اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) شامل الگوهای فکری و رفتاری مداوم یا مداوم است که شامل بی اعتمادی، بدگمانی، خصومت و حسادت نسبت به دیگران است. افراد مبتلا به PPD اغلب بر این باورند که دیگران بدخواه هستند یا سعی در صدمه زدن به آنها دارند. PPD می تواند علائم روان پریشی از جمله هذیان و توهم ایجاد کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اختلال شخصیت پارانوئید، علائم، درمان و نحوه مقابله با آن، ادامه مطلب را بخوانید.
تعریف اختلال شخصیت پارانوئید
اختلال شخصیت پارانوئید دارای مجموعه‌ای از معیارها است که در ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، کتاب راهنمای انجمن روان‌پزشکی آمریکا برای تشخیص بیماری‌های روانی مشخص شده است. این معیارهای تشخیصی عبارتند از:
مشکوک به اینکه دیگران بدون مدرکی که این باور را تأیید می کند، آنها را استثمار، آسیب رساندن یا فریب می دهند.
درگیر افکار در مورد اعتماد دوستان.
کمتر به دیگران اعتماد می کنند زیرا می ترسند از آنچه می گویند علیه آنها استفاده شود.
اعتماد به دیگران برایتان سخت است.
ممکن است اظهارات یا رفتار دیگران را تحقیرآمیز یا تهدیدآمیز تفسیر کند.
غالباً کینه توزی خواهد داشت و نابخشودنی است.
ممکن است درک کند که دیگران به شخصیت یا شهرت آنها حمله می کنند.
ممکن است دائماً مشکوک به خیانت همسر یا شریک زندگی خود باشد.
اگر احساس کنند شهرتشان مورد حمله قرار گرفته است، ممکن است با عصبانیت واکنش نشان دهند یا ضدحمله کنند.
علائم اختلال شخصیت پارانوئید
افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید اغلب به باورها و رفتارهای دیگران مشکوک هستند که ممکن است در عملکرد روزانه آنها مشکلاتی ایجاد کند.
برخی دیگر از علائم PPD عبارتند از:
سختگیر و منتقد دیگران
در پذیرش خود انتقاد مشکل دارند
مشکل در کار با دیگران و مشارکتی بودن
ممکن است دیگران را به خاطر کاستی هایی که دارند سرزنش کند
ممکن است اغلب از سیستم دادگاه برای اختلافات حقوقی و دعاوی بیش از حد استفاده کند
ممکن است فانتزی های بزرگ داشته باشد
تمرکز بر مسائل قدرت و رتبه
ممکن است در پاسخ به استرس، اپیزودهای روان پریشی را تجربه کند
علت اختلال شخصیت پارانوئید
اختلال شخصیت پارانوئید ابتدا در دوران کودکی و نوجوانی ظاهر می شود. برخی از تحقیقات نشان می دهد که ممکن است دلایل ژنتیکی برای PPD وجود داشته باشد، از جمله ارتباط با اعضای خانواده که مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلال هذیانی هستند.
محققان نشان می دهند که ترومای دوران کودکی به طور مداوم به عنوان یک عامل خطر برای PPD ارائه می شود.
به طور خاص، غفلت عاطفی دوران کودکی، غفلت فیزیکی، غفلت از نظارت و آزار فیزیکی، همه عوامل خطر برای PPD هستند.
علاوه بر این، افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بیشتر به PPD مبتلا هستند.
ترومای مغزی اغلب به PPD مرتبط است. تا ۲۶ درصد از افراد مبتلا به آسیب های مغزی معیارهای تشخیصی PPD را دارند.
درمان اختلال شخصیت پارانوئید
درمان اختلال شخصیت پارانوئید بسته به علائم و سایر شرایطی که فرد ممکن است داشته باشد متفاوت است. دارو و درمان رفتاری معمولاً زمانی بهترین نتیجه را دارند که برای درمان هر گونه اختلال شخصیتی با هم استفاده شوند.
دارو
هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند اختلال شخصیت را درمان کند و هیچ دارویی توسط سازمان غذا و دارو (FDA) به طور خاص برای PPD تایید نشده است. با این حال، گاهی اوقات از داروها برای کاهش علائم یا شدت آن استفاده می شود.
داروهای درمان اختلال شخصیت پارانوئید ممکن است شامل داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد افسردگی و تثبیت کننده های خلق و خو باشند.
درمان رفتاری
سه نوع درمانی که محققان معتقدند ممکن است در درمان PPD موثر باشد عبارتند از:
درمان شناختی رفتاری (CBT) : CBT یک درمان موثر برای PPD در نظر گرفته می شود. CBT بررسی می کند که چگونه افکار ما بر باورها و رفتار ما تأثیر می گذارد.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) : DBT همچنین یک درمان موثر برای PPD است زیرا اعتبار را برای مشتری ارائه می دهد، تنظیم عاطفی را تشویق می کند و مهارت های مقابله ای را ایجاد می کند.
درمان مبتنی بر ذهنیت (MBT) : این درمان روان پویشی، CBT و روان درمانی بین فردی را ترکیب می کند. به این دلیل مؤثر در نظر گرفته می شود که مهارت ذهنی سازی را افزایش می دهد، که فرآیندی برای درک احساسات، افکار و رفتارهای خود است.
مقابله
مقابله با اختلال شخصیت پارانوئید می تواند چالش برانگیز باشد. در حالی که دارو و روان درمانی ممکن است مؤثرترین راه برای درمان PPD باشد، چند راه دیگر برای مقابله با آن وجود دارد که ممکن است مفید باشد.
خوب بخوابید : داشتن خواب با کیفیت ثابت ممکن است به علائم PPD کمک کند.
یوگا : نشان داده شده است که تمرینات تنفسی یوگا، حرکات و حرکات کششی باعث کاهش اضطراب و آرامش سیستم عصبی می شود که ممکن است برای مبتلایان به PPD مفید باشد.
روزنامه نگاری : روزنامه نگاری اغلب برای بیرونی کردن افکاری که در ذهن در حال گردش هستند مفید است.
مدیتیشن: مطالعات متعدد مبتنی بر شواهد نشان می دهد که مدیتیشن می تواند استرس را کاهش دهد و بهزیستی ذهنی را بهبود بخشد.
منبع : verywellhealth
