بیشتر سکته های مغزی زمانی اتفاق می‌افتند که یک لخته خون در سرخرگی که مغز را تامین می‌کند تشکیل می‌شود، وضعیتی که معمولاً به آن سکته مغزی ایسکمیک می‌گویند. با این حال، در حدود ۱۳٪ موارد، سکته مغزی زمانی ایجاد می شود که یک رگ خونی به طور ناگهانی در مغز می ترکد. بدون اکسیژن حمل شده توسط خون، سلول های مغز می توانند به سرعت بمیرند و منجر به آسیب دائمی مغز شوند. به این نوع سکته، سکته هموراژیک گفته می شود که با خونریزی داخل مغزی همراه است.
این مقاله از سلول سبز علائم، علل و درمان سکته مغزی هموراژیک را مورد بحث قرار می دهد.
علائم سکته مغزی هموراژیک
هنگامی که خونریزی داخل مغزی رخ می دهد، نه تنها مغز را از اکسیژن محروم می کند، بلکه می تواند باعث تورم شدید و فشرده شدن خود مغز شود. علائم ممکن است متفاوت باشد اما معمولاً عبارتند از :
سردرد ناگهانی و شدید
سرگیجه و از دست دادن تعادل
ضعف در صورت، پا یا بازو در یک طرف بدن
حالت تهوع
استفراغ
سردرگمی یا سرگردانی
مشکلات در گفتار یا بلع
تشنج
خونریزی داخل مغزی یک رویداد ویرانگر با نرخ مرگ و میر ۳۰ روزه در حدود ۴۰٪ است.
علت سکته مغزی هموراژیک
در حالی که خونریزی داخل جمجمه ممکن است در نتیجه یک ضربه شدید به سر رخ دهد (مثلاً ممکن است در تصادف رانندگی رخ دهد)، شایع ترین علت سکته مغزی هموراژیک فشار خون بالا است.
یکی از این شرایط به عنوان آنوریسم شناخته می شود که زمانی رخ می دهد که بخشی از یک شریان به طور غیر طبیعی بزرگ شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، دیواره های سرخرگ ممکن است شروع به بالون شدن کنند و در نهایت پاره شوند. آنوریسم ممکن است مادرزادی باشد (به این معنی که از زمان تولد در آنجا بوده است) یا ناشی از فشار خون مزمن (فشار خون بالا) باشد.
یکی دیگر از علل کمتر شایع، یک اختلال مادرزادی است که به نام ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) شناخته می شود. AVM با عدم وجود مویرگ ها بین شریان ها و سیاهرگ ها مشخص می شود. به جای اتصال از طریق این شبکه انشعاب رگ های کوچک، سرخرگ ها و وریدهای خاصی مستقیماً به هم متصل می شوند. این بیشتر به طور معمول در مغز یا ستون فقرات رخ می دهد
با گذشت زمان، رگ‌های غیرطبیعی شروع به گشاد شدن می‌کنند زیرا فشار خون فشار بیشتری را بر ساختار ضعیف‌شده‌شان وارد می‌کند. متأسفانه، بیش از ۵۰ درصد از افراد مبتلا به AVM دچار سکته مغزی هموراژیک می شوند.
علاوه بر این، انواع خاصی از سرطان مغز می تواند با تضعیف یکپارچگی ساختاری رگ و تضعیف آن تا حد ترکیدن، باعث خونریزی داخلی جمجمه شود. علل دیگر عبارتند از آنژیوپاتی آمیلوئید یا سوء مصرف کوکائین.
درمان سکته مغزی هموراژیک
یکی از اولین گام ها برای مقابله با خونریزی داخل جمجمه، کاهش فشار خون در سریع ترین زمان ممکن است. داروهای ضد فشار خون داخل وریدی به طور استاندارد برای این مورد استفاده می شود، در حالی که ممکن است داروها نیز برای مقابله با رقیق کننده های خونی که فرد ممکن است مصرف کند، تجویز شود.
هنگامی که فرد تثبیت شد، پزشکان به دنبال تعیین منبع خونریزی هستند. اگر خونریزی نسبتاً کوچک باشد، مراقبت های حمایتی ممکن است تمام چیزی باشد که لازم است، از جمله هیدراتاسیون تحت نظارت با مایعات IV برای جلوگیری از تورم داخل جمجمه.
برای سکته های جدی تر، ممکن است جراحی برای ترمیم پارگی و توقف خونریزی مورد نیاز باشد. در موارد دیگر، ممکن است برای کاهش فشار خون انباشته استفاده شود. این ممکن است به روشی به نام کرانیوتومی نیاز داشته باشد که در آن بخشی از جمجمه به طور موقت برداشته می شود.
به طور معمول، بهبودی پس از سکته مغزی هموراژیک کند است و نیاز به بستری طولانی مدت در بیمارستان دارد. همچنین ممکن است برای بهبود مهارت های حرکتی تحت تأثیر آسیب مغزی، به درمان شغلی، گفتار و فیزیوتراپی نیاز باشد.
در صورت سکته مغزی جزئی، ممکن است فرد بتواند ظرف چند هفته به خانه بازگردد. در موارد شدیدتر، اگر عملکردهای حرکتی و شناختی به طور قابل توجهی مختل شده باشد، درمان ممکن است ادامه داشته باشد و نیاز به مراقبت طولانی مدت داشته باشد.
