سرخجه یک بیماری ویروسی است که به ویژه برای زنان باردار و جنین خطرناک است. اگر در اوایل بارداری به این بیماری مبتلا شوید، احتمال سقط جنین یا نقایص مادرزادی زیاد است.
سرخجه اغلب سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نامیده می شود. قبل از اینکه واکسیناسیون به طور معمول به بچه ها داده شود، سرخجه در درجه اول یک بیماری دوران کودکی بود.
علائم سرخجه
خارج از اثراتی که سرخجه بر بارداری و سندرم سرخجه مادرزادی دارد، در اکثر بیماران به صورت یک بیماری بسیار خفیف ظاهر می شود. تقریباً نیمی از افراد آلوده علیرغم اینکه در بسیاری از موارد عفونی هستند، هیچ علامت یا علامتی را نشان نمی دهند. کودکان بیشتر از بزرگسالان علائمی را نشان نمی دهند.
شایع ترین علامت، راش ماکولوپاپولار است که حدود دو هفته پس از عفونت روی صورت شروع شده و از آنجا به پایین گسترش می یابد.
یک تا پنج روز قبل از شروع بثورات (معروف به دوره پرودرومال) یک بیماری خفیف شبه آنفولانزا است که با تب خفیف، کسالت، تورم غدد لنفاوی و عفونت دستگاه تنفسی فوقانی همراه با گلودرد، سرفه و آبریزش بینی خود را نشان می دهد.
چشم صورتی (التهاب ملتحمه) یک علامت شایع است که همراه با بیماری آنفولانزا مانند قبل از ظاهر شدن بثورات است. در بزرگسالان، چشم صورتی ممکن است همراه با سردرد باشد. حدود 70 درصد از نوجوانان و زنان بزرگسالی که به سرخجه مبتلا می شوند ممکن است به آرتریت مبتلا شوند.
در موارد بسیار نادر، سرخجه می تواند باعث مشکلات خونریزی یا عفونت های مغزی (مننژیت یا آنسفالیت) شود.
علت سرخجه
سرخجه یک ویروس RNA از جنس Rubivirus در خانواده Togaviridae است. از طریق قطرات و تماس با فرد آلوده منتقل می شود. فرد مبتلا تا یک تا دو هفته قبل از ظهور علائم مسری است. هیچ حیوانی (غیر انسان) حامل ویروس وجود ندارد.
زنان باردار بیشتر در معرض خطر هستند تا زمانی که علیه ویروس واکسینه نشده باشند.
CDC واکسیناسیون را برای همه کودکان و زنانی که قصد باردار شدن دارند توصیه می کند. واکسن مورد استفاده واکسن سرخک، اوریون، سرخجه (MMR) است.
زنان در سنین باروری نباید در عرض چهار هفته پس از دریافت واکسن باردار شوند. یک زن باردار واکسینه نشده باید تا پس از تولد برای دریافت واکسن MMR صبر کند و از سفرهای بین المللی خودداری کند.
تشخیص سرخجه
تشخیص سرخجه پیچیده است. هیچ آزمایش خون محکم، آسان و سریعی برای شناسایی عفونت وجود ندارد. اگر احتمال قرار گرفتن در معرض سرخجه برای یک زن باردار غیرایمنی وجود دارد، بسیار مهم است که به دنبال یک پزشک برای آزمایش باشید. چندین آزمایش مختلف وجود دارد که ممکن است درخواست شود، از جمله کشت نمونه های بینی و گلو، اما به دست آوردن آنها ممکن است دشوار باشد.
آزمایش این بیماری با پیشرفت بیماری تغییر می کند. برخی از آزمایشات خون (مانند IgM) اگر حداقل چهار روز پس از شروع بثورات انجام شود، مؤثرتر است. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند نوع مناسب آزمایش خون را سفارش دهد.
درمان سرخجه
هیچ درمان ضد ویروسی برای سرخجه وجود ندارد. به دلیل اثرات شدیدی که عفونت می تواند بر جنین داشته باشد، اگر یک زن باردار غیرایمن در معرض این بیماری قرار گیرد، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است ختم بارداری را پیشنهاد کنند. اگر این یک گزینه نیست، پزشک ممکن است دو دوز تزریق گلوبولین ایمنی را در عرض 72 ساعت (3 روز) پس از قرار گرفتن در معرض توصیه کند. تزریق ایمونوگلوبولین برای کاهش علائم استفاده می شود، اگرچه احتمالاً آنها را متوقف نمی کند. نوزادان مبتلا به سندرم سرخجه مادرزادی از زنان تحت درمان با ایمونوگلوبولین به دنیا آمده اند.
درمان عمدتاً حمایتی است. برای کاهش علائم می توان از مسکن های تب و درد استفاده کرد.
سندرم سرخجه مادرزادی
هنگامی که یک زن باردار به سرخجه مبتلا می شود، در خطر سقط جنین یا مرده زایی قرار می گیرد و جنین در حال رشد او در خطر تولد با نقایص شدید مادرزادی به نام سندرم سرخجه مادرزادی است. احتمال نقایص مادرزادی در اوایل بارداری بیشتر است. به خصوص در سه ماهه اول بارداری خطرناک است.
این نقایص مادرزادی مادام العمر هستند و می توانند یکی از موارد زیر باشند:
وزن کم هنگام تولد
کهیر
ناشنوایی
آب مروارید یا گلوکوم
نقایص قلبی
ناتوانی های ذهنی
آسیب کبد یا طحال
ضربه مغزی
شرایط هورمونی
التهاب تنفسی
هیچ درمانی برای سندرم سرخجه مادرزادی وجود ندارد. هر یک از عوارض احتمالی باید به صورت جداگانه درمان شود.
