آب مروارید چشم چگونه به وجود می آید

بیشتر آب مروارید ها زمانی ایجاد می شود که افزایش سن یا آسیب، بافت عدسی چشم را تغییر دهد. پروتئین ها و الیاف موجود در عدسی شروع به تجزیه شدن می کنند و باعث تیرگی یا تاری دید می شوند. برخی از اختلالات ژنتیکی ارثی که باعث سایر مشکلات سلامتی می شوند می توانند خطر ابتلا را را افزایش دهند.

انواع آب مروارید

عدسی از سه لایه تشکیل شده است، لایه بیرونی (کپسول)، لایه میانی (کورتکس) و لایه داخلی (هسته). سه نوع مختلف آب مروارید وجود دارد که با قسمتی از عدسی آسیب دیده مشخص می شوند.

اسکلروتیک هسته ای

این شایع ترین نوع آب مروارید مرتبط با افزایش سن است و باعث تیرگی تدریجی زرد و سفت شدن هسته عدسی می شود. تغییرات در بینایی معمولاً تدریجی است.

همانطور که نوع اسکلروتیک هسته ای ایجاد می شود، ممکن است قبل از بدتر شدن بینایی، دید نزدیک خود را بهبود ببخشید. این مرحله که به آن “دید دوم” می گویند، معمولاً موقتی است.

قشری

دیابت یکی از عوامل خطر اصلی برای ایجاد نوع قشر مغز است. آب مروارید به طور کلی به صورت کدورت سفید و ابری در قشر عدسی ظاهر می شود.

این نوع اغلب شبیه پره های چرخ هستند که به سمت جلو و مرکز عدسی اشاره می کنند. هنگامی که نور به تیرگی های پره مانند برخورد می کند، تمایل به پخش شدن دارد.

زیر کپسولی خلفی (PSCs)

این آب مروارید در پشت عدسی ایجاد می شود و معمولاً یک چشم را بیشتر از دیگری تحت تأثیر قرار می دهد. PSC یک کدورت است که در سطح پشتی لنز ایجاد می شود.

این نوع باعث حساسیت به نور، تاری دید نزدیک و تابش خیره کننده و هاله اطراف نورها می شود. این بیماری در میان افرادی که دیابت دارند یا برای مدت طولانی استروئید مصرف کرده اند، شایع تر است.

علائم آب مروارید

آب مروارید می تواند در یک یا هر دو چشم ایجاد شود. آنها بدون درد هستند و هیچ تغییری در ظاهر چشم شما ایجاد نمی کنند. بینایی معمولاً در اوایل زمانی که آب مروارید کوچک است تحت تأثیر قرار نمی گیرد، اما معمولاً با گذشت زمان بدتر می شود و می تواند باعث بدتر شدن تدریجی بینایی شود.

شایع ترین علائم عبارتند از:

تاری دید
حساسیت به نور
دیدن هاله های اطراف چراغ ها
اختلال دید در شب
زرد شدن یا محو شدن دید رنگ
دوبینی
تغییر ادراک عمق

اکثر افراد مسن درجاتی از کدر شدن عدسی را تجربه می کنند که بخشی طبیعی از افزایش سن است. با این حال، اگر آب مروارید درمان نشود، در نهایت می تواند منجر به نابینایی کامل شود.

علت آب مروارید چیست؟

آب مروارید روی عدسی چشم اثر می گذارد، ساختار شفافی که بیشتر از آب و فیبرهای پروتئینی تشکیل شده است. این لنز وظیفه تمرکز نور و تولید تصاویر واضح و واضح را بر عهده دارد.

کل لنز در یک کپسول لنز قرار دارد. با بالا رفتن سن چشم، پروتئین و سلول های مرده در آنجا جمع می شوند و آب مروارید را تشکیل می دهند و باعث کدر شدن عدسی می شوند. در اوایل ممکن است یک نقطه کوچک و مات باشد. با گذشت زمان، ممکن است بزرگ‌تر شود و بخش بزرگ‌تری از لنز شما را کدر کند و دیدن آن را برای شما سخت‌تر کند.

با آب مروارید، نوری که معمولاً توسط عدسی متمرکز می شود به دلیل ابری بودن به اطراف پراکنده می شود، بنابراین دید دیگر واضح و واضح نیست.

بزرگترین عامل خطر برای ایجاد آب مروارید افزایش سن است. سایر عوامل خطر عبارتند از :

دیابت
جراحی چشم
سابقه خانوادگی
سیگار کشیدن
برخی داروها مانند استروئیدها و استاتین ها (نوعی داروهای کاهش دهنده کلسترول)
قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش
تابش، تشعشع
ضربه چشم
مادرزادی (از بدو تولد یا در اوایل کودکی وجود دارد)

چگونه آب مروارید تشخیص داده می شود؟

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند تعدادی آزمایش بینایی و معاینات دقیق چشمی را برای کمک به تشخیص آب مروارید انجام دهد. معمولاً یک چشم پزشک یا یک اپتومتریست باید این آزمایشات را برای شما انجام دهد زیرا آنها تجربه ارزیابی بصری را دارند و برخی از آزمایشات به تجهیزات خاصی نیاز دارند.

آزمایشاتی که ممکن است در صورت ابتلا به آب مروارید احتمالی به آنها نیاز داشته باشید عبارتند از :

تست بینایی : چشم پزشک شما وضوح دید شما را با خواندن حروف روی نمودار از فاصله دور اندازه گیری می کند.

تست حساسیت کنتراست : این یک ارزیابی از توانایی شما در تشخیص کنتراست بصری است که می تواند به دلیل خیرگی ناشی از آب مروارید شما تغییر کند. چشم پزشکان آزمایش حساسیت کنتراست را معیار ارزشمندی برای کیفیت بینایی شما می دانند.

معاینه لامپ شکاف : در معاینه لامپ شکاف از نور و میکروسکوپ برای بررسی دقیق ساختار چشم استفاده می شود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از شما می خواهد که چانه خود را روی یک تکیه گاه چانه قرار دهید. سپس نوری به سمت چشم شما هدایت می شود. با نگاه کردن از طریق لامپ شکاف، به خصوص زمانی که مردمک چشم با قطره های چشمی گشاد می شود، پزشک می تواند آب مروارید و سایر مشکلات چشمی را ببیند.

معاینه شبکیه چشم : با استفاده از افتالموسکوپ، پزشک می تواند داخل چشم شما را به دقت بررسی کند. این معاینه معمولاً برای بررسی عصب بینایی و شبکیه استفاده می‌شود، اما لنز را نیز می‌توان دید. پزشک شما ممکن است از قطره های چشمی برای گشاد کردن مردمک چشم شما استفاده کند.

تست تونومتری : این معاینه فشار داخل چشم شما را اندازه گیری می کند، اغلب با استفاده از یک پروب کوچک که مستقیماً روی چشم قرار می گیرد یا آزمایش پف هوا. در حالی که این آزمایش به طور خاص برای ارزیابی آب مروارید طراحی نشده است، اما می تواند سایر مشکلات چشمی را که باعث زوال بینایی می شوند، مانند گلوکوم شناسایی کند.

تست حدت بالقوه (PAM) : این تست اندازه گیری می کند که اگر آب مروارید نداشته باشید چقدر خوب می بینید. این به شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما کمک می کند تا بدانید که آیا جراحی بینایی شما را بهبود می بخشد یا خیر. یک تست PAM نمودار حدت بینایی چشم را با لیزر به چشم می زند. شما می توانید نمودار را به همان روشی که نمودار چشمی را روی دیوار می خوانید بخوانید. اگر با استفاده از معاینه PAM بینایی شما ۲۰/۴۰ خوانده شود، انتظار می رود که جراحی بینایی ۲۰/۴۰ را از آن چشم به شما بدهد.

اب مروارید چشم چگونه درمان می شود؟

آب مرواریدهایی که کوچک هستند و تأثیر زیادی بر بینایی ندارند، معمولاً نیازی به درمان ندارند. استفاده از عینک های اصلاحی قوی تر، استفاده از اشک مصنوعی، لنزهای رنگی برای کاهش درخشش و استفاده از عینک آفتابی می تواند به بسیاری از علائم شما کمک کند.

جراحی تنها راه درمان است، اما تشخیص آن به این معنا نیست که شما فوراً به چنین روشی نیاز دارید. بسیاری از افراد سال ها با نوع خفیف آن زندگی می کنند. با این حال، اگر بیماری شما باعث از دست دادن چشمگیر بینایی شود، انتظار قبل از جراحی فایده ای ندارد. آب مروارید پیشرفته همچنین خطر عوارض بیشتری در حین جراحی دارد.

قطره چشم

انواع قطره های چشمی اشک مصنوعی در بازار وجود دارد. اگرچه آنها درمانی برای آب مروارید نیستند، اما می توانند به تسکین علائم کمک کنند. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد اینکه کدام برای شما مناسب تر است صحبت کنید.

شما ممکن است دوستان یا اعضای خانواده ای داشته باشید که قطره چشمی Lanomax (لانوسترون) را به عنوان درمانی برای  پیشنهاد کنند. این درمان برای بسیاری از افراد آشناست زیرا برای درمان در برخی از حیوانات استفاده می شود، اما برای درمان آب مروارید در انسان تایید نشده است.

عمل جراحی

عمل آب مروارید شامل برداشتن عدسی کدر و احتمالاً جایگزینی آن با کاشت لنز مصنوعی است.

جراحی معمولاً روی یک چشم انجام می شود. این کار برای به حداقل رساندن عوارض احتمالی انجام می شود. این معمولا یک روش سرپایی است و باید انتظار داشته باشید که در همان روز به خانه بروید.

چند نوع جراحی وجود دارد و بهترین روش برای شما بستگی به اندازه و محل آب مروارید شما دارد.

فیکوامولسیفیکاسیون : که گاهی به آن جراحی آب مروارید با برش کوچک یا فاکو می گویند، این رایج ترین نوع روش حذف آب مروارید است. دستگاهی که با سرعت بالا می لرزد از طریق یک برش کوچک وارد چشم می شود. این دستگاه امواج اولتراسوند را ساطع می کند که با دقت عدسی را نرم کرده و می شکند، بنابراین می توان آن را با مکش خارج کرد. سپس می توان یک لنز مصنوعی را در چشم قرار داد. ممکن است برای بستن زخم فقط یک بخیه (یا اصلاً هیچ) لازم باشد.

جراحی آب مروارید خارج کپسولی : این روش شبیه فیکوامولسیفیکاسیون است، اما برش بزرگتری ایجاد می شود تا بتوان عدسی را به صورت یک تکه برداشت. ممکن است برای بستن زخم به چندین بخیه یا بخیه نیاز باشد. بهبودی عموماً کندتر از جراحی آب مروارید با برش کوچک است و عوارضی مانند آستیگماتیسم ممکن است رخ دهد.

جراحی آب مروارید داخل کپسولی : کل عدسی و کپسول آن را می توان از طریق یک برش بزرگ خارج کرد. این روش عموماً برای آب مروارید بزرگ یا ترومای چشم در نظر گرفته می شود و می تواند منجر به عوارض بیشتر و بهبودی کندتر نسبت به جراحی هایی شود که برش کوچکتری دارند.

جراحی آب مروارید با لیزر : در این روش از لیزر فمتوثانیه ای استفاده می شود که تصویر بزرگنمایی شده و با وضوح بالا را با دستگاه توموگرافی انسجام نوری داخلی (OCT) تولید می کند. لیزر یک برش ایجاد می کند، لنز به قطعات کوچک شکسته می شود و یک قطعه فاکو برای برداشتن قطعات لنز وارد می شود. سپس می توان یک لنز جدید داخل چشمی کاشت.

آب مروارید از چه سنی شروع می شود؟

در اکثر افراد، آب مروارید در حدود ۶۰ سالگی شروع می شود. با این حال، تغییرات در عدسی چشم ما در دهه ۴۰ زندگی ما شروع می شود.

منبع : verywellhealth