آبله مرغان چیست و چگونه درمان می شود

آبله مرغان یک عفونت بسیار مسری است که با بثورات خارش دار متشکل از تاول های قرمز رنگ پر از مایع (آبله) و علائمی شبیه آنفولانزا مشخص می شود. بثورات و سایر علائم معمولاً با داروهای بدون نسخه و داروهای خانگی قابل درمان هستند، اگرچه ممکن است یک داروی ضد ویروسی نیز تجویز شود.

آبله مرغان که زمانی به عنوان یک بیماری اجتناب ناپذیر دوران کودکی شناخته می شد، از زمان ظهور واکسن آبله مرغان کمتر رایج شده است. اگرچه یک حمله اولیه آبله مرغان معمولاً طی چند روز یا چند هفته برطرف می‌شود، ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود هرگز از بدن خارج نمی‌شود و می‌تواند پس از دهه‌ها دوباره ظاهر شود و باعث ایجاد بیماری دردناکی به نام زونا در افراد مسن شود.

علت آبله مرغان

این بیماری توسط ویروس واریسلا زوستر ایجاد می شود. به راحتی از طریق تماس مستقیم یا از طریق هوا با سرفه یا عطسه از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

چه کسانی در خطر ابتلا به آبله مرغان هستند؟

هر کودک یا بزرگسالی که هرگز بیماری آبله مرغان نداشته یا علیه آن واکسینه نشده باشد در خطر ابتلا به این بیماری است.

آبله مرغان از طریق تماس مستقیم یا از طریق هوا از طریق سرفه و عطسه از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. همچنین می‌تواند با قرار گرفتن در معرض مایع ناشی از جوش‌های تاول‌زا پخش شود. پس از مواجهه، علائم معمولاً در عرض چند هفته ظاهر می شوند. اما ممکن است ۱۰ و ۲۱ روز طول بکشد تا ایجاد شود.

آبله مرغان ۱ تا ۲ روز قبل از شروع بثورات و تا زمانی که تاول ها همگی خشک شده و پوسته پوسته شوند مسری است. تاول ها معمولاً ظرف ۵ تا ۷ روز پس از شروع بثورات خشک شده و به پوسته تبدیل می شوند. کودکان باید در خانه بمانند و از سایر کودکان دور بمانند تا زمانی که تمام تاول ها پوسته پوسته شوند. مهم است که افراد آلوده از افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افرادی که پیوند عضو دارند، HIV یا کسانی که تحت درمان سرطان هستند، اجتناب کنند.

اعضای خانواده ای که هرگزاین بیماری را نگرفته اند، با ابتلای یکی دیگر از اعضای خانواده در خانه، احتمال ابتلا به این بیماری بسیار زیاد است. این بیماری اغلب در بزرگسالان نسبت به کودکان شدیدتر است.
اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا شده اند تا آخر عمر از این بیماری مصون خواهند بود. با این حال، ویروس در بافت عصبی غیرفعال می‌ماند و ممکن است بعداً در زندگی دوباره فعال شود و باعث زونا شود. به ندرت، مورد دوم آبله مرغان اتفاق می افتد. آزمایش خون می تواند مصونیت را در افرادی که مطمئن نیستند به این بیماری مبتلا شده اند را تأیید کند.

علائم آبله مرغان چیست؟

علائم معمولاً در کودکان خفیف است. اما علائم ممکن است برای بزرگسالان و افراد در هر سنی با سیستم ایمنی ضعیف تهدید کننده زندگی باشد. با این حال، هر فردی ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد :

علائم غیر راش

بیشتر این علائم یک یا دو روز طول می کشد و سپس با ظاهر شدن بثورات ناپدید می شوند. آنها عبارتند از: ۳

تب (معمولاً خفیف، حدود ۳۸ درجه سانتی گراد، اگرچه می تواند تا ۴۰ درجه نیز بالا رود)
بدحالی
سردرد
از دست دادن اشتها
درد خفیف شکم
تورم غدد

به یاد داشته باشید که فردی که به ویروس واریسلا آلوده شده است می تواند در طی چند روزی که این علائم پیش از بثورات غیر اختصاصی را داشته باشد مسری باشد.

راش آبله مرغان

بثورات آبله مرغان معمولا ابتدا روی تنه، پوست سر و صورت ظاهر می شود و سپس به بازوها و پاها سرایت می کند. بثورات همچنین می تواند باعث ضایعات در غشاهای مخاطی چشم، دهان و واژن شود (اما این شایع نیست).

هر ضایعه آبله مرغان به صورت یک پاپول قرمز ۲ تا ۴ میلی متری با طرحی نامنظم شروع می شود که بر روی آن یک وزیکول با جدار نازک و شفاف پر از مایع بسیار مسری ایجاد می شود. این وزیکول اغلب شبیه به یک “قطره شبنم” توصیف می شود.

هنگامی که یک ضایعه پوسته شد، دیگر مسری در نظر گرفته نمی شود. پوسته معمولاً پس از حدود هفت روز می افتد. با این حال، هنگامی که ضایعات قدیمی پوسته می شوند و از بین می روند، ضایعات جدید همچنان به وجود می آیند، و بنابراین معمول است که ضایعات در مراحل مختلف در یک زمان وجود داشته باشند. تا زمانی که همه ضایعات پوسته پوسته نشده و ضایعات جدیدی تشکیل نشده باشد، فرد مسری در نظر گرفته می شود.

راش آبله مرغان به شدت خارش دارد، اما مهم است که خراشیده نشود. هنگامی که ضایعات یا پوسته ها خراشیده می شوند یا در اثر تماس با خاک زیر ناخن ها عفونی می شوند، زخم های ناخوشایندی ایجاد می شود. به همین دلیل، مقابله با خارش بخش کلیدی درمان آبله مرغان است.

تعداد ضایعات آبله مرغان که یک فرد دریافت می کند متفاوت است. محدوده معمولی ۱۰۰ تا ۳۰۰ ضایعات است. بزرگسالان و کودکان بزرگتر معمولاً ضایعات بیشتری نسبت به کودکان خردسال ایجاد می کنند. افرادی که قبلاً پوستشان آسیب دیده است، مانند آفتاب سوختگی یا اگزما، ممکن است بثورات گسترده‌تری نسبت به دیگران ایجاد کنند.

آبله مرغان چگونه تشخیص داده می شود؟

راش آبله مرغان منحصر به فرد است. تشخیص را معمولاً می‌توان بر اساس ظاهر بثورات و سابقه مواجهه انجام داد.

آبله مرغان چگونه درمان می شود؟

درمان خاص برای آبله مرغان توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما بر اساس موارد زیر تعیین می شود:

سلامت کلی و سابقه پزشکی شما
وسعت شرایط
تحمل شما برای داروها، رویه ها یا درمان های خاص
انتظارات برای سیر شرایط
نظر یا ترجیح شما

درمان آبله مرغان ممکن است شامل موارد زیر باشد :

استامینوفن (برای کاهش تب). به کودکان مبتلا هرگز نباید آسپرین داده شود.
لوسیون پوست (برای رفع خارش)
داروهای ضد ویروسی (برای موارد شدید)
استراحت در رخت خواب
نوشیدن مایعات زیاد (برای جلوگیری از کم آبی بدن)
حمام خنک با جوش شیرین (برای تسکین خارش)

کودکان نباید تاول ها را خراش دهند زیرا ممکن است منجر به عفونت های باکتریایی ثانویه شود. ناخن ها را کوتاه نگه دارید تا احتمال خراشیدن کاهش یابد.

عوارض آبله مرغان چیست؟

عوارض در بزرگسالان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند شایع تر است. عوارض این بیماری پوستی ممکن است شامل موارد زیر باشد :

عفونت باکتریایی

شایع‌ترین عارضه آبله مرغان، عفونت باکتریایی ثانویه ضایعات آبله مرغان است که معمولاً توسط استافیلوکوکوس اورئوس یا استرپتوکوک پیوژنز ایجاد می‌شود و منجر به عفونت‌های پوستی مانند زرد زخم، فورونکولوز، سلولیت و اریسیپل و همچنین عفونت غدد لنفاوی به نام لنفادنیت می‌شود.

این عفونت ها عمدتا سطحی هستند و به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می شوند. با این حال، این خطر وجود دارد که باکتری بتواند به جریان خون گسترش یابد و منجر به شرایطی به نام باکتریمی شود. افراد مبتلا به باکتریمی در معرض خطر پنومونی باکتریایی و همچنین سایر عفونت های بالقوه جدی، از جمله مننژیت، آرتریت، استئومیلیت و سپسیس هستند.

عوارض عصبی

دومین مجموعه شایع از عوارض آبله مرغان، سیستم عصبی را درگیر می کند. یکی از جدی ترین اختلالات عصبی مرتبط با آبله مرغان، یک بیماری دوران کودکی به نام آتاکسی حاد مخچه ای است. علائم عبارتند از تب، تحریک پذیری که با گذشت زمان بدتر می شود، مشکل در راه رفتن، و اختلال در گفتار که می تواند برای روزها یا حتی هفته ها ادامه یابد. خوشبختانه این علائم معمولا خود به خود برطرف می شوند.

یکی دیگر از عوارض عصبی بالقوه آبله مرغان، مننژوانسفالیت واریسلا است، عفونتی که باعث می شود غشاهایی که ساختارهای سیستم عصبی را احاطه کرده و از آنها محافظت می کنند متورم و ملتهب شوند.

علائم می تواند شامل سردرد، حساسیت به نور، سفتی و درد گردن، دلیریوم و تشنج باشد. افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به مننژوانسفالیت پس از آلوده شدن به ویروس واریسلا هستند، افرادی هستند که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند بیمارانی که در مراحل پایانی عفونت با ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) قرار دارند.

عوارض تنفسی

پنومونی واریسلا علت اصلی بیماری و مرگ و میر ناشی از واریسلا در بزرگسالان است. این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که ویروس از طریق جریان خون به ریه‌ها می‌رود، جایی که باعث عفونت می‌شود. تقریباً از هر ۴۰۰ بزرگسالی که به آبله مرغان مبتلا می شوند، یک نفر در نتیجه این بیماری در بیمارستان بستری می شود.

عوامل خطر برای پنومونی واریسلا عبارتند از :

ابتلا به آبله مرغان در سنین بالاتر
بثورات با تعداد زیادی ضایعات
سیستم ایمنی ضعیف
بارداری (به خصوص در سه ماهه سوم)
سیگار کشیدن
انسداد ریه (COPD)

عوارض کبدی

یکی از عوارض شایع آبله مرغان، هپاتیت گذرا است، یک التهاب موقت کبد که معمولاً علائمی ایجاد نمی کند و بدون درمان بهتر می شود.

طبق گفته کلینیک مایو، برخی از کودکان و نوجوانان در حال بهبودی از یک عفونت ویروسی (به ویژه آبله مرغان یا آنفولانزا) در معرض خطر ابتلا به سندرم ری هستند، یک بیماری نادر که باعث تورم کبد و مغز می شود. سندرم ری با آسپرین نیز مرتبط است، بنابراین حتی اگر آسپرین برای کودکان بزرگتر از ۲ سال تایید شده است، بهتر است این دارو را برای درمان علائم آبله مرغان (یا سایر عفونت های ویروسی) به آنها ندهید.

زونا

پس از ابتلای فرد به آبله مرغان، ویروس به طور کامل از بدن دفع نمی شود. در عوض، به نقاطی در سیستم عصبی به نام گانگلیون می‌رود، جایی که شاخه‌های اعصاب به هم می‌رسند و غیرفعال و پنهان می‌مانند.

برخی محرک‌ها می‌توانند ویروس خفته را مجبور کنند که به طور ناگهانی دوباره فعال شود، اغلب ده‌ها سال پس از عفونت اولیه. وقتی این اتفاق بیفتد، ویروس از عصب به پوست برمی‌گردد و باعث ایجاد تاول‌های دردناک و سوزان پوست در امتداد شاخه‌های عصبی می‌شود وضعیتی به نام زونا یا هرپس زوستر و اغلب بزرگسالان بالای ۵۰ سال را مبتلا می‌کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر علائم شما بدتر شد یا علائم جدیدی دارید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. در صورت مشاهده این علائم باید در اسرع وقت به ارائه دهنده خود اطلاع دهید:

تبی که بیش از ۴ روز طول بکشد یا بالاتر از ۳۸.۸ درجه سانتیگراد باشد.
بثورات بیشتر قرمز یا گرم و حساس می شوند و چرک دارند
تغییر در وضعیت ذهنی، مانند گیجی یا خواب آلودگی شدید
داشتن مشکل در راه رفتن
گرفتگی گردن
داشتن مشکلات تنفسی یا سرفه مکرر
استفراغ مکرر

سوالات متداول

منبع : hopkinsmedicine