آب مروارید مادرزادی در نوزادان و کودکان

این یک باور رایج است که آب مروارید فقط در چشم افراد مسن رخ می دهد. با این حال، نوزادان و کودکان ممکن است با آب مروارید به دنیا بیایند، یا ممکن است با افزایش سن به آن مبتلا شوند. آب مروارید مادرزادی علائمی مشابه آب مروارید بزرگسالان ایجاد می کند که شامل کدر شدن عدسی چشم که می تواند باعث تاری دید یا کوری شود.

عدسی که در پشت عنبیه چشم قرار دارد، به طور معمول شفاف است و به نور ورودی اجازه می دهد تا تصویر را به وضوح روی شبکیه متمرکز کند. اگر آب مروارید ایجاد شود، عدسی کدر می شود و باعث می شود تصاویر تار و مخدوش شوند.

علائم آب مروارید مادرزادی

آب مروارید همیشه قابل مشاهده نیست. با این حال، اگر کودک شما بزرگتر باشد، ممکن است از علائم بصری خاصی شکایت کند که باید به شما در مورد آب مروارید احتمالی هشدار دهد. علائم زیر ممکن است نشانه آب مروارید باشد و باید به پزشک کودک گزارش شود:

دید ابری
تاری دید
کاهش بینایی
دوبینی
نورهایی که خیلی روشن به نظر می رسند
رنگ هایی که محو شده اند

اگر کودک یا کودک شما خیلی کوچک است، نمی توانند از علائم شکایت کنند. اگر متوجه یک لکه سفید یا خاکستری روی مردمک کودکتان شدید، ممکن است آب مروارید باشد. سعی کنید چراغ قوه را به چشمان فرزندتان بتابانید. آب مروارید گاهی باعث سفید شدن مردمک ها می شود. به خاطر داشته باشید که آب مروارید گاهی اوقات فقط در یک چشم ظاهر می شود.

ممکن است بتوانید با اعمال فرزندتان آب مروارید مادرزادی را تشخیص دهید. به عنوان مثال، کودک مبتلا به آب مروارید ممکن است مستقیماً به صورت شخصی یا سایر اشیاء بزرگ در دید او نگاه نکند. همچنین، آنها ممکن است به شدت چروک شوند و در صورت قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید سعی کنند از چشمان خود محافظت کنند. همچنین ممکن است متوجه ناهماهنگی چشم های فرزندتان یا حرکات مکرر چشم شوید. برخی از والدین هنگام تماشای عکس ها متوجه آب مروارید در چشمان فرزندانشان شده اند. به جای دیدن “چشم قرمز” در تصاویر، آب مروارید ممکن است به صورت “چشم سفید” ظاهر شود.

علت آب مروارید مادرزادی

آب مروارید می تواند ارثی باشد. برخی از نوزادان با آب مروارید متولد می شوند که به آب مروارید مادرزادی معروف است.

این آب مروارید ممکن است به دلیل عفونت های خاص، مشکلات متابولیک، دیابت، ضربه، التهاب یا واکنش های دارویی ایجاد شود.

برخی از آنتی بیوتیک های مورد استفاده برای درمان عفونت در زنان باردار ممکن است باعث آب مروارید در نوزادان تازه متولد شده شوند. اگر مادر دچار عفونت هایی مانند سرخک یا سرخجه، آبله مرغان، سیتومگالوویروس، هرپس سیمپلکس، هرپس زوستر، فلج اطفال، آنفولانزا، ویروس اپشتین بار، سیفلیس یا توکسوپلاسموز شود، ممکن است آب مروارید در دوران بارداری ایجاد شود. گاهی اوقات آب مروارید مادرزادی به دلیل مشکلات کروموزومی مانند سندرم داون ایجاد می شود.

برخی از کودکان در چند سال اول زندگی دچار آب مروارید می شوند. ضربه به چشم، مانند ضربه شدید به چشم، گاهی اوقات می تواند منجر به آب مروارید شود. گاهی اوقات آب مروارید در دوران نوزادی و نوزادی نادیده گرفته می شود اما در یک کودک بزرگتر کشف می شود.

تشخیص آب مروارید مادرزادی

اکثر آب مرواریدهای اطفال اندکی پس از تولد، زمانی که نوزاد قبل از ترک بیمارستان معاینه می شود، تشخیص داده می شود. برخی از آنها توسط پزشکان اطفال در طول معاینات کودک تشخیص داده می شوند. گاهی اوقات آب مروارید مادرزادی می تواند برای سال ها مورد توجه قرار نگیرد، عمدتاً به این دلیل که کودکان خردسال معمولاً مشکلات بینایی خود را تشخیص نمی دهند. با این حال، والدین ممکن است به مشکلی مشکوک شوند که فرزندشان بیش از حد به نورهای روشن حساس به نظر می رسد یا به نظر می رسد که با تمرکز مشکل دارد.

به محض اطلاع از مشکل احتمالی، چشم پزشک معاینه کامل چشمی را روی کودک انجام می دهد. این معاینه شامل معاینه هر دو چشم با لامپ شکاف، بررسی فشار داخل چشم و سایر آزمایش‌ها و روش‌های مطب خواهد بود. پزشک می تواند آب مروارید را در یک یا هر دو چشم بسته به نتایج آزمایش بالینی تشخیص دهد.

درمان آب مروارید مادرزادی

درمان آب مروارید کودکان بسته به نوع و شدت آب مروارید متفاوت است. اکثر کودکان مبتلا به آب مروارید مادرزادی برای برداشتن آن نیاز به جراحی دارند. در بیشتر موارد، آب مروارید باید هرچه زودتر حذف شود، حتی در هفته های اول زندگی نوزاد. کودکانی که تحت عمل جراحی آب مروارید قرار می گیرند معمولاً درد یا ناراحتی بسیار کمی را تجربه می کنند.

روش جراحی برای برداشتن آب مروارید در نوزاد یا کودک خردسال با کودک تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. از آنجایی که چشمان آنها بسیار کوچکتر از چشمان بزرگسالان است، جراحی شامل استفاده از ابزارهای جراحی تخصصی و تکنیک های خاص است. جراح ابتدا لنز را با ابزار مخصوصی به قطعات کوچک تقسیم می کند. سپس قطعات از طریق یک برش کوچک برداشته می شوند.

اگرچه برداشتن آب مروارید یک روش ظریف است، اما زمانی که توسط یک جراح چشم با تجربه و اطفال انجام شود، عموماً بی خطر است. خطرات رایج برداشتن آب مروارید، هرچند نادر، شامل گلوکوم، جداشدگی شبکیه، عفونت و نیاز به اعمال جراحی بیشتر است. برای ترمیم و بازیابی اتصالات چشم و مغز مورد نیاز برای دید واضح به درمان نیاز است. به یک معنا، چشم ها باید دوباره یاد بگیرند که چگونه به درستی تمرکز کنند.

چشم پزشکان از تکنیک های زیر برای بازیابی قدرت تمرکز در کودکان استفاده می کنند :

لنزهای تماسی : از لنزهای تماسی پس از جراحی در کودکان زیر ۲ سال استفاده می شود، زیرا چشم و قدرت تمرکز در سال های اول زندگی به سرعت تغییر می کند. در صورت نیاز می توان از لنزهای تماسی در کودکان بزرگتر نیز استفاده کرد. اکثر کودکان نسبتاً سریع با استفاده از لنزهای تماسی سازگار می شوند.

لنزهای داخل چشمی : لنزهای داخل چشمی لنزهای مصنوعی هستند که می‌توان آنها را به جای لنزهای طبیعی در کودکان خردسال کاشت. کودکان نمی توانند عدسی را در داخل چشم احساس کنند.

عینک : هنگامی که هر دو چشم تحت تأثیر آب مروارید قرار گرفته اند، ممکن است به کودکان عینک زده شود. عینک را می توان علاوه بر لنزهای تماسی یا لنزهای داخل چشمی نیز استفاده کرد، زیرا ترمیم فوکوس برای دید آینده کودک باید به دقت مدیریت شود.

اگر پس از جراحی آمبلیوپی (تنبلی چشم) ایجاد شود، ممکن است نیاز به چسباندن چشم باشد. وصله زدن شامل پوشاندن چشم خوب برای تحریک بینایی در چشمی است که آب مروارید برداشته شده است.