بسیاری از افراد در مورد وجود توده یا علامت عجیب روی پوست خود به پزشک مراجعه می کنند. اکثر تومور پوستی خوش خیم هستند اما در برخی موارد ممکن است رشد بدخیم باشند.
انواع مختلفی از تومورها با روش های مختلف درمان می شوند. درک انواع مختلف تومورها و نحوه درمان آنها می تواند به شما در جستجوی مراقبت های پزشکی مناسب در زمان نیاز کمک کند.
انواع تومور پوستی
اکثر تومورهای پوستی خوش خیم هستند و فقط یک نگرانی زیبایی هستند. برخی از رایج ترین انواع تومورهای خوش خیم پوست به شرح زیر است.
کراتوز سبورئیک
کراتوز سبورئیک بیشتر در صورت، شانه ها، قفسه سینه یا پشت دیده می شوند اما می تواند در هر نقطه از پوست مشاهده شود. رنگ کراتوز سبورئیک از قهوه ای روشن تا سیاه متغیر است و در ظاهر برجسته و مومی شکل است. اغلب زمانی ظاهر می شوند که روی پوست چسبیده اند و یکی از شایع ترین تومورهای خوش خیم پوست هستند.
آنها معمولاً در بزرگسالان میانسال تا مسن دیده می شوند. آنها بی ضرر هستند و در صورت ایجاد نگرانی از نظر زیبایی قابل حذف هستند. با این حال اگر در مورد تشخیص کراتوز سبورئیک شک و تردید وجود دارد باید نمونه برداری برای تأیید انجام شود.
آنژیوم گیلاس
آنژیوم گیلاسی یک لکه عروقی کوچک قرمز رنگ (برجسته) یا ماکول (صاف) است که خوش خیم است. اینها رایج بی ضرر هستند و علت آن ناشناخته است. اغلب لازم نیست که آنها درمان شوند اما در صورت ایجاد مشکل زیبایی می توان از لیزر درمانی برای برداشتن آنها استفاده کرد.
خال
خال ها از تومورهای پوستی بسیار شایع هستند. آنها معمولاً به شکل گرد با حاشیه صاف هستند و به صورت برجستگی قهوه ای یا لکه ای روی پوست ظاهر می شوند.
آنها از ملانوسیت ها (نوع خاصی از سلول های پوست که رنگدانه تیره کننده پوست به نام ملانین تولید می کنند) تشکیل شده اند. آنها می توانند در هر مرحله از زندگی ظاهر شوند می توانند بلند یا مسطح باشند و در هر نقطه از بدن یافت می شوند.
اکثر مردم حداقل یک خال دارند و معمولاً بی ضرر هستند. با این حال اگر یک خال تغییر شکل، رنگ، اندازه، یا شروع به خونریزی و پوسته بدهد ممکن است نشانه ای از ابتلا به سرطان پوست باشد. در این مورد نمونه برداری برای بررسی وجود سرطان پوست مورد نیاز است.
هیپرپلازی چربی
هیپرپلازی سباسه به شکل پاپولهای گنبدی شکل، زرد و نرم ظاهر می شود که برخی از آنها در مرکز خود شیب دارند. آنها معمولاً در صورت (پیشانی، بینی و گونه ها) ظاهر می شوند اما گاهی اوقات می توانند در فرج ظاهر شوند.
آنها خوش خیم هستند با این حال از آنجا که اغلب شبیه سرطان سلول بازال هستند ممکن است برای تشخیص نمونه برداری لازم باشد.
کراتوز اکتینیک
کراتوز اکتینیک به عنوان کراتوز خورشیدی یا پیری نیز شناخته می شود. در مناطقی که در معرض آفتاب قرار گرفته اند به صورت پلاک های خشن و پوسته پوسته روی پوست ظاهر می شوند. معمولاً تا ۴۰ سالگی ظاهر نمی شوند زیرا سالها در معرض نور خورشید قرار می گیرند.
اگرچه این تومور پوستی خوش خیم است اما در صورت عدم درمان ۵ تا ۱۰ درصد خطر تبدیل کراتوزهای اکتینیک به کارسینوم سلول سنگفرشی (نوعی سرطان پوست) وجود دارد.
کراتوآکانتوما
این نوع ضایعات به سرعت رشد می کنند و اغلب در افراد مسن به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می شوند. اندازه آنها می تواند در مدت کوتاهی چند هفته ای به ۲ سانتی متر یا بیشتر برسد. این تومور پوستی اغلب دارای یک شیب در مرکز هستند که کراتینه است (زمخت، سفت و ساخته شده از کراتین).
لیپوم
لیپوم ها معمولاً در زیر پوست یافت می شوند، اما می توانند در هر جایی که سلول های چربی وجود دارند ایجاد شوند. از نظر فنی تومور پوستی نیستند، اینها شایع ترین نوع تومورهای بافت نرم زیر جلدی هستند.
اگرچه آنها معمولاً هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند، اما اگر بزرگ شوند یا به ساختار زیرین فشار وارد کنند، می توانند باعث درد و ناراحتی شوند. اگر خیلی بزرگ باشد (بیش از ۵ سانتی متر)، توصیه می شود برای رد لیپوسارکوم از یک پزشک بالینی مشاوره بگیرید.
درماتوفیبروم
درماتوفیبروماها اغلب بر روی بازوها و پاها به صورت توده های کوچک سختی که رنگ آنها از صورتی تا قهوه ای متفاوت است دیده می شود. این می تواند یک تومور خوش خیم ناشی از فولیکولیت یا واکنشی به یک آسیب جزئی یا نیش حشره باشد. آنها همچنین گاهی اوقات در بیمارانی که نقص ایمنی دارند یا دارای یک اختلال خود ایمنی هستند رخ می دهد.
درماتوفیبروما را می توان با ملانوم اشتباه گرفت، بنابراین تایید تشخیص توصیه می شود. برداشتن جراحی یا کرایوسرجری اغلب برای برداشتن استفاده می شود، اما برداشتن آن ضروری نیست مگر اینکه درماتوفیبروما علائم ایجاد کند.
آکروکوردون
آکروکوردون (برچسب های پوستی) رشدهای کوچک، نرم و همرنگ پوست هستند. تقریباً نیمی از افراد حداقل یک برچسب پوستی دارند، و این علائم در افراد مسن و افراد چاق شایع تر است. برداشتن آنها ضروری نیست مگر اینکه باعث تحریک شوند یا از نظر زیبایی مشکلی ایجاد کنند.
گرانولوم پیوژنیک
گرانولوم های پیوژنیک ضایعات عروقی هستند که معمولاً در پنج سال اول زندگی ظاهر می شوند اما می توانند در هر سنی ایجاد شوند. اندازه آنها معمولا کمتر از ۱ سانتی متر است، اما تمایل به خونریزی دارند.
تومور پوستی گرانولوم پیوژنیک اغلب به سرعت ایجاد می شود و در بیشتر موارد هیچ علت مشخصی وجود ندارد. معمولاً برای برداشتن بیوپسی اکسیزیون توصیه می شود.
کیست سباسه
کیست های سباسه کیست های گرد پر از کراتین هستند و می توانند به عنوان کیست های اپیدرموئید، اینکلوژن یا کراتینوئید نیز شناخته شوند. آنها ندول های سفت و همرنگ پوست هستند که اغلب در قسمت بالایی بدن یا صورت یافت می شوند.
اندازه آنها متفاوت است و پتانسیل پارگی دارند که می تواند منجر به پاسخ التهابی و به طور بالقوه عفونت شود. معمولاً نیازی به درمان ندارند مگر اینکه کیست پاره شود.
تومورهای پوستی سرطانی
سه نوع شایع تومورهای پوستی که باید مراقب آنها باشید و سرطانی هستند و نیاز به درمان فوری دارند عبارتند از :
سرطان سلول بازال
سرطان سلول بازال (BCC) شایع ترین نوع سرطان پوست است. از لایه سلولی پایه اپیدرم شروع می شود.
BCC اغلب در نواحی بدن در معرض نور خورشید مانند پوست سر، سر، صورت و گردن یافت می شود. با این حال این می تواند در هر نقطه از بدن رخ دهد و می تواند به اشکال مختلف ظاهر شود.
سرطان سلول سنگفرشی
سرطان سلول سنگفرشی (SCC) دارای علائمی است که باید مراقب آنها باشید عبارتند از : رشد زگیل مانند ؛ تکه های نامنظم، مداوم و پوسته پوسته، زخم های باز که بهبود نمی یابند و باعث افزایش رشد می شود که ممکن است گاهی اوقات خونریزی کند.
ملانوم
ملانوم در میان این سه نوع سرطان پوست نادر است اما کشنده ترین نیز است. در صورت عدم درمان می تواند به سایر نقاط بدن گسترش یابد.
شایع ترین علامت هشدار دهنده ملانوم لکه یا خال روی پوست است که در اندازه، رنگ یا شکل تغییر کرده است.
علت تومور پوستی چیست؟
دلیل بروز بیشتر انواع تومورهای پوستی مشخص نیست. با این حال در برخی شرایط می تواند ناشی از قرار گرفتن در معرض نور خورشید، ضربه جزئی یا یک بیماری زمینه ای (مانند یک اختلال خود ایمنی) باشد.
تشخیص تومور پوستی
تشخیص با پزشک خانواده شروع می شود. آنها در مورد مدت زمان رشد تومور پوست و سایر سوابق پزشکی مربوطه از شما سوالاتی می پرسند. تومور پوست از نزدیک مورد بررسی قرار می گیرد شاید تحت نور یا بزرگنمایی.
اگر پزشک شما در مورد تشخیص تومور پوست مطمئن نیست، به احتمال زیاد شما را به متخصص پوست و نمونه برداری ارجاع می دهد. بیوپسی جایی است که یک نمونه کوچک (در برخی موارد کل تومور پوست در صورت کوچک بودن) گرفته می شود و با دقت بیشتری مورد بررسی قرار می گیرد تا سلول های سرطانی مورد بررسی قرار گیرد.
اگر تومور پوستی نشان دهنده سرطان پوست باشد یا بیوپسی سرطان پوست را تایید کرده باشد پزشک شما را به تیم تخصصی سرطان پوست ارجاع می دهد.
درمان تومور پوستی چگونه است؟
اکثر تومورها خوش خیم هستند و تنها در صورتی نیاز به درمان دارند که باعث ناراحتی یا نگرانی زیبایی شوند. گزینه های درمانی بسته به نوع تومور پوست متفاوت است اما می تواند شامل موارد زیر باشد :
درمان با لیزر : لیزر تنها طول موج نوری است که بر روی یک پرتو نوری با شدت بالا و باریک متمرکز می شود. آنها بسیار قدرتمند هستند و می توانند بافت انسان را بدون استفاده از چاقوی جراحی برش دهند. لیزرها برای کارهای دقیق جراحی بسیار مفید هستند
کورتاژ و الکترودسیکاسیون : از یک ابزار تیز به نام کورت برای تراشیدن تومور استفاده می شود. سپس یک دستگاه سوزنی مانند از یک جریان الکتریکی برای سوزاندن بافتهای اطراف استفاده می کند و خونریزی را متوقف کرده و سلولهای سرطانی اطراف لبه زخم را از بین می برد.
برش جراحی : برداشتن ساده شامل برش تومور و برخی از بافتهای طبیعی اطراف آن از پوست است.
تراشیدن : از تیغه کوچکی برای تراشیدن ناحیه غیرطبیعی پوست استفاده می شود.
سرما درمانی : نیتروژن مایع یا دی اکسید کربن مایع بر روی بافت غیرطبیعی اسپری می شود تا منجمد و از بین برود.
داروهای موضعی : کرم های موضعی حاوی داروهای ایمونوتراپی یا داروهای شیمی درمانی به سطوح بالایی از دارو اجازه می دهند تا در ناحیه خاصی از پوست بدون تأثیر سیستمیک بر بقیه بدن نفوذ کنند. آنها معمولاً فقط برای رشدهای پیش سرطانی یا سرطانهای پوستی اولیه که گسترش نیافته اند توصیه می شوند.
داروهای خوراکی : از درمان هدفمند، ایمونوتراپی و شیمی درمانی می توان برای درمان سرطان پوست در قالب داروهای خوراکی استفاده کرد.
جراحی Mohs : در جراحی Mohs، یک تومور پشت سر هم از لایه های بسیار نازک برداشته می شود. با برداشتن هر لایه سلولهای سرطانی در زیر میکروسکوپ بررسی می شوند. لایه ها تا زمانی که دیگر سلول های سرطانی دیده نشوند برداشته می شوند. این نوع جراحی تا آنجا که ممکن است بافت طبیعی را بر می دارد و برای درمان نواحی مانند صورت مفید است.
رادیو تراپی : از اشعه برای هدف قرار دادن ناحیه ای از بدن که سرطان در آن وجود دارد استفاده می شود. رادیوتراپی سلول های سرطانی را از بین می برد یا از رشد آنها جلوگیری می کند.
