماب.
فتوتراپی، یک درمان طولانی مدت که از قرار گرفتن در معرض نور مکرر برای ایجاد تحمل پوست شما استفاده می کند.

چگونه می توانم خطر واکنش آلرژیک به نور خورشید را کاهش دهم؟

از آنجایی که دانشمندان به طور کامل درک نمی کنند که چه چیزی باعث ایجاد حساسیت به نور خورشید می شود، هیچ راهبردی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد.

اگر به آفتاب آلرژی داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

پیش آگهی برای افراد مبتلا به آلرژی به خورشید بسیار متفاوت است. به نظر می رسد برخی از افراد از این بیماری بیشتر شده اند. اما بسیاری از افراد می توانند علائم را برای ۱۰ تا ۱۵ سال یا بیشتر تجربه کنند.

یک دوره آلرژی به آفتاب اغلب چند ساعت تا چند روز پس از بیرون آمدن از نور خورشید برطرف می شود. اما بثورات ممکن است چند هفته طول بکشد. بثورات معمولاً هیچ جای زخمی بر جای نمی‌گذارند مگر اینکه سطح پوست خود را خراش دهید و به آن آسیب بزنید.

اگر به آفتاب آلرژی دارم چگونه از خودم مراقبت کنم؟

اگر به آفتاب آلرژی دارید، از راهکارهای زیر برای جلوگیری از این موارد استفاده کنید:

در شروع بهار و تابستان، به تدریج مدت زمانی را که در آفتاب می گذرانید افزایش دهید. این به سازگاری پوست شما کمک می کند.
از ساعت ۱۰ صبح تا ۴ بعدازظهر از آفتاب در زمانی که شدیدتر است اجتناب کنید. در خانه یا در سایه بمانید.
استفاده از داروها و محصولاتی که باعث حساسیت به نور می شوند را متوقف کنید.
از وسایل محافظتی، از جمله کلاه های لبه گشاد، آستین بلند، شلوار و لایه پنجره برای جلوگیری از تابش اشعه خورشید استفاده کنید.
از ضد آفتاب با حداقل ۳۰ SPF استفاده کنید. اگر عرق می‌کنید یا شنا می‌کنید، هر دو ساعت یا بیشتر از آن استفاده کنید.