برای بیماران مبتلا به خستگی مرتبط با سرطان ، ورزش آخرین فعالیت در لیست فعالیت های جذاب است. طبق یک مطالعه جدید، فعالیت بدنی بهترین راه برای مبارزه با این عارضه جانبی رایج است. محققان با مقایسه انواع روش های درمانی برای خستگی مرتبط با سرطان ، دریافتند که ورزش یا مداخلات روانشناختی بهترین نتیجه را دارد ، در حالی که درمان های دارویی تأثیر کمتری دارند. بر اساس یافته های آنها ، نویسندگان پیشنهاد می کنند که پزشکان به جای مراجعه به داروها ، در وهله اول باید به بیماران مبتلا به خستگی مربوط به سرطان ، ورزش یا روان درمانی را توصیه کنند.
خستگی شایعترین عارضه جانبی برای بیمارانی است که تحت سرطان درمان می شوند. علاوه بر خستگی و کمبود انرژی ، خستگی مرتبط با سرطان ممکن است باعث سردرگمی ، تحریک پذیری ، ضعف حافظه و افسردگی شود. این نه تنها می تواند با جلوگیری از انجام فعالیتهای روزمره ، کیفیت زندگی بیماران را کاهش دهد ، بلکه ممکن است آنها را از انجام درمان سرطان دلسرد کند.
دستورالعمل های فعلی نشان می دهد که ورزش، دارو و مداخلات روانشناختی مانند درمان شناختی رفتاری ممکن است برای کاهش خستگی مرتبط با سرطان موثر باشد ، اما کدام روش درمانی بهتر است؟
ورزش موثرتر از دارو است
محققان داده های ۱۱۳ کارآزمایی بالینی تصادفی را ارزیابی کردند که اثرات فعالیت بدنی، دارو و مداخلات روانشناختی و همچنین ترکیبی از هر دو فعالیت بدنی و مداخلات روانشناختی را بر خستگی مربوط به سرطان ارزیابی می کند.
در کل ، این مطالعات شامل ۱۱۵۲۵ بیمار بین ۳۵ تا ۷۲ سال مبتلا به سرطان بود که همه آنها خستگی مرتبط با سرطان داشتند. تقریبا نیمی از مطالعات مربوط به زنان مبتلا به سرطان پستان بود ، در حالی که در ۱۰ مطالعه مردان با انواع دیگر سرطان ثبت نام شدند.
محققان دریافتند که ورزش و مداخلات روانشناختی به یک اندازه برای کاهش خستگی مرتبط با سرطان موثر هستند ، همانطور که از طرق مختلف ارزیابی خستگی – از جمله مقیاس خستگی پایپر و پرسشنامه خستگی چند بعدی تعیین می شود.
درمان های دارویی ، که شامل مودافینیل و ریتالین بودند ، کمتر از مداخلات ورزشی و روانشناختی موثر بودند.
براساس این یافته منبع معتبر، این تیم می گوید که پزشکان باید تاکید کمتر به توصیه درمان های دارویی برای بیماران مبتلا به خستگی مرتبط با سرطان و بیشتر روی فعالیت های بدنی و درمان های روانشناختی داشته باشند.
تحقیقات نشان می دهد که این داروها خیلی خوب کار نمی کنند ، اگرچه به طور مداوم تجویز می شوند. بیماران سرطانی در حال حاضر داروهای زیادی مصرف می کنند و همه آنها با خطرات و عوارض جانبی همراه هستند. بنابراین هر زمان که می توانید یک دارو را کم کنید ، این بیشتر به درد بیماران می خورد.
اگر یک بیمار سرطانی با خستگی مشکل دارد بجای اینکه به دنبال فنجان های اضافی قهوه ، چرت یا یک راه حل دارویی باشد، یک پیاده روی ۱۵ دقیقه ای را در نظر بگیرید.
این یک مفهوم واقعاً ساده است اما برای بیماران و جامعه پزشکی بسیار دشوار است که این موضوع را قبول کنند، زیرا این مداخلات در گذشته و مرکز توجه نبوده است.
