پسوریازیس پلاکی شایع ترین شکل پسوریازیس است که حدود 90 درصد از موارد را تشکیل می دهد. این یک بیماری خودایمنی است که در آن سلول‌های پوست به سرعت ساخته می‌شوند و پوسته‌ها و لکه‌های خشک و خارش‌دار ایجاد می‌کنند که پوسته پوسته می‌شوند.
در حالی که علت اصلی بیماری همچنان یک راز باقی مانده است، عواملی وجود دارند که اغلب می‌توانند باعث شیوع یا بدتر شدن آن شوند، از جمله چاقی، استرس، و سیگار کشیدن. کنترل علائم ممکن است دشوار باشد، اما طیف وسیعی از داروها وجود دارد که همیشه در حال گسترش است. می تواند پاسخ ایمنی را تعدیل کند و تسکین قابل توجهی ایجاد کند.
علائم پسوریازیس پلاکی
پسوریازیس پلاک مزمن، که به عنوان پسوریازیس ولگاریس نیز شناخته می‌شود، معمولاً به صورت تکه‌های برجسته پوست ملتهب پوشیده شده با پوسته‌های سفید نقره‌ای (پلاک) ظاهر می‌شود. پسوریازیس پلاکی همچنین می تواند روی ناخن ها تأثیر بگذارد و باعث تغییر رنگ، سوراخ شدن و حتی جدا شدن ناخن از بستر ناخن شود.
علیرغم ظاهر آن، پسوریازیس مسری نیست.
علائم پسوریازیس پلاکی اغلب می‌تواند در طول عفونت، زمانی که فرد تحت استرس است، یا اگر پوست آسیب دیده است، بدتر شود. خاراندن فقط شرایط را بدتر می کند و باعث خونریزی و ضخیم شدن قابل مشاهده پوست آسیب دیده می شود.
علائم ممکن است بیایند و از بین بروند، اغلب برای ماه ها و حتی سال ها در یک زمان در حالت بهبودی باقی می مانند قبل از اینکه بدون هیچ دلیل مشخصی شعله ور شوند. در برخی موارد، علائم ممکن است دوره ای و حتی فصلی باشد.
علت پسوریازیس پلاکی
دانشمندان هنوز به طور کامل مکانیسم‌های پشت بیماری‌های خودایمنی مانند پسوریازیس پلاکی را درک نکرده‌اند، اما معتقدند که ژنتیک یک فرد نقش اصلی را بازی می‌کند. حدود یک سوم افراد مبتلا به پسوریازیس سابقه خانوادگی این بیماری را دارند
و شواهدی از جهش های کروموزومی در مکان های خاص یک ژن (به عنوان PSORS1 تا PSORS9 شناخته می شود).
علل دیگر پسوریازیس پلاکی، از جمله عفونت های گذشته یا قرار گرفتن در معرض مواد سمی است، اما بیشتر آنها در بهترین حالت فرضی هستند.
محرک هرچه باشد، پسوریازیس پلاکی به طور موثری سرعت تولید سلول های پوست را تسریع می کند.
در حالی که سلول های طبیعی پوست هر 28 تا 30 روز تعویض می شوند، آنهایی که تحت تاثیر پسوریازیس پلاکی قرار دارند هر سه تا پنج روز یکبار تعویض می شوند.
به همین دلیل، سلول‌های پوستی جدید سریع‌تر از ریزش سلول‌های قدیمی تجمع می‌یابند. در همان زمان، رگ‌های خونی درست در زیر پوست در پاسخ به التهاب مزمن شروع به بزرگ شدن می‌کنند و باعث تورم و قرمزی موضعی می‌شوند.
تشخیص پسوریازیس پلاکی
پسوریازیس پلاکی اغلب از طریق ظاهر پوست تشخیص داده می شود.
با این حال، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی می‌خواهد آن را از سایر اشکال پسوریازیس (مانند پسوریازیس روده‌ای، 9 که توسط عفونت استرپتوکوک ایجاد می‌شود، یا پسوریازیس پوسچولار که با تاول‌های پر از چرک مشخص می‌شود) و همچنین اختلالات پوستی با ویژگی‌های مشابه، متمایز کند. مانند :
لنفوم سلول T جلدی
اگزمای دیسکوئید
پیتریازیس روزآ
درماتوفیتوز
اگزمای سبورئیک
اگر تشخیص نامشخص باشد، بیوپسی یا خراش دادن پوست ممکن است انجام شود و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده شود.
درمان پسوریازیس پلاکی
علاوه بر ناراحتی، پسوریازیس پلاکی می تواند یک وضعیت ناراحت کننده باشد، که گاهی اوقات اعتماد به نفس و احساس سلامتی فرد را تضعیف می کند. خوشبختانه، درمان پسوریازیس به طور قابل توجهی در سال‌های اخیر همراه با درک روزافزون ایمونولوژی و خودایمنی پیشرفت کرده است.
کورتیکواستروئیدهای موضعی، 11 که می توانند به طور مداوم استفاده شوند اما معمولاً بیش از هشت هفته (به دلیل خطر نازک شدن پوست) قابل استفاده نیستند.
فتوتراپی که در آن از اشعه ماوراء بنفش مصنوعی برای نفوذ به پوست و کند کردن رشد سلول های پوست استفاده می شود.
داروهای غیر بیولوژیک مانند متوترکسات و سیکلوسپورین که سیستم ایمنی را به طور کلی سرکوب می کنند.
داروهای بیولوژیکی جدید، مانند Enbrel (etanercept)، Humira (adalimumab)، Remicade (infliximab)، Stelara (ustekinumab) و Taltz (ixikizumab)، که بخش‌های خاصی از سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند.
Otezla (apremilast)، که برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک تایید شده است.
آنالوگ های ویتامین D3 که به نظر می رسد تولید سلول های پوست را کند می کند.
رتینوئیدها، ترکیبات شیمیایی مرتبط با ویتامین A که تولید سلول های پوست را تنظیم می کنند.
مقابله
در حالی که پسوریازیس پلاکی می تواند ناامید کننده و کنترل آن دشوار باشد، راه هایی برای مقابله با این بیماری وجود دارد، زیرا شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود به دنبال راه حلی پایدار هستید.
مهمترین آنها کاهش استرس است. برای این منظور، شما باید راه هایی بیابید که نه تنها استرس را در زندگی خود کاهش دهید (مانند یوگا یا مدیتیشن) بلکه در صورت داشتن علائم مداوم یا بدتر شدن اضطراب یا کمک حرفه ای بخواهید. افسردگی.
رژیم غذایی و ورزش همچنین می تواند به کاهش برخی از استرس های التهابی ناشی از چاقی کمک کند و در عین حال خلق و خو، قدرت و ظاهر کلی فرد را بهبود بخشد.
