بی اختیاری ادرار در زنان : انواع، علائم، علت و درمان

بی اختیاری ادرار زمانی است که شما بدون نیاز به دفع ادرار می کنید. بی اختیاری ادرار در زنان شایع است، به خصوص با افزایش سن. اگر بی اختیاری ادرار دارید، می تواند خجالت آور باشد و ممکن است بر هر بخش از زندگی شما تأثیر بگذارد. اگر متوجه شدید که فقط آن را تحمل می کنید، تنها نیستید. اما در واقع کمک های زیادی در دسترس است و بی اختیاری اغلب قابل درمان است.

انواع بی اختیاری ادرار زنان

دو نوع اصلی بی اختیاری ادرار در زنان وجود دارد.

بی اختیاری فوری این زمانی است که احساس نیاز ناگهانی به ادرار کردن بدون هشدار می کنید که به سختی می توان آن را به تعویق انداخت.

بی اختیاری ادرار استرسی این زمانی است که هنگام عطسه، سرفه یا ورزش کردن، ادرار نشت می کند.

همچنین می توانید بی اختیاری مختلط داشته باشید. این بدان معناست که شما هم بی اختیاری استرسی دارید و هم بی اختیاری فوری.

مثانه بیش فعال زمانی است که میل شدید به ادرار کردن اغلب، از جمله در شب دارید. گاهی اوقات اما نه همیشه منجر به بی اختیاری فوری می شود.

علائم بی اختیاری ادرار در زنان

علامت اصلی بی اختیاری ادرار در زنان نشت ادرار است. اما این ممکن است کمی متفاوت باشد، از نشت چند قطره تا تخلیه کامل یا جزئی مثانه.

اگر بی اختیاری ادراری دارید، میل ناگهانی برای ادرار کردن احساس می کنید که نمی توانید آن را به تعویق بیندازید. ممکن است نتوانید به موقع خود را به توالت برسانید. همچنین ممکن است لازم باشد در شب به توالت بروید و گاهی اوقات در شب نیز نشت می کند.

اگر بی اختیاری استرسی دارید، علامت اصلی نشت ادرار هنگام انجام کارهایی مانند سرفه، عطسه، بلند کردن چیزهای سنگین یا ورزش است.

ممکن است علائم دیگری مانند:

نیاز به ادرار کردن اغلب
چکیدن ادرار بعد از رفتن به توالت
وقتی ادرار می کنید درد می کند یا سوزش ادرار

علت بی اختیاری ادرار در زنان

علت بی اختیاری ادرار به نوع بی اختیاری شما بستگی دارد.

بی اختیاری فوری زمانی اتفاق می افتد که عضله دیواره مثانه در زمانی که شما نمی خواهید منقبض می شود. احساس نیاز به ادرار کردن فوری دارید. این می تواند با افزایش سن ایجاد شود یا در اثر بیماری های عصبی مانند سکته مغزی ایجاد شود. اغلب، هیچ علتی پیدا نمی شود.

برخی از مواردی که احتمال بی اختیاری استرسی را بیشتر می کند شامل موارد زیر است.

باردار بودن و زایمان طبیعی این باعث کشش و ضعیف شدن عضلات کف لگن شما می شود که می تواند منجر به بی اختیاری شود. در صورت نیاز به اپیزیوتومی در حین زایمان، بی اختیاری استرسی احتمال بیشتری دارد. این یک بریدگی در ناحیه بین واژن و مقعد است. اگر بیش از یک بار بارداری داشته باشید، احتمال بی اختیاری استرسی نیز بیشتر است.

اضافه وزن.

یبوست.

افزایش سن : هر چه سن شما بیشتر باشد، احتمال ابتلا به هر نوع بی اختیاری بیشتر است.

سایر اعضای خانواده نزدیک شما بی اختیاری استرسی دارند.

داشتن پرولاپس : این زمانی است که یک یا چند اندام در لگن شما از وضعیت طبیعی به پایین می لغزند.

سایر علل بی اختیاری ادرار در زنان عبارتند از :

یک عفونت ادراری
نوشیدن بیش از حد کافئین
بیماری پارکینسون
سرفه طولانی مدت
فعالیت های سنگین مانند وزنه برداری
برخی از داروها

تشخیص بی اختیاری ادرار

اگر نشت ادرار دارید و باعث ناراحتی شما می شود یا بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد، باید به پزشک عمومی خود مراجعه کنید. همچنین می توانید به فیزیوتراپیست متخصص لگن مراجعه کنید یا پزشک عمومی شما را به یکی ارجاع دهد.

پزشک عمومی شما در مورد علائم و سابقه پزشکی شما می پرسد. این به آن‌ها کمک می‌کند تا بفهمند شما به کدام نوع بی‌اختیاری مبتلا هستید و هر گونه علت زمینه‌ای را رد کنند. پزشک عمومی شما همچنین در مورد داروهایی که ممکن است مصرف کنید می پرسد.

پزشک عمومی شما نیز باید شما را معاینه کند. آنها شکم شما را احساس می کنند و احتمالا یک معاینه داخلی انجام می دهند. این به این معنی است که انگشت خود را در واژن قرار دهید و از شما بخواهید که عضلات کف لگن خود را منقبض کنید. این می تواند به نشان دادن میزان عملکرد عضلات کمک کند.

تست ها

احتمالاً پزشک عمومی از شما نمونه ادرار می خواهد. آنها از این برای بررسی مشکلاتی مانند خون در ادرار شما استفاده خواهند کرد. بسته به علائم شما، پزشک عمومی شما ممکن است از شما یک نمونه ادرار بخواهد تا برای بررسی وجود عفونت به آزمایشگاه ارسال شود.

همچنین ممکن است شما را برای آزمایشات بیشتر به متخصص ارجاع دهند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد.

اسکن اولتراسوند از مثانه شما پس از ادرار کردن. این می تواند به شما کمک کند که نشان دهید آیا مثانه شما به درستی تخلیه می شود یا خیر.
تست های یورودینامیک اینها می توانند زمان نشت ادرار را نشان دهند و به پزشک کمک کنند تا تصمیم بگیرد که چه نوع بی اختیاری دارید.

خودیاری

چندین کار وجود دارد که می توانید برای مدیریت علائم خود انجام دهید. پزشک یا فیزیوتراپیست شما ممکن است برخی از موارد زیر را پیشنهاد کند.

مصرف کمتر کافئین.
کاهش وزن اگر اضافه وزن دارید.
تغییر مقدار مایعاتی که هر روز می نوشید.
درمان هرگونه یبوست.
اگر سیگاری هستید سیگار را ترک کنید.
انجام تمرینات کف لگن : اگر بی اختیاری استرسی دارید، ممکن است به شما کمک کند.
تمرین مثانه : اگر بی اختیاری اضطراری دارید، ممکن است به شما کمک کند.

درمان بی اختیاری ادرار

درمان بی اختیاری در زنان معمولا با ساده ترین درمان ها شروع می شود. این بدان معناست که قبل از فکر کردن به جراحی، تغییرات سبک زندگی و سایر درمان‌ها را امتحان کنید. برای اطلاعات در مورد کارهایی که می توانید برای کمک به خود انجام دهید، به بخش خودیاری ما مراجعه کنید.

درمان بستگی به نوع بی اختیاری شما دارد.

درمان بی اختیاری استرسی

سه درمان اصلی برای بی اختیاری استرسی وجود دارد.

تمرین عضلات کف لگن (تمرینات کگل). عضلات کف لگن به کنترل مثانه و روده کمک می کنند. تقویت و تقویت آنها با استفاده از تمرینات گاهی اوقات می تواند به بی اختیاری استرسی کمک کند. یک فیزیوتراپیست متخصص سلامت لگن می تواند نحوه انجام این تمرینات را به شما نشان دهد. شما باید آنها را سه بار در روز به مدت سه ماه انجام دهید تا ببینید آیا کمک می کنند یا خیر.

اگر در سفت کردن عضلات کف لگن مشکل دارید، استفاده از بیوفیدبک یا تحریک الکتریکی ممکن است کمک کننده باشد. بیوفیدبک زمانی است که حسگرهایی که روی پوست یا واژن شما قرار می‌گیرند، هنگامی که عضلات کف لگن خود را فشار می‌دهید، سیگنال‌هایی را به مانیتور ارسال می‌کنند. این می تواند به شما کمک کند که چقدر خوب تمرینات را انجام می دهید. تحریک الکتریکی از یک جریان الکتریکی برای تحریک عضلات کف لگن استفاده می کند. این شامل قرار دادن یک پروب الکتریکی کوچک در واژن است.

داروها. اگر اولین درمان‌هایتان مؤثر نبود و ترجیح می‌دهید جراحی نکنید، پزشکتان ممکن است داروی بی‌اختیاری استرسی ادرار به شما پیشنهاد دهد. آنها در مورد عوارض جانبی احتمالی با شما صحبت می کنند و بعد از چهار هفته شما را بررسی می کنند تا ببینند آیا دارو کار می کند یا خیر.

عمل جراحی. اگر درمان های دیگر کمکی نکرده باشد، پزشک ممکن است جراحی را برای بی اختیاری استرسی پیشنهاد کند. انواع مختلف جراحی در زیر توضیح داده شده است.

جراحی برای بی اختیاری استرسی

اگر درمان‌های کمتر تهاجمی به شما کمکی نکرد، پزشک عمومی شما را برای بحث در مورد جراحی به یک متخصص ارجاع می‌دهد. انواع اصلی جراحی برای بی اختیاری استرسی شامل موارد زیر است.

کولپوسسپانسیون. جراح گردن مثانه شما را با بخیه زدن قسمت بالای واژن به پشت استخوان شرمگاهی بلند می کند.
جراحی اسلینگ. در این روش، جراح شما تکه ای از بافت خود را در زیر مجرای ادرار شما قرار می دهد. این به عنوان یک بند برای حمایت از آن عمل می کند.

تزریق مواد حجیم کننده به دیواره مجرای ادرار. این امر مجرای ادرار شما را باریک می کند و به بسته ماندن آن کمک می کند و بنابراین ادرار را در مثانه نگه می دارد. اثرات این روش ممکن است به مرور زمان از بین برود. بنابراین، ممکن است نیاز به تزریق بیشتری داشته باشید.

اسفنکترهای مصنوعی. اگر قبلاً برای بی‌اختیاری استرسی عمل جراحی انجام داده‌اید و این کار جواب نداد، ممکن است اسفنکتر ادرار مصنوعی به شما پیشنهاد شود.

هر روشی با خطرات و مزایایی همراه است. مهم است که این موارد را با پزشک خود در میان بگذارید، قبل از اینکه با انجام عمل موافقت کنید.

درمان بی اختیاری فوری

انواع مختلفی از درمان برای بی اختیاری ادرار در زنان به صورت فوری وجود دارد.

آموزش مثانه. این معمولا اولین درمان است. از شما خواسته می شود که آن را به مدت شش هفته انجام دهید تا ببینید آیا کار می کند یا خیر. این آموزش شامل طولانی کردن زمان بین بازدیدهای برنامه ریزی شده از توالت است. تکنیک های حواس پرتی و آرام سازی به شما کمک می کند میل به ادرار کردن را کنترل کنید.

داروها. پزشک شما ممکن است داروهایی به نام آنتی کولینرژیک (همچنین به عنوان آنتی موسکارینی ها) پیشنهاد دهد. اینها به جلوگیری از سفت شدن ماهیچه مثانه در زمانی که نباید کمک می کند. آنها ممکن است حدود یک ماه طول بکشد تا کار کنند و می توانند باعث خشکی دهان و یبوست شوند. اما اینها می توانند نشانه هایی از اثربخشی دارو باشند.

اگر این درمان ها جواب نداد، گزینه های دیگری نیز وجود دارد.

سم بوتولینوم A. این سم به دیواره مثانه تزریق می شود. این کمک می کند تا از فعالیت بیش از حد ماهیچه های مثانه جلوگیری کنید.
تحریک اعصاب. این شامل ارسال سیگنال های الکتریکی به اعصابی است که مثانه شما را کنترل می کنند.
عمل جراحی. دو نوع اصلی جراحی برای بی اختیاری فوری وجود دارد. یکی شامل بزرگتر کردن مثانه (تقویت) است. دیگری ادرار را از مثانه به یک کیسه هدایت می کند (انحراف ادرار). هر دو عمل بزرگ هستند و فقط در صورتی استفاده می‌شوند که سایر درمان‌ها جواب نداده باشند.

هر درمانی با خطرات و مزایایی همراه است. در مورد گزینه های درمانی خود با پزشک خود صحبت کنید. اطمینان حاصل کنید که تمام اطلاعات مورد نیاز را برای تصمیم گیری بهترین گزینه در اختیار دارید.

پیشگیری از بی اختیاری ادرار در زنان

اضافه وزن، یبوست، بلند کردن وزنه های سنگین و نوشیدن مقدار زیادی کافئین همگی احتمال بی اختیاری را افزایش می دهند. بنابراین، اگر نگران بی اختیاری هستید، سعی کنید وزن سالم خود را حفظ کنید، سالم بخورید و بنوشید و ورزش شدیدی را که انجام می دهید اصلاح کنید.

ممکن است بتوانید در طول بارداری و در چند ماه اول پس از آن با انجام تمرینات کف لگن در دوران بارداری از بی اختیاری جلوگیری کنید. اطلاعات بیشتر را از ماما بخواهید.