کمک های اولیه برای تشنج های صرع عمدتاً برای ایمن نگه داشتن فرد طراحی شده است. تشنج می تواند چیز ترسناکی باشد که باید شاهد آن باشید به خصوص اگر ندانید چه کاری باید انجام دهید. اگر فردی در زندگی شما سابقه تشنج داشته باشد، اگر یاد بگیرید که در زمان بروز تشنج چه کارهایی را باید انجام دهید و چه کاری را نباید انجام دهید، می توانید برای او بسیار مفید باشید.
تشنج چگونه است؟
صرع یک وضعیت عصبی است که در آن اختلالات الکتریکی در مغز منجر به تشنج می شود.
اگرچه همه تشنج ها شبیه هم نیستند. صرع به اشکال مختلف ظاهر می شود، مانند تشنج هایی که ایجاد می کند. اگر نوع تشنج هایی را که فرد تجربه می کند را می دانید، می توانید یاد بگیرید که مراقب چه علائمی باشید.
تشنج و علائم آن
| نوع | مدت زمان | علائم قابل مشاهده |
|---|---|---|
| کانونی آگاه | < 2 دقیقه | فرد بیدار و آگاه است. ممکن است نتواند پاسخ دهد؛ تکان دادن عضلات، سفت شدن، یا لنگی |
| اختلال در آگاهی کانونی | 1 تا 2 دقیقه | شخص تا حدی یا کاملاً ناآگاه است. خیره؛ عمل مکرر (یعنی جویدن، مالش انگشتان) |
| فقدان | < 10 ثانیه | شخص نا آگاه است و شایع ترین در کودکان 4 تا 14 سال می باشد |
| تنیک | 1 تا 3 دقیقه | ماهیچه ها سفت می شوند، ممکن است باعث زمین خوردن فرد شوند. از دست دادن هوشیاری |
| آتونیک | < 15 ثانیه | عضلات سست می شوند، ممکن است باعث فروپاشی شوند |
| میوکلونیک | 1 تا 2 ثانیه | تکان‌های ناگهانی و سریع در دست‌ها یا پاها |
| کلونیک | < 1 دقیقه | تکان های ناگهانی و سریع که تکراری هستند. معمولاً بخشی از تشنج تونیک-کلونیک است |
| تونیک-کلونیک | 1 تا 3 دقیقه | ماهیچه ها سفت می شوند، ممکن است باعث سقوط شوند. از دست دادن هوشیاری؛ دست‌ها و احتمالاً پاها سریع و مکرر تکان می‌خورند |
نوع نهایی، تونیک-کلونیک، چیزی است که قبلاً به عنوان تشنج بزرگ شناخته می شد. این نوع تشنجی است که اکثر مردم هنگام تصویربرداری از تشنج به آن فکر می کنند و نوعی است که بیشتر به کمک و کمک های اولیه نیاز دارد. تخمین زده می شود که حدود 1 درصد از جمعیت ایالات متحده به صرع مبتلا هستند
علائم هشدار دهنده
تشنج ها معمولاً علائم هشداردهنده ای ندارند که ناظر اتفاقی بتواند آن را ببیند.
با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به صرع چیزی به نام هاله قبل از تشنج دارند. هاله ها بسیار متفاوت هستند و می توانند شامل توهمات بصری، احساس آشناپنداری یا حالت تهوع باشند.
ممکن است واضح نباشد که فرد در حال تجربه یک هاله است، اما ممکن است رفتارهای خاصی داشته باشد یا “گفته” هایی داشته باشد که می تواند به شما اطلاع دهد که چه اتفاقی دارد می افتد. از فردی که می شناسید مبتلا به صرع است، یا از کسی که زمان زیادی را با او می گذراند، بپرسید که به دنبال چه چیزی باشید.
چگونه در هنگام تشنج کمک کنیم
وقتی فردی تشنج می کند، هدف اصلی شما این است که او را از آسیب دیدگی دور نگه دارید. اگر دیدید کسی دچار تشنج شد چه کاری باید انجام دهید:
وحشت نکنید. نفس عمیق بکشید و آرام باشید.
در صورت امکان، زمان شروع تشنج را یادداشت کنید تا متوجه شوید که آیا بیش از حد طولانی (پنج دقیقه یا بیشتر) ادامه دارد.
اگر روی صندلی نشسته اند، به آرامی آنها را به زمین هدایت کنید یا سعی کنید از افتادن آنها جلوگیری کنید. صدمات سر شایع است و معمولاً در اثر افتادن در شروع تشنج ایجاد می شود.
تمام اجسام سنگین یا تیز را از آنها دور کنید. این شامل میز، صندلی یا هر مبلمان سخت دیگری است.
سعی کنید چیزی نرم، مانند یک ژاکت یا پتو، زیر سر فرد قرار دهید تا از آسیب دیدگی سر جلوگیری شود.
اگر می توانید با خیال راحت این کار را انجام دهید، عینک آنها را بردارید.
در صورت امکان، آنها را به سمت خود بغلتانید.
در حالی که شل کردن کمربندها یا کراوات ها برای کمک به تنفس راحت تر ممکن است مفید باشد، هرگز کسی را در هنگام تشنج پایین نگیرید.
تا پایان تشنج با آنها بمانید، سپس حساس باشید و حمایت کنید.
ممکن است افسانه قدیمی در مورد خطر خفگی زبان شخصی در هنگام تشنج را شنیده باشید. این چیزی نیست که واقعاً اتفاق بیفتد، و اگر بخواهید چیزی را به زور در دهان آنها وارد کنید، ممکن است در نهایت آنها را مجروح کنید.
چه زمانی با 115 تماس بگیرید
پس از اینکه فردی دچار تشنج شد، معمول است که برای مدت کوتاهی بیهوش بماند. تا زمانی که آنها نفس می کشند و آسیبی ندیده اند، ممکن است نیازی به کمک فوری پزشکی نداشته باشید.
طبق گفته بنیاد صرع، شما باید با 115 تماس بگیرید:
فردی که سابقه تشنج نداشته باشد، دچار تشنج شده است.
تشنج پنج دقیقه یا بیشتر طول می کشد.
تشنج ها یکی پس از دیگری رخ می دهد بدون اینکه فرد در این بین هوشیار شود.
تشنج‌ها نزدیک‌تر به هم اتفاق می‌افتند که برای آن فرد عادی است.
فرد دچار مشکل تنفسی یا خفگی می شود.
فرد درخواست مراقبت پزشکی می کند.
همچنین اگر تشنج در آب رخ داد یا اگر آسیبی به دلیل تشنج رخ داد، کمک فوری ضروری است.
کمک های اولیه بعد از تشنج
هنگامی که فرد پس از تشنج از خواب بیدار می شود، ممکن است سرگردان باشد و نداند چه اتفاقی افتاده است. پزشکان این حالت را حالت پستی می نامند. به فرد اطمینان دهید که همه چیز خوب است و با آرامش به او اطلاع دهید که چه اتفاقی افتاده است. مهم است که مطمئن شوید که هر گونه آسیب مراقبت می شود.
اگر برای کمک اضطراری تماس گرفته‌اید، امدادگران (و پزشک اورژانس) ممکن است از شما بپرسند که فرد درست قبل از تشنج چه می‌کرده است. در برخی موارد این اطلاعات می تواند در تعیین محرک های تشنج مفید باشد.
کارکنان اورژانس را در مورد سایر شرایطی که فرد دارد که ممکن است به تشنج کمک کند، مطلع کنید. به عنوان مثال، برخی از افراد مبتلا به دیابت و صرع ممکن است قبل از شروع تشنج قند خون پایین داشته باشند.
مراقبت
اگر در اطراف فرد مبتلا به صرع هستید، ممکن است بخواهید آموزش کمک های اولیه صرع را بررسی کنید. مراکز کنترل بیماری (CDC) برنامه هایی را برای چندین نوع از افراد حرفه ای که احتمالاً با تشنج مواجه می شوند، ارائه می دهد، مانند کارکنان مدرسه، مجریان قانون، کارکنان مراقبت از کودکان و کسانی که از افراد مسن مراقبت می کنند.
اگر فردی در خانواده شما مبتلا به صرع است، ممکن است بخواهید تمرینات تشنجی را انجام دهید تا همه بتوانند به روش صحیح به آنها پاسخ دهند. همچنین، با هلال احمر محلی خود یا سازمان دیگری که آموزش کمک های اولیه را ارائه می دهد بررسی کنید تا ببینید آیا آنها کلاس های آموزشی ویژه تشنج دارند یا خیر.
هلال احمر یک برنامه کمک های اولیه ارائه می دهد که ممکن است در هنگام تشنج یا سایر بحران های پزشکی مفید باشد.
منبع : verywellhealth
