نارسایی احتقانی قلب چیست؟

نارسایی احتقانی قلب (CHF) اصطلاحی است که برای توصیف آنچه اتفاق می افتد زمانی که قلب قادر به پمپاژ خون کافی برای رفع نیازهای بدن نیست، استفاده می شود. (نباید با ایست قلبی که در آن قلب به طور کامل از تپش می ایستد اشتباه گرفته شود.) CHF صرفاً عملکرد ناکافی عضله قلب است. این وضعیت می تواند حاد باشد (به سرعت رخ می دهد)، یا مزمن (در دراز مدت رخ می دهد).

علائم نارسایی احتقانی قلب ممکن است شامل خستگی، تورم پاها و تنگی نفس باشد (به ویژه با ورزش). CHF را می توان بر اساس بررسی علائم، آزمایش خون، سونوگرافی قلب و اشعه ایکس تشخیص داد. درمان ممکن است بسته به علت زمینه‌ای متفاوت باشد و ممکن است شامل رژیم غذایی، ورزش، داروهای ضد فشار خون، رقیق‌کننده‌های خون، و داروهایی مانند انترستو (ساکوبیتریل/والزارتان) و ژاردیانس (امپاگلیفلوزین) باشد.

در موارد شدید ممکن است نیاز به دستگاه قلبی قابل کاشت برای بهبود قدرت یا ریتم قلب باشد. در بدترین حالت ممکن است پیوند قلب مورد نیاز باشد.

نارسایی قلبی با خروجی پایین در افراد مبتلا به نارسایی قلبی که احتقان ریه کمی دارند یا اصلاً احتقان ندارند رخ می دهد. در این شرایط، مشکل اصلی این است که عضله قلب بسیار ضعیف شده است به طوری که قلب دیگر قادر به پمپاژ خون کافی به اندام های بدن نیست.

افرادی که نارسایی قلبی آنها عمدتاً نارسایی قلبی با خروجی پایین است، بیشتر در معرض فشار خون پایین، سبکی سر و سنکوپ (غش کردن) هستند. نارسایی قلبی با خروجی پایین معمولاً نشانه ای از نارسایی قلبی بسیار پیشرفته است و با پیش آگهی بسیار ضعیف همراه است.

علائم نارسایی احتقانی قلب

علائم CHF می تواند بر اساس محل آسیب قلبی متفاوت باشد که به طور کلی به عنوان نارسایی قلبی سمت چپ، نارسایی قلبی سمت راست یا نارسایی دو بطنی توصیف می شود.

شکست سمت چپ

سمت چپ قلب مسئول دریافت خون غنی شده با اکسیژن از ریه ها و پمپاژ آن به بقیه بدن است.

نارسایی سمت چپ قلب یا ناشی از اختلال عملکرد سیستولیک است، یعنی زمانی که قلب خون را آنطور که باید پمپ نمی کند، یا اختلال عملکرد دیاستولیک، که در آن قلب آنطور که باید از خون پر نمی شود.

علائم مشخصه نارسایی قلبی سمت چپ عبارتند از :

خستگی
سرگیجه
تنگی نفس، به خصوص هنگام دراز کشیدن یا در حین فعالیت
خس خس سینه
صداهای ناخوشایند و ترقه در ریه ها
صداهای غیرطبیعی قلب “تازی” (ریتم گالوپ)
تنگی نفس شبانه (تنگی نفس پراکسیسمال شبانه)
دمای خنک پوست
رنگ پوست مایل به آبی به دلیل کمبود اکسیژن (سیانوز)
گیجی

شکست سمت راست

سمت راست قلب وظیفه دریافت خون فقیر از اکسیژن را از بدن و پمپاژ آن به ریه ها برای اکسیژن رسانی به عهده دارد.

نارسایی قلب سمت راست اغلب به دلیل بیماری قلبی ریوی (cor pulmonale) ایجاد می شود که در آن بزرگ شدن یا نارسایی بطن راست منجر به احتقان گردش خون در ریه ها و همچنین بقیه بدن می شود.

علائم مشخصه نارسایی قلبی سمت راست عبارتند از :

خستگی
ضعف
تنگی نفس، به خصوص با ورزش
تجمع مایع، معمولاً در ساق پا (ادم محیطی) یا پایین کمر (ادم خاجی)
ورید ژوگولار متسع در گردن
ضربان قلب سریع (تاکی کاردی)
درد یا فشار قفسه سینه
سرگیجه
سرفه های مزمن
تکرر ادرار شبانه (شب ادراری)
آب آوردن شکم (آسیت)
یک کبد بزرگ شده
حالت تهوع
از دست دادن اشتها

نارسایی دو بطنی

نارسایی دو بطنی قلب شامل نارسایی هر دو بطن چپ و راست قلب است. این نوعی است که بیشتر در عمل بالینی دیده می شود و با علائم مشخصه نارسایی قلب چپ و راست ظاهر می شود.

در حالی که پلورال افیوژن می تواند با نارسایی قلبی سمت راست و به میزان کمتری با نارسایی سمت چپ قلب اتفاق بیفتد، زمانی که هر دو طرف درگیر هستند بسیار مشخص تر است. علائم پلورال افیوژن عبارتند از :

درد شدید قفسه سینه
تنگی نفس، به ویژه با فعالیت
سرفه خشک مزمن
تب
مشکل در تنفس هنگام دراز کشیدن
دشواری در تنفس عمیق
سکسکه های مداوم

علت نارسایی احتقانی قلب

علل نارسایی احتقانی قلب عبارتند از بیماری عروق کرونر، فشار خون بالا، بیماری دریچه قلب، عفونت، مصرف بیش از حد الکل، یا حمله قلبی قبلی.

کلمه “احتقانی” به تجمع مایع در سیاهرگ ها و بافت های ریه ها و سایر قسمت های بدن اشاره دارد. این احتقان است که باعث بسیاری از علائم مشخصه CHF می شود.

CHF توسط هر تعدادی از شرایطی که به خود عضله قلب آسیب می رساند ایجاد می شود که به آن کاردیومیوپاتی می گویند. علل شایع عبارتند از :

بیماری عروق کرونر (CAD)، که در آن شریان هایی که خون و اکسیژن را به قلب می رسانند باریک یا مسدود می شوند.
انفارکتوس میوکارد (MI)، همچنین به عنوان حمله قلبی شناخته می شود، که در آن یک شریان کرونر مسدود می شود، که باعث گرسنگی می شود و بافت های ماهیچه قلب را می کشد.

اضافه بار قلب (از جمله نارسایی قلبی با خروجی بالا)، که در آن قلب به دلیل شرایطی مانند فشار خون بالا، بیماری کلیوی، دیابت، بیماری دریچه قلب، نقص مادرزادی قلب، بیماری پاژه، سیروز یا میلوما متعدد کار می کند.

عفونت هایی که شامل عفونت های ویروسی مانند سرخک آلمانی (سرخچه) یا ویروس کوکساکی B می شود. علت دیگر عفونت های ویروسی سیستمیک مانند HIV است که می تواند باعث آسیب تدریجی به عضله قلب شود. بیماری های غیر ویروسی مانند بیماری شاگاس نیز می توانند باعث نارسایی قلبی شوند.

سوء مصرف طولانی مدت الکل یا مواد، از جمله سوء مصرف متامفتامین یا کوکائین

داروهای شیمی درمانی سرطان مانند دانوروبیسین، سیکلوفسفامید و تراستوزوماب

آمیلوئیدوز، وضعیتی که در آن پروتئین‌های آمیلوئید در عضله قلب تجمع می‌یابند که اغلب با اختلالات التهابی مزمن مانند لوپوس، آرتریت روماتوئید و بیماری التهابی روده (IBD) همراه است.

آپنه انسدادی خواب، نوعی از آپنه خواب است که یک عامل خطر مستقل برای CHF در نظر گرفته می شود که با چاقی، فشار خون بالا یا دیابت همراه باشد.

قرار گرفتن در معرض سمی با سرب یا کبالت

تشخیص نارسایی احتقانی قلب

اگر مشکوک به نارسایی احتقانی قلب باشد، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی بر اساس بررسی علائم، معاینه فیزیکی، آزمایش‌های خون، آزمایش‌های تصویربرداری و سایر تشخیص‌هایی که برای اندازه‌گیری عملکرد قلب طراحی شده‌اند، تشخیص را انجام می‌دهد. سپس نارسایی به ترتیب شدت طبقه بندی می شود تا دوره مناسب درمان هدایت شود.

درمان نارسایی احتقانی قلب

درمان نارسایی احتقانی قلب بر کاهش علائم و جلوگیری از پیشرفت بیماری متمرکز است. همچنین نیاز به درمان برای علت زمینه‌ای نارسایی دارد، خواه یک عفونت، یک اختلال قلبی یا یک بیماری التهابی مزمن باشد.

درمان تا حد زیادی با مرحله بندی CHF هدایت می شود و ممکن است شامل تغییرات سبک زندگی، داروها، دستگاه های کاشته شده و جراحی قلب باشد.

تغییرات سبک زندگی

یکی از اولین گام ها در مدیریت نارسایی احتقانی قلب ایجاد تغییراتی در زندگی برای بهبود رژیم غذایی و آمادگی جسمانی و اصلاح عادات بدی است که در بیماری شما نقش دارند. بسته به مرحله CHF، اجرای مداخلات ممکن است نسبتاً آسان باشد یا ممکن است نیاز به تنظیم جدی سبک زندگی شما داشته باشد.

کاهش مصرف نمک : این نه تنها شامل نمکی است که به غذا اضافه می‌کنید، بلکه شامل انواع غذاهایی که سدیم بالایی دارند نیز می‌شود. هر چه نمک در رژیم غذایی شما کمتر باشد، احتباس مایعات کمتری خواهد داشت. اکثر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، مصرف بیش از ۲۰۰۰ میلی گرم در روز از همه منابع را توصیه نمی کنند.

مصرف مایعات را محدود کنید : بسته به شدت بیماری شما می تواند متفاوت باشد، اما به طور کلی، مایعات خود را به بیش از ۲ لیتر (۸.۵ فنجان) در روز محدود کنید.

دستیابی و حفظ وزن سالم: اگر اضافه وزن دارید، ممکن است لازم باشد با یک متخصص تغذیه کار کنید تا ابتدا وزن ایده آل و کالری دریافتی روزانه خود را تعیین کنید و سپس یک رژیم غذایی کم سدیم ایمن و پایدار طراحی کنید.

سیگار را ترک کنید : سیگار کشیدن هیچ مقدار مطمئنی وجود ندارد. سیگار به ایجاد تصلب شرایین (سخت شدن شریان ها) کمک می کند و باعث می شود قلب شما بسیار سخت تر از آنچه که معمولاً باید کار کند.

به طور منظم ورزش کنید : شما باید یک برنامه ورزشی بیابید که بتوانید آن را حفظ کنید و قوی تر شوید. سعی کنید با حداقل ۳۰ دقیقه ورزش سه بار در هفته، همراه با تمرینات کاردیو و قدرتی شروع کنید. کار با یک مربی شخصی می‌تواند به اطمینان از روال تمرینی مناسب کمک کند، روال تمرینی که نه بر شما زیاده‌روی می‌کند و نه شما را بدون چالش می‌گذارد.

مصرف الکل را کاهش دهید : کاهش مصرف الکل: در حالی که یک نوشیدنی گاه به گاه ممکن است هیچ آسیبی به شما وارد نکند، مصرف متوسط الکل گاهی اوقات می تواند نارسایی سمت چپ قلب را پیچیده کند، به ویژه در افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی ناشی از الکل.
با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد محدودیت های مناسب بر اساس ماهیت و شدت نارسایی احتقانی قلب خود صحبت کنید.

داروها

تعدادی از داروها معمولاً برای بهبود عملکرد قلب شما تجویز می شوند. این موارد عبارتند از :

دیورتیک ها (قرص های آب) برای کاهش میزان مایعات در بدن و در نتیجه فشار خون شما.

مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) که آنزیمی را که فشار خون و غلظت نمک را در بدن شما تنظیم می کند مسدود می کند.

مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs)، که با شل کردن رگ های خونی و بهبود جریان خون، فشار خون را کاهش می دهند.

انترستو (ساکوبیتریل یا والزارتان)، که یک داروی ترکیبی است که به جای ARBs و مهارکننده‌های ACE در افراد مبتلا به EF کاهش یافته (به طور کلی کمتر از ۴۰%) استفاده می‌شود.

مهارکننده های سدیم گلوکز کمکی ۲ (SGLT2) مانند Jardiance (Empagliflozin) که خطر مرگ قلبی عروقی و بستری شدن در بیمارستان را در بزرگسالان مبتلا به نارسایی قلبی کاهش می دهد.

آپروسولین (هیدرالازین) و ایزوسورباید دی‌نی‌ترات، که گاهی به صورت ترکیبی برای افرادی که نمی‌توانند ARB و مهارکننده‌های ACE را تحمل کنند تجویز می‌شوند.

لانوکسین (دیگوکسین) که گاهی برای افراد مبتلا به نارسایی شدید قلبی تجویز می شود اما به دلیل میزان بالای سمیت تا حد زیادی از مصرف آن اجتناب می شود.

آنتاگونیست‌های گیرنده وازوپرسین مانند Vaprisol (conivaptan)، که ممکن است برای افراد مبتلا به ADHF که سطح سدیم غیرطبیعی پایینی دارند (هیپوناترمی) استفاده شود.

بتا بلوکرها که همچنان جزء جدایی ناپذیر درمان نارسایی احتقانی قلب هستند.

عوارض نارسایی احتقانی قلب

CHF یک عارضه بالقوه بسیاری از بیماری ها و اختلالات مختلف است. با این حال، ایجاد CHF می تواند عوارض بیشتری را تحریک کند و خطر بیماری، ناتوانی و مرگ را افزایش دهد. عوارض مشخصه نارسایی احتقانی قلب عبارتند از :

ترومبوآمبولی وریدی، که یک لخته خون است که وقتی خون شروع به جمع شدن در ورید می کند، تشکیل می شود. اگر پاره شود و در مغز جا بیفتد، می تواند باعث سکته شود.

نارسایی کلیه، زمانی که کاهش گردش خون اجازه می دهد تا مواد زائد در بدن انباشته شوند، اتفاق می افتد. اگر شدید باشد، ممکن است نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه باشد.

آسیب کبدی. این معمولاً با نارسایی پیشرفته قلب سمت راست رخ می دهد، زمانی که قلب نتواند خون مورد نیاز کبد را برای عملکرد تامین کند و منجر به فشار خون پورتال (فشار خون بالا در کبد)، سیروز و نارسایی کبدی شود.

آسیب ریه، از جمله آمپیم (تجمع چرک)، پنوموتوراکس (ریه فرو ریخته)، و فیبروز ریوی (زخم ریه) که از عوارض شایع پلورال افیوژن است.

آسیب دریچه قلب، که می تواند به دلیل کار سخت تر قلب برای پمپاژ خون رخ دهد و باعث بزرگ شدن غیر طبیعی دریچه ها شود. التهاب طولانی مدت و آسیب قلبی می تواند منجر به آریتمی شدید، ایست قلبی و مرگ ناگهانی شود.

منبع : verywellhealth